Από την έντυπη έκδοση
Του Γιώργου Χατζηλίδη
[email protected]
Η φετινή Διεθνής Εκθεση Θεσσαλονίκης είναι πραγματικά ιδιαίτερη. Κατ’ αρχάς έχει επετειακό χαρακτήρα, καθώς πρόκειται για την 80ή διοργάνωση ενός θεσμού που έχει σημαδέψει την οικονομική και εμπορική ζωή της Β. Ελλάδας στο μεγαλύτερο μέρος του 20ού αιώνα. Δεύτερον, διεξάγεται με την οικονομία σε capital controls και, τρίτον, πραγματοποιείται στην καρδιά της προεκλογικής περιόδου.
Η ΔΕΘ από τη δεκαετία του ‘50 μέχρι τη δεκαετία του ‘80 είχε σημαντική συνεισφορά στην οικονομική ζωή της πόλης, καθώς ο εμπορικός χαρακτήρας των διοργανώσεων ήταν τότε κυρίαρχος, λόγω και της συντριπτικής υπεροχής της Θεσσαλονίκης έναντι της περιφέρειας της Β. Ελλάδας.
Συν τω χρόνω άρχισε να χάνει την εμπορική αίγλη της, αφενός ως αποτέλεσμα της παγκόσμιας τάσης που ήθελε τις γενικές εκθέσεις να μπαίνουν σε δεύτερο πλάνο και αφετέρου λόγω της αδυναμίας προσαρμογής της στις δυναμικές οικονομικές και τεχνολογικές εξελίξεις, που ξεκίνησαν από τις αρχές της δεκαετίας του ‘90.
Είναι χαρακτηριστικό ότι τη δεκαετία του ‘60 οι επισκέπτες ξεπερνούσαν σταθερά κάθε Σεπτέμβριο το 1 εκατ. (!), όταν στην περσινή -επιτυχή για τα νέα δεδομένα- διοργάνωση έφθασαν τις 252.000.Τα τελευταία 30-35 χρόνια η ΔΕΘ άρχισε να μετατρέπεται στο πιο μεγάλο μπαλκόνι των πολιτικών. Από την έκθεση εξαγγελλόταν η οικονομική πολιτική της εκάστοτε κυβέρνησης και κορυφωνόταν η κριτική της αντιπολίτευσης.
Λόγια, λόγια και ξανά λόγια που σπάνια γίνονταν έργα – με πλέον πρόσφατο παράδειγμα το εμβληματικό για τον ΣΥΡΙΖΑ «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», που παραπέμφθηκε δέκα μήνες μετά στις ελληνικές καλένδες.
Η αναζήτηση νέας ταυτότητας για τη ΔΕΘ είναι ένα θέμα που απασχολεί εδώ και καιρό τους φορείς της Θεσσαλονίκης. Ζητούμενα ήταν και είναι τόσο η ταυτότητα της γενικής έκθεσης του Σεπτεμβρίου όσο και το μέλλον του εκθεσιακού φορέα γενικότερα.
Η ανάπλαση και ο εκσυγχρονισμός του υφιστάμενου εκθεσιακού κέντρου και οι στρατηγικές συμμαχίες με μεγάλους διεθνείς παίκτες του κλάδου είναι οι δύο προϋποθέσεις για να μπορέσει η ενοποιημένη πλέον ΔΕΘ-Helexpo να σταθεί όρθια στον σκληρό διεθνή ανταγωνισμό.
Και μέχρι τότε τι; Η ΔΕΘ ευτύχησε τα τελευταία χρόνια να έχει στην κορυφή της διοίκησής της ένα δίδυμο, τους κ.κ. Τζήκα και Ποζρικίδη, που επέδειξε προσαρμοστικότητα στις δύσκολες συνθήκες, που δεν αρκέστηκε στα άλλοθι της κρίσης και των ελλειμματικών υποδομών.
Οι παράλληλες δράσεις και εκδηλώσεις που εισήγαγαν στη γενική έκθεση, από τις καθημερινές συναυλίες και το μουσείο Σοκολάτας μέχρι το e-gaming και τις «Μαγεμένες», αν μη τι άλλο κατέστησαν ξανά τη ΔΕΘ πραγματικό πόλο έλξης.
Παράλληλα, οι κλαδικές εκθέσεις επέδειξαν αξιοσημείωτες αντοχές, ενώ η φετινή γενική έκθεση, παρά τις μαύρες μέρες της οικονομίας, φαίνεται να καταφέρνει να πλησιάσει τα περσινά επίπεδα.
Το πρώτο βήμα, λοιπόν, έγινε.
Η Θεσσαλονίκη βρήκε ξανά τον δρόμο για τη ΔΕΘ. Αυτό που μένει είναι μία μεγάλη πολιτική απόφαση για τη διεθνοποίησή της. Τα πολιτικά μπαλκόνια εξάντλησαν την απήχησή τους στην κοινωνία, ήρθε η ώρα των πράξεων.
