Από την έντυπη έκδοση
Της Νατάσας Στασινού
[email protected]
Πριν από λίγους μήνες οι Γερμανοί ανησυχούσαν για τους Γάλλους. Τώρα οι Γάλλοι και πολλοί ακόμη Ευρωπαίοι ανησυχούν για τους Γερμανούς. Η σύνθεση της νέας Bundestag είναι η «πιο δεξιά των τελευταίων δεκαετιών», όπως επεσήμανε σύσσωμος ο ευρωπαϊκός Τύπος, εστιάζοντας στην είσοδο ενός ακροδεξιού κόμματος για πρώτη φορά εδώ και 60 χρόνια. Αυτό, όμως, που πρέπει να προβληματίζει επίσης είναι πως πρόκειται ταυτόχρονα για την πλέον ευρωφοβική.
Δεν είναι μόνο το ξενοφοβικό και άκρως εχθρικό προς την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις αξίες της AfD. Οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες (FDP) εμφανίζονται άκρως επιφυλακτικοί έως φοβικοί απέναντι στην ιδέα της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Θέλουν μία όσο το δυνατόν πιο χαλαρή διακρατική ένωση, που δεν θα μοιράζει ευθύνες και βάρη, αλλά θα συνεχίσει να προσφέρει στην εξαγωγική μηχανή της Γερμανίας τα μέγιστα οφέλη. Και καθώς, όπως φαίνεται, θα δώσουν το «παρών» στη νέα κυβέρνηση -διεκδικώντας μάλιστα το κρίσιμο χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Οικονομικών-, θα προσπαθήσουν γρήγορα να δώσουν τέλος στο φλερτ της καγκελαρίου Μέρκελ με τον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν και τις μεταρρυθμίσεις που οραματίζεται για την Ευρωζώνη. Τι αντιπροτείνουν; Λιτότητα, πειθαρχία, κυρώσεις και -γιατί όχι;- έξοδο για τους «ατίθασους».
Και οι ευρωσκεπτικιστικές δυνάμεις δεν σταματούν εκεί. Τα αριστερά έδρανα της Βουλής φιλοξενούν το Die Linke, το οποίο αμφισβητεί έντονα τη νομισματική ένωση – αν και με εντελώς διαφορετική επιχειρηματολογία και βάσεις από τους προαναφερθέντες. Τα τρία αυτά κόμματα τα χωρίζει βέβαια τεράστια ιδεολογική απόσταση, αλλά δεν παύει να τα ενώνει το «nein» στη βαθύτερη πολιτική και οικονομική ενοποίηση της Ευρώπης.
Πιο ξεκάθαρη εικόνα θα έχουμε φυσικά όταν συγκροτηθεί ο κυβερνητικός συνασπισμός. Με τα έως τώρα δεδομένα, όμως, είναι σαφές πως όσοι ήλπιζαν σε έναν γαλλογερμανικό άξονα, που θα δώσει νέα κατεύθυνση στην Ε.Ε. και πιο ισχυρούς δεσμούς, μετά και την έξοδο της Βρετανίας, θα πρέπει να κρατούν πια πολύ μικρό καλάθι. Και όσοι ήλπιζαν ότι η Γερμανία θα αναλάβει τις δικές της ευθύνες για τις ανισορροπίες, περιορίζοντας τις επιθέσεις στις ελλειμματικές χώρες και λαμβάνοντας μέτρα για να «ξεφουσκώσει» το δικό της πλεόνασμα, θα πρέπει να κρατούν ακόμη μικρότερο.
