Από την έντυπη έκδοση
Της Νατάσας Στασινού
[email protected]
Μία κούρσα, στην οποία γνωρίζει κανείς από πριν ποιος θα πάρει το χρυσό και ποιος το αργυρό, είναι μάλλον βαρετό θέαμα. Στη γερμανική κούρσα, μετά και την τηλεμαχία της Κυριακής, όλα δείχνουν άνετη νίκη των Χριστιανοδημοκρατών, με τους Σοσιαλδημοκράτες δεύτερους και καταϊδρωμένους, αλλά σε απόσταση ασφαλείας από τους υπόλοιπους. Παρ’ όλα αυτά, το ενδιαφέρον των Γερμανών δεν είναι περιορισμένο. Εναγωνίως περιμένει την κάλπη της 24ης Σεπτεμβρίου και η υπόλοιπη Ευρώπη. Όλοι θέλουν να δουν… ποιος θα έρθει τρίτος.
Τέσσερα κόμματα διεκδικούν το «χάλκινο» με δημοσκοπικά ποσοστά στο 8% – 10%. Και γιατί μας ενδιαφέρει; Γιατί το κόμμα που θα κερδίσει τον ρόλο του κυβερνητικού εταίρου θα επηρεάσει την κατεύθυνση συνολικά της E.E. Ο νέος συνασπισμός, ανεξάρτητα από τη σύνθεσή του, στο εσωτερικό θα προβεί πιθανότατα σε αύξηση των δημοσίων επενδύσεων (ακόμη και ο Σόιμπλε πιστεύει ότι έφτασε η ώρα), θα συνεχίσει τη στροφή στην καθαρή ενέργεια και δεν θα επιχειρήσει ιδιαίτερες αλλαγές στο κοινωνικό κράτος ή την ήδη «ευέλικτη» αγορά εργασίας. Το τι θέση θα λάβει όμως στο ζήτημα της βαθύτερης οικονομικής και πολιτικής ολοκλήρωσης στην Ένωση θα εξαρτηθεί από το ποιος θα κάθεται δίπλα στην κα Μέρκελ.
Η καγκελάριος δηλώνει ανοιχτή σε προτάσεις του Γάλλου προέδρου, όπως η καθιέρωση υπουργού Οικονομικών και ενιαίου προϋπολογισμού, αλλά απορρίπτει κατηγορηματικά στοιχεία μιας πραγματικής οικονομικής ένωσης, όπως οι δημοσιονομικές μεταβιβάσεις και η έκδοση κοινών ευρωομολόγων. Οι Σοσιαλδημοκράτες βλέπουν θετικά τη μερική αμοιβαιοποίηση του χρέους και προτείνουν μεταξύ άλλων ένα ισχυρό Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο και ένα ενιαίο σύστημα ασφάλισης των νέων ανέργων.
Το ίδιο ισχύει και για τους Πρασίνους.
Σε εντελώς διαφορετικό μήκος κύματος κινείται το FDP: αυστηρότερη πειθαρχία, μηχανισμούς κυρώσεων για τους «κακούς μαθητές» και πρόβλεψη για διαδικασία κρατικής χρεοκοπίας και εξόδου από το ευρώ. Τις θέσεις του συμμερίζονται σε μεγάλο βαθμό ο Σόιμπλε και άλλοι Χριστιανοδημοκράτες, γι’ αυτό και μία συμμετοχή τους στην κυβέρνηση θα περιόριζε τις ελπίδες για έναν γαλλο-γερμανικό άξονα, που θα άλλαζε την κατεύθυνση της Ένωσης. «Ο κ. Μακρόν πρέπει να καταλάβει ότι δεν μπορεί να παίρνει μόνο γλυκά από τη Γερμανία, πρέπει να πιει και το πικρό ποτήρι» έχει πει το FDP.
Οι γερμανικές εκλογές θα δώσουν το σήμα εκκίνησης για νέα βήματα στην Ε.Ε. Το ερώτημα είναι εάν αυτά θα είναι προς τα εμπρός ή προς τα πίσω.
