Από την έντυπη έκδοση
Της Αγγελικής Κοτσοβού
[email protected]
Οι φωνές του λαϊκισμού επανέρχονται δριμύτερες. Ή μήπως δεν εσίγησαν ποτέ; Μετά το Brexit και την εκλογή Τραμπ στην Αμερική, η εκλογική νίκη του Εμανουέλ Μακρόν στην προεδρία της Γαλλίας επανέφερε, φαινομενικά τουλάχιστον, την πολιτική ηρεμία στη γηραιά ήπειρο, βάζοντας στο συρτάρι τα διάφορα σενάρια περί Νexit, Frexit και Ιtalexit.
Δυστυχώς, η περίοδος χάριτος κράτησε μόλις λίγους μήνες. Μια νέα εστία αποσταθεροποίησης κάνει και πάλι την εμφάνισή της στην Ευρωζώνη, απειλώντας την Ιταλία, την τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της οικογένειας του ευρώ. Αφορμή η επανεμφάνιση του Σίλβιο Μπερλουσκόνι στην πολιτική σκηνή. Με προσδοκίες να κατέβει ως υποψήφιος πρωθυπουργός της Κεντροδεξιάς στις επόμενες εκλογές, ο Καβαλιέρε προτείνει την κυκλοφορία παράλληλου νομίσματος. «Η πρόταση δύο νομισμάτων αναφέρεται σε μια πραγματικότητα ουσιαστικά παρόμοια με εκείνη που υπήρχε στη δεκαετία του 1980 και του 1990, με τη λιρέτα και το Ecu, για μερική επανάκτηση της νομισματικής κυριαρχίας του κράτους» υποστήριξε σε άρθρο του στη συντηρητική εφημερίδα «Libero».
H ιδέα ενός παράλληλου νομίσματος ήταν η «σπίθα» που φούντωσε τις ανησυχίες των επενδυτών, εκτοξεύοντας σε υψηλά πολλών εβδομάδων τις αποδόσεις των ιταλικών κρατικών ομολόγων. Ο επικεφαλής του Forza Italia ταράζει τα νερά, υπενθυμίζοντας στους επενδυτές τα προβλήματα του «μεγάλου ασθενή» της Ευρωζώνης. Δημόσιο χρέος στο 133% του ΑΕΠ και το δεύτερο μεγαλύτερο μεταξύ των χωρών-μελών, μετά το χρέος της Ελλάδας, ένα τραπεζικό σύστημα που δεν καταφέρνει να βρει λύση στο πρόβλημα των «κόκκινων» δανείων, που υπερβαίνουν τα 300 δισ. ευρώ, ενώ, μαζί με την Ελλάδα, είναι από τις «πρωταθλήτριες» στην ανεργία, ειδικά μεταξύ των νέων.
Για μία ακόμη φορά το ευρώ βρίσκεται στο επίκεντρο της πολιτικής. Η Μαρίν Λεπέν, επικεφαλής του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου στη Γαλλία, είχε προκαλέσει ανάλογες αναταράξεις με την πρότασή της για έξοδο από το ευρώ.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Μπερλουσκόνι ασκεί δριμεία κριτική στην Ε.Ε. Γεγονός όμως είναι ότι η Ιταλία οδεύει σε εκλογές, με πιθανό σενάριο κανένα κόμμα να μην εξασφαλίζει αυτοδυναμία. Η πρότασή του θα μπορούσε να βρει απήχηση στις υπόλοιπες αντι-ευρωπαϊκές δυνάμεις της Ιταλίας, όπως το Κίνημα Πέντε Αστέρων ή η Λέγκα του Βορρά. Σε αυτή την περίπτωση δεν μπορεί να αποκλεισθεί ένα ιταλικό Κοινοβούλιο με πλειοψηφία βουλευτών υπέρ της αποχώρησης από το ενιαίο νόμισμα.
Η Ευρωζώνη, εκμεταλλευόμενη την περίοδο οικονομικής ευημερίας, πρέπει μια και καλή να δώσει πειστικές απαντήσεις στους πολίτες της, κάνοντας βήματα προς μεγαλύτερη εμβάθυνση. Ειδάλλως, ανά τακτά διαστήματα θα βρίσκεται αντιμέτωπη με τους «δαίμονές» της.
