Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Ο Ντενίζ Γιουτζέλ, ανταποκριτής της εφημερίδας Die Welt στην Τουρκία, απελευθερώθηκε δύο εβδομάδες προτού πιαστούν στα δίχτυα της προνεωτερικής άσκησης εξωτερικής πολιτικής οι δύο Έλληνες στρατιωτικοί.
Προσήλθε τον Φεβρουάριο του 2017 αυτοβούλως στις ανακριτικές αρχές, γιατί εκτός από γερμανική έχει και τουρκική υπηκοότητα και δεν ήθελε να ζει κρυπτόμενος και κυνηγημένος. Βρέθηκε προφυλακισμένος, χωρίς όμως να του απαγγελθούν επίσημα κατηγορίες.
«Πέτρα του σκανδάλου» αποτελούσαν μία σειρά από απόρρητα e-mails του τότε υπουργού Ενέργειας (γαμπρού του Ερντογάν) Μπεράτ Αλμπαϊράκ. Μία ομάδα χάκερ φέρεται να είχε αποκτήσει πρόσβαση στη συγκεκριμένη αλληλογραφία, στην οποία οι δοσοληψίες δεν αφορούν οσίες, και ο Ντενίζ Γιουτζέλ είχε γράψει δύο σχετικά άρθρα.
Το Βερολίνο κάλεσε τον Τούρκο πρόεδρο να σέβεται την αρχή του κράτους δικαίου και την ελευθερία του Τύπου, ενώ γνώριζε ότι ο τύπος δεν τηρεί ούτε τους τύπους.
Οι διμερείς σχέσεις ήταν τεταμένες, αλλά οι δίαυλοι επικοινωνίας έμειναν ανοικτοί, οι δύο πλευρές παρέμειναν σε ψυχρή επαφή.
Η κατάσταση ήταν αρκετά σύνθετη για τη γερμανική κυβέρνηση. Διότι ήταν εκείνη που ανέλαβε το πολιτικό ρίσκο να συνεργαστεί στενά με μια όλο και πιο αυταρχική Τουρκία και εκείνη που πίεσε περισσότερο για την προσφυγική συμφωνία.
Ο Ντενίζ παρέμεινε έναν χρόνο έγκλειστος στις φυλακές υψίστης ασφαλείας στη Σηλυβρία. Λίγες ώρες μετά τη συνάντηση της καγκελαρίου με τον Τούρκο πρωθυπουργό Γιλντιρίμ, ο δημοσιογράφος αφέθηκε ελεύθερος μέχρι τη διεξαγωγή της δίκης.
Με απόφαση της τουρκικής Δικαιοσύνης, βεβαίως, βεβαίως, αλλά όλοι ήξεραν σε ποιον όφειλαν χρέος. Τις επίσημες γερμανικές ευχαριστίες εισέπραξε «η τουρκική κυβέρνηση για τη συμβολή της στην επίσπευση της διαδικασίας».
Κάποιοι μίλησαν για ανταλλάγματα, όπως το ξεπάγωμα πωλήσεων όπλων, ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη η τουρκική εισβολή στη Συρία.
Στη Γερμανία πήρε έναν χρόνο η απελευθέρωση ενός δημοσιογράφου. Πώς μπορεί, λοιπόν, να βοηθήσει στην υπόθεση δύο Ελλήνων στρατιωτικών και γιατί να το κάνει; Όχι μόνο η καγκελάριος, αλλά και το ΝΑΤΟ-Πόντιος Πιλάτος, ο Γιούνκερ, ο εμίρης και ο κάθε μουσαφίρης. Οι δηλώσεις και οι εκκλήσεις, αν και το θέμα συντηρούν, ενισχύουν και του Ερντογάν τη βουλή πως καλό χαρτί η φυλάκιση αποτελεί. Το δοκίμασε με πολύ ισχυρότερους παίκτες και δεν έχασε. Ίσως, διότι αξίζει (ακόμη) γι’ αυτούς.
