Από την έντυπη έκδοση
Του Α. Δ. Παπαγιαννίδη
[email protected]
Τρεις συν μία δημόσιες παρεμβάσεις των τελευταίων ημερών αποτελούν -είτε το συνειδητοποιεί είτε όχι- το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινηθεί το περιεχόμενο της παρουσίας Αλέξη Τσίπρα στο Νταβός: η συνάντησή του με την Κριστίν Λαγκάρντ.
Θα ήταν χρήσιμο να τις κουβαλούσε μαζί του σαν «σκονάκια», οδηγό της συζήτησής του (Θα συνεχίσουμε να πιστεύουμε ότι αφού ο Αλέξης Τσίπρας «αναδέχθηκε» το πολιτικό ρίσκο που θεωρείται ότι αποτελεί το Νταβός, ρίσκο που π.χ. δεν πήρε ούτε ο Κώστας Σημίτης ούτε ο Κώστας Καραμανλής, είναι λάθος να σταθεί στις επίσημες/οργανωμένες συναντήσεις.
Δηλαδή, στη συμμετοχή στο πάνελ με Σόιμπλε/Βαλς/Ρούτε, συν στα κλεισμένα ραντεβού κορυφής. Η ουσία του Νταβός είναι άλλη: είναι, όταν έχεις την αυτοπεποίθηση του ρόλου σου, να έρχεσαι σε απρογραμμάτιστη επαφή με το παράξενο μίγμα επιχειρηματικών, πολιτικών, ακαδημαϊκών και μιντιακών «παραγόντων» που κυκλοφορεί στη διοργάνωση του WEF).
Μένοντας όμως στις επίσημες προθέσεις, οι συναντήσεις Τσίπρα έρχονται -πρώτον- λίγα 24ωρα αφότου ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, άκομψα «πλαισιούμενος» από την κυβερνητική εκπρόσωπο Ολγα Γεροβασίλη, εξέπεμψε ένα διπλό μήνυμα με αποδέκτη το ΔΝΤ – και την τρόικα/το Eurogroup συνολικά.
Αφενός ότι το ΔΝΤ γίνεται δεκτό από την Ελλάδα στη διαδικασία (τώρα, γιατί πριν τρεις-τέσσερις βδομάδες ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας το έκανε κεντρικό ζήτημα ότι η Ελλάδα επιθυμεί διακαώς την αποχώρηση του ΔΝΤ, είναι προφανώς… άλλη ιστορία!), πλην όμως παρακαλείται να μην κάνει διαρροές ως προς τις προθέσεις του.
Αφετέρου ότι προσδοκία είναι το ΔΝΤ να μην «παίξει καθυστερήσεις» στην αξιολόγηση, καθώς το όλο Πρόγραμμα για την Ελλάδα, άμα βραδύνει να εξελιχθεί -και ήδη γράφει καθυστερήσεις- θα πάει προς εκτροχιασμό, σε αποτυχία.
Ειπωμένο κάτι τέτοιο με γνήσια -το θεωρούμε αληθινά, αυτό- αγωνία από τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, έρχεται βέβαια σε λειτουργική αντίθεση με την άλλη πρωθυπουργική τοποθέτηση: κόκκινες γραμμές στο Ασφαλιστικό, συν προαναγγελία σκληρής διαπραγμάτευσης. Κυρίως, όμως, αποτυπώνει την αίσθηση αδιεξόδου που -πάλι!- δημιουργείται.
Την αίσθηση αυτή, περιέγραφε -κι αυτή είναι η δεύτερη παρέμβαση- ο Αλέκος Παπαδόπουλος με ιδιαίτερα έντονο τρόπο σε αρθρογραφία του στο «Κεφάλαιο».
Οπου συνέδεε το Ασφαλιστικό με το δημοσιονομικό κενό που (επαν)εμφανίζεται, αλλά και με το Μεσοπρόθεσμο το οποίο οφείλει να συζητηθεί, συμφωνηθεί και ψηφισθεί μέσα στο πρώτο 6μηνο του 2016, φέρνοντας έτσι σε ακόμη πιο πρόδηλη αντιπαράθεση τον επικρατούντα στην Ελλάδα λόγο της χρονοτριβής και της «ευκολίας» (και της αρνήσεως κάθε συναίνεσης από την αντιπολίτευση, θα προσθέταμε) με την πραγματικότητα του Προγράμματος Προσαρμογής.
Ανάλογες επισημάνσεις -αν και πιο καλυμμένα- έχει κάνει δύο φορές μέσα σε λίγες ημέρες και ο Γιάννης Στουρνάρας, ως διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, άρα με «υποχρέωση διακριτικότητας», και στη συνέντευξή του στις «ΙΣΤΟΡΙΕΣ» Αλέξη Παπαχελά και στην παρουσίαση του βιβλίου «A Financial Crisis Manual – Reflections and the Road Ahead». Αυτή είναι η τρίτη παρέμβαση που καλό θα έκανε να αποκωδικοποιήσει ο Αλέξης Τσίπρας. Προσεκτικά!
Την οποία παρέμβαση Στουρνάρα με λαμπρή επικοινωνιακότητα -στις ίδιες «ΙΣΤΟΡΙΕΣ»- επεδίωξε να διεμβολίσει ο Γιάνης Βαρουφάκης. Ο οποίος έχει τέτοια λάμψη στα μάτια του όταν λέει το δικό του αφήγημα, ώστε να πείθει ότι (εκείνος τουλάχιστον) το πιστεύει. Οπότε… η πραγματική πραγματικότητα, ας βολευθεί όπως μπορεί!
Η τέταρτη είναι λίγο πιο απροσδόκητη: πρόκειται για τη συνάντηση του Προκόπη Παυλόπουλου, Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας θυμίζουμε, με τον διοικητή της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι στη Φραγκφούρτη.
Εχοντας μόλις επιστρέψει από επίσημη επίσκεψη στη Μόσχα και ολοκληρώνοντας αντίστοιχο ταξίδι στη Γερμανία, ο Παυλόπουλος βρέθηκε στη Φραγκφούρτη σε μια έμμεση ανάδειξη της κεντρικότητας του ρόλου που διαδραμάτισε η ΕΚΤ (και ο Μάριο Ντράγκι προσωπικά, κινούμενος στο απώτατο όριο των αρμοδιοτήτων του) στο να μη βουλιάξει ηρωικά το πλοίον «η Ελλάς» τις ημέρες των βαρουφακισμών, του Νομισματοκοπείου κ.λπ., το περασμένο καλοκαίρι. Αυτά είναι παλιές ιστορίες – όμως η Φραγκφούρτη κινδυνεύει να βρεθεί και πάλι στο πηδάλιο των πραγμάτων όσον αφορά την Ελλάδα αν η πρακτική της σκληρής διαπραγμάτευσης επαναβαρουφακίσει τα πράγματα.
Συναντώντας την κυρία Λαγκάρντ στο Νταβός, ο Αλέξης Τσίπρας σ’ αυτήν την περιβάλλουσα θα κινηθεί – είτε το συνειδητοποιεί είτε όχι. Ο,τι κι αν «επικοινωνηθεί» ύστερα προς εμάς εδώ, πίσω. Α, ναι, θα συναντηθεί και με τον Μάριο Ντράγκι…
