Από την έντυπη έκδοση
«Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν τον κόσμο κυβερνούν κάποιοι έξυπνοι που μας δουλεύουν ή κάποιοι ηλίθιοι που μιλάνε σοβαρά», έλεγε ο Mark Twain.
Εμάς, πάντως, είτε έξυπνοι είτε ηλίθιοι μας κυβερνούσαν, το αποτέλεσμα για όλους μας ήταν τραγικό, αν αναλογιστούμε πού έχουμε φτάσει σήμερα.
Και το ερώτημα, φυσικά, είναι τι γίνεται αύριο, τι κάνουμε σε λίγα 24ωρα που θα βρεθούμε για μια ακόμη φορά μπροστά στις κάλπες;
Αραγε μπορούμε, έστω μια φορά, αυτή την κρισιμότερη ώρα, να διαλέξουμε έξυπνους που να μιλούν σοβαρά;
Φαντάζει μάλλον δύσκολο, για να μην πω αδύνατον, αν αναλογιστούμε ότι σε αυτή την αναμέτρηση το εκλογικό σώμα, όπως υποστηρίζουν οι δημοσκόποι, θα ψηφίσει με βάση τον φόβο ή τον θυμό.
Τον θυμό για το παρελθόν, που πρόδωσε τα πάντα και μας οδήγησε μέχρι εδώ, τον φόβο ότι το άγνωστο αύριο μπορεί να είναι χειρότερο από το χθες.
Και στη μια και στην άλλη περίπτωση δεν μπορείς να επιλέξεις με καθαρό μυαλό και σίγουρα όχι τον εξυπνότερο… Αρα τραβάς το χαρτί και ελπίζεις ότι δεν θα καείς και αυτή τη φορά!
Ισως γι’ αυτό και όλοι ελπίζουν ότι η λύση και αυτή τη φορά μπορεί να κρύβεται στο… καινούργιο, ακόμη και με τη μορφή συνεργασίας.
Δεν είναι τυχαίο ότι βάσει και των δημοσκοπικών ευρημάτων το εκλογικό σώμα προσανατολίζεται προς αυτή την κατεύθυνση.
Είτε δίνοντας την αυτοδυναμία, ίσως οριακή, σε ένα κόμμα που ποτέ μέχρι σήμερα δεν έχει κυβερνήσει τη χώρα και δεν έχει εμπλακεί σε σκάνδαλα και περιπτώσεις διαφθοράς, ένα κόμμα «καθαρό».
Είτε δίνοντας την εντολή για κυβερνήσεις συνεργασίας, ώστε να συγκεραστούν όλες οι απόψεις, καθώς ανεξάρτητα από χρώματα και πολιτικές πεποιθήσεις, όλοι σίγουρα έχουν θετικά στοιχεία στα προγράμματά τους για την οικονομία, την αγορά, την κοινωνία και τη χώρα.
Μια κυβέρνηση συνεργασίας, άλλωστε, που θα στηρίζεται σε ισχυρή πλειοψηφική βάση, θεωρητικά έχει και ισχυρότερη διαπραγματευτική δύναμη στις συνομιλίες με τους δανειστές. Θεωρητικά πάντα…
Μακάρι να προκύψει για όλους το καλύτερο! Για να γίνει όμως αυτό ένα είναι σίγουρο, κανείς δεν πρέπει να μείνει αμέτοχος. Αυτή είναι η αρχή και όλα τα άλλα έπονται.
Διότι, όπως έλεγε και ο Πλάτωνας «κάθε λαός είναι άξιος των ανθρώπων που τον κυβερνούν. Οσοι αδιαφορούν για τα κοινά είναι καταδικασμένοι να εξουσιάζονται πάντα από ανθρώπους πολύ κατώτερούς τους».
Βέβαια, κακά τα ψέματα, ακόμη κι αν όλοι πάμε στην κάλπη για να αποφύγουμε τον κατά Πλάτωνα… «κατώτερο», η εξίσωση παραμένει δύσκολη.
Αφού θα πρέπει να ψάξουμε τον έξυπνο που δεν θα μας δουλεύει, αλλά και να ξεφύγουμε από τον ηλίθιο που μπορεί να μιλάει σοβαρά… Πόσες ελπίδες έχουμε;
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΡΟΣ – [email protected]
