Από την έντυπη έκδοση
Του Γιώργου Α. Παπανδρέου
Πρώην πρωθυπουργός – Πρόεδρος του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών
Κυβέρνηση και εταίροι – δανειστές είναι εγκλωβισμένοι σε ένα επικίνδυνο αδιέξοδο, με δική τους ευθύνη, από τις δικές τους εμμονές σε άγονες πολιτικές.
Η κυβέρνηση, χαμένη στις «κόκκινες γραμμές» -που αντικατέστησαν στην πορεία της υποχώρησής της τη διακηρυγμένη θέση της για μονομερή διαγραφή του χρέους και κατάργηση του μνημονίου με ένα άρθρο- εγκλωβίστηκε στον ιστό της αράχνης που έστησε η ίδια, παραδομένη σε μια δήθεν φιλολαϊκή πολιτική, που ωστόσο βάζει την ελληνική κοινωνία όλο και περισσότερο στην ύφεση από την πίσω πόρτα.
Και παράλληλα εκθέτει τους Ελληνες και τη χώρα σε μεγάλους κινδύνους, σε μια περίοδο μεγάλων εντάσεων, ακόμη και πολεμικών επιχειρήσεων στη γειτονιά μας, τις τραγικές επιπτώσεις των οποίων βιώνουμε στα σύνορά μας.
Ουσιαστικά, εκθέτει σε κίνδυνο τη μεγαλύτερη κατάκτηση της Ελλάδας, που είναι η συμμετοχή της στον πυρήνα των ανεπτυγμένων χωρών του κόσμου, σε μια περίοδο που νέοι παίχτες μπαίνουν στο παιχνίδι της παγκόσμιας κατανομής ισχύος και, μάλιστα, ως επί το πλείστον με αρρύθμιστες δομές και θεσμούς που δεν λογοδοτούν δημοκρατικά.
Δυστυχώς, έτσι, έχει εξοστρακιστεί από το δημόσιο διάλογο το πραγματικό διακύβευμα, το οποίο οφείλαμε να συζητούμε, πολιτικές δυνάμεις και κοινωνία των πολιτών, που δεν είναι άλλο από τις ουσιαστικές αιτίες της κρίσης και τις παθογένειες του πελατειακού και παρασιτικού πολιτικο-οικονομικού συστήματος, προκειμένου, με την προώθηση των αναγκαίων δημοκρατικών και προοδευτικών μεταρρυθμίσεων, να οικοδομήσουμε μια θεσμικά διαφανή και λειτουργική πολιτεία και ένα βιώσιμο παραγωγικό πρότυπο, που θα προσφέρει ανταγωνιστικότητα και θα δίνει βιώσιμες θέσεις εργασίας.
Η αναξιοπιστία του πολιτικού συστήματος και η προσπάθεια αποφυγής ανάληψης πολιτικού κόστους από τις πολιτικές δυνάμεις είναι η αφετηρία της πορείας που οδήγησε τη χώρα στις σημερινές εξελίξεις.
Οι εταίροι – δανειστές, αντί να αναλογιστούν ότι η Ελλάδα έχει πραγματοποιήσει μια θηριώδη προσαρμογή -που δεν έχει προηγούμενο σε σύγχρονη χώρα-, να εγκαταλείψουν την πολιτική της λιτότητας και να μετακινηθούν σε αναπτυξιακές επιλογές, εγκλωβίστηκαν σε μια γραμμή που, δυστυχώς, εγείρει διχαστικές αντιλήψεις στους ευρωπαϊκούς λαούς, πέρα από την εμφανή τιμωρητική διάθεση εκ μέρους ορισμένων εξ αυτών.
Και προσθέτως, με δικές τους επίσης ευθύνες, έστελναν στην κυβέρνηση τα λάθος μηνύματα, σε κάθε φάση της μη διαπραγμάτευσης.
Τώρα, όλα παίζονται σε μια ζαριά.
Για αυτό, απευθύνομαι σε όλους όσοι μπορούν να συμβάλουν σε μια θετική εξέλιξη και ιδιαιτέρως προς εκείνους που πρωταγωνιστούν στις διαπραγματεύσεις και τους ζητώ να αναλογιστούν τις ευθύνες τους, να μετακινηθούν στο πεδίο της κοινής λογικής και του αυτονόητου και να καταλήξουν σε μια συμφωνία επωφελή για όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς.
Τώρα, πριν να είναι πολύ αργά για το πιο δημοκρατικό εγχείρημα της μεταπολεμικής Ευρώπης.
Αυτή είναι η ιστορική τους αποστολή αυτήν την ώρα.
Και για αυτό, χρειάζεται θάρρος, τόλμη, βούληση και αποφασιστικότητα, μαζί με την ανάληψη της ευθύνης και του όποιου πολιτικού κόστους.
Η Ευρωπαϊκή Ενωση υπάρχει χάριν των λαών της και, βεβαίως, της δημοκρατίας.
Εμμονές και ιδεοληψίες δεν συνάδουν με το ιδανικό μιας δημοκρατικής, πολυπολιτισμικής, πολύχρωμης και προοδευτικής Ευρώπης.
Το γνωρίζουμε αυτό καλά όσοι υπηρετούμε και αγωνιζόμαστε για τις αρχές και τις αξίες της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού.
Οι συντηρητικοί συσχετισμοί στην Ευρώπη δεν μπορούν ως εκ τούτου να αποτελούν δικαιολογία για οποιαδήποτε ρήξη στην πλάτη του ελληνικού λαού.
Κάτι τέτοιο θα ήταν σε βάρος του εθνικού και δημοσίου συμφέροντος, θα ήταν έγκλημα εθνικών διαστάσεων.
