Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτιζνάκη
[email protected]
Λες, δεν μπορεί να καταναλώνουν δαψιλή χρόνο για όσους θέλουν να βγουν στο δρόμο. Μα, τον Κρόνο, τελικά το απίστευτο γίνεται πιο οικείο κι απ’ το καθημερινό.
Θραύσματα από τη σύγχρονη πολιτική παράνοια. Σκηνές και πρόσωπα επανέρχονται και τα γνωστά παλαιά μέσα μετέρχονται. Σαν λαγοί που πετάγονται ξαφνικά μπροστά στα φανάρια τη νύχτα. Μόνο που κοκαλώνουμε εμείς, αντί γι’ αυτούς, σαν τον Σκαμπαρδώνη στο «Περιπολών περί πολλών τυρβάζω». Λες, δεν μπορεί, όταν οι καιροί είναι τόσο σκοτεινοί, αυτοί να περιπολούν σε σκηνοθεσίες, να πωλούν πρακτικές του παρελθόντος, με μικροκομματικούς υπολογισμούς, με περικοκλάδες αλληλοκατηγορίες, ίντριγκες, δολοπλοκίες, λογόρροιες, υπαινιγμούς κι εγωπάθειες, να διαλαλούν πώς οι «εχθροί» είναι πιο χρήσιμοι από τους φίλους.
Λες, δεν μπορεί να ζουν σε άλλο πλανήτη, χωρίς μέτρα, βαριά σαν πέτρα. Λες, δεν μπορεί να αδικολυμαίνονται το τώρα και τη μνήμη και να παίζουν με τους συσχετισμούς και τις μεταβολές του ρυθμού. Χωρίς αθωότητα, με σαφή ταυτότητα. Λες, δεν μπορεί, κι όμως μπορεί. Οι πολιτικοί κελαηδούν στο φεγγάρι και οι πολίτες είναι από την Άρη. Σαν να μην πέρασε μια μέρα.
Συμβαίνει: σε χώρα ρημαγμένη, η διάθεση για άλλα κόλπα παραμένει. Η δική τους αγωνία δεν είναι της οικονομίας τα θηρία, αλλά τα επικοινωνιακά ταμεία. Φορτώνουν το έργο με νέες παθήσεις των λέξεων, κεντρίζουν, το στόρι «γυρίζουν», σε κέρδη ελπίζουν, αφού τον αντίπαλο που έχουν ανάγκη τους δωρίζουν.
Στον Περισσό στοιχηματίζουν ότι «η ίδια η κυβέρνηση, μέσω των δηλώσεων διαφόρων στελεχών της, συνειδητά διαφημίζει την πρωτοβουλία “Παραιτηθείτε”… Αφενός επιλέγει να αντιπαρατεθεί με έναν εύκολο αντίπαλο… Αφετέρου θέλει να εμφανίσει ότι δήθεν η μόνη διαμαρτυρία στην κυβερνητική πολιτική γίνεται απ’ αυτές τις δυνάμεις».
Για τη διαμαρτυρία δεν ξέρω, αλλά η αυτοσυντηρούμενη τρικυμία είναι σε δυσαρμονία με των πολλών την αγωνία.
