Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Πάνω από 4.500 πλοία, εκτιμώμενης αξίας 92 δισ. δολ. Ο μεγαλύτερος εμπορικός στόλος στον κόσμο και «νεαρός», με μέσο όρο ηλικίας τα 11 έτη. Μπροστά από τον ανταγωνισμό κατά δύο έτη. Σε νέες ναυπηγήσεις επενδύονται 8,6 δισ. δολ. Το μερίδιο στον παγκόσμιο στόλο αυξάνεται περαιτέρω. Ήδη το 2015 βγήκε δυνατά με άνοδο κατά 7%. Πρώτος σε χωρητικότητα, πρώτος σε αριθμό πλοίων, πρώτος σε αγοραπωλησίες, πρώτος σε δεξαμενόπλοια. Θέλετε κι άλλα;
Όλα αυτά τα θαυμαστά σε μια περίοδο που το φορολογικό θεσμικό πλαίσιο στο οποίο υπάγεται περνά από το κόσκινο της Διεύθυνσης Ανταγωνισμού της Ε.Ε.
Είχαν προηγηθεί αμφισβητήσεις από τις γερμανικές ειδήσεις. Ενδεικτικό προ διετίας το άρθρο του Spiegel για τις φορο-διευκολύνσεις, με τίτλο «Πλούτος και κρυψίνοια», όπου γράφει ότι οι Έλληνες εφοπλιστές παραγγέλνουν πλοία σαν να μην υπήρχε ποτέ κρίση στη ναυτιλία, ενώ ποιος θα ξεχάσει την Bild, που καλούσε με πομπώδεις τίτλους τις εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις να φορολογήσουν επιτέλους τους εφοπλιστές. Κάποια μέσα (ενημέρωσης) δεν ησυχάζουν και κορόνες για την Ελλάδα μηρυκάζουν. Ναι, είναι ευνοϊκό το φορολογικό πλαίσιο, βάσει της χωρητικότητας, του λεγόμενου τονάζ, και όχι της κερδοφορίας, αλλά η μέθοδος είναι παρόμοια σε πολλές χώρες, μεταξύ άλλων και στη Γερμανία. Συγκρίσιμες ρυθμίσεις βουλιάζουν σε αποκρύψεις.
Τίποτα καινούργιο. Συνήθης διαδικασία στου ανταγωνισμού την αιμοδοσία, ενώ ακόμη αναζητούν «εχθροί και φίλοι» το μυστικό της επιτυχίας. Πέρα από το ελληνικό «δαιμόνιο», που στάζει αρμύρα, πέρα από το ένστικτο στο κατάρτι και το ρίσκο στην πλώρη. Η οικογενειακή υπόθεση ή μήπως η καλή «όσφρηση» της διεθνούς πολιτικής και η δράση η αντικυκλική, που έχει αποτυπωθεί και στο ρητό «αγόραζε όταν αγοράζουν οι Έλληνες, πούλα όταν αγοράζουν οι Νορβηγοί»;
Όσοι δεν βολεύονται μ’ αυτές τις απλοϊκές ερμηνείες, υπάρχουν πάντα κι άλλες ιστορίες. Σκληρές, ελκυστικές, πιπεράτες ή διακριτικές, μα πάντα ανταγωνιστικές, γι’ αυτό μοναδικές σε πλεύσεις δυναμικές.
