Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Να μετράτε και την κοινωνία. Αυτό ήταν το μήνυμα που έστειλε στους επικεφαλής των μεγαλύτερων εταιρειών των ΗΠΑ ο ιδρυτής και επικεφαλής της μεγαλύτερης εταιρείας διαχείρισης επενδύσεων στον κόσμο. Αν το κάνουν, δεν χάνουν. «Με το να είναι μια εταιρεία κοινωνικά υπεύθυνη, ουσιαστικά σημαίνει πως δημιουργεί μια καλή εικόνα γι’ αυτήν, άρα είναι προς όφελός της».
Ο Λάρι Φινκ της BlackRock, που ελέγχει κεφάλαια 6 τρισ. δολ., επισημαίνει πως είναι πολύ πιθανόν οι μετοχές των κολοσσών της Wall Street να μην αποτελούν πλέον επιλογή του, εάν, πέραν των καλών οικονομικών επιδόσεων, «δεν συνεισφέρουν ευρύτερα στην κοινωνία». Και έπειτα από τέτοιες δηλώσεις, όπως αναφέρουν οι «The New York Times», εγείρονται ερωτήματα σχετικά με την ίδια τη φύση του καπιταλισμού.
Οι έξι πλουσιότεροι άνθρωποι του πλανήτη κατέχουν περισσότερα από 3,7 δισ. ανθρώπους, ενώ ένας στους επτά προσπαθεί να επιβιώσει με λιγότερα από 1,25 δολάρια την ημέρα, και περίπου 29.000 παιδιά πεθαίνουν κάθε μέρα από διάρροια, ελονοσία και πνευμονία, για τις οποίες υπάρχει θεραπεία. Δεν τα γράφει μόνο ο Μπέρνι Σάντερς στον «Guardian», πολλοί παραθέτουν τα στοιχεία, περίπου όπως το μετεωρολογικό δελτίο. Ωσάν κάτι φυσικό. Για να το ξεκαθαρίσουμε, δεν κατακρίνει κανείς το 1% ή το 10% των πλουσίων, αλλά τις πολιτικές ανισότητας. Ο Σάντερς έχει μία λύση, τουλάχιστον για αρχή: Ας φορολογήσουμε τον πλούτο στους φορολογικούς παραδείσους, όπου κρύβονται από 21 έως 32 τρισ. δολάρια. Δεν διακρίνω και πολλούς πρόθυμους να συνεργαστούν. Είναι πολλά τα λεφτά για να μείνουν οι επικράτειες εχεμύθειας απαθείς και να εκλείψουν οι άφθονες ευκαιρίες νόμιμης φοροαποφυγής.
Πώς το ‘χε πει ο Έντμουντ Βέστεϊ, μέλος της δυναστείας που επί δεκαετίες ξεγλιστρούσε από το βρετανικό φορολογικό δίχτυ, με καταπιστεύματα και άλλα περίπλοκα δέματα; «Κανείς δεν πληρώνει περισσότερους φόρους απ’ όσους είναι υποχρεωμένος να πληρώσει. Είμαστε όλοι φοροφυγάδες, έτσι δεν είναι;». Μάλλον κάποιοι παίζουν τους παπάδες.
