Του Μωυσή Λίτση
Aυτή τη φορά οι δημοσκοπήσεις δεν έπεσαν έξω στη Βρετανία ή σωστότερα κάποιες δημοσκοπήσεις, που είχαν αρχίσει να διαβλέπουν τις τελευταίες ημέρες την πιθανότητα η Μέι να μην καταφέρει να εξασφαλίσει αυτοδυναμία, με την απόστασή της από τους Εργατικούς του Κόρμπιν να ψαλιδίζεται επικίνδυνα…
Αντί της πολυπόθητης ισχυρής εντολής, η Μέι οδεύει προς κυβερνητική συνεργασία με το υπερσυντηρητικό κόμμα των Ενωτικών της Βόρ. Ιρλανδίας, ένα κόμμα το οποίο φέρεται να σχετίζεται με την παραστρατιωτική οργάνωση Όλστερ, η οποία αντιτίθεται στην αγγλο-ιρλανδική προσέγγιση. Επιπλέον πολλά από τα μέλη του κόμματος αυτού τάσσονται κατά των αμβλώσεων και των δικαιωμάτων των ατόμων με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό, ενώ από την εκλογική διακήρυξη του DUP έλειπαν λέξεις όπως «κλιματική αλλαγή», «φαινόμενο του θερμοκηπίου» ακόμη και «περιβάλλον».
Ο Κόρμπιν λέει πως θα μπορούσε να σχηματίσει κυβέρνηση μειοψηφίας του λεγόμενου «προοδευτικού τόξου», στο οποίο περιλαμβάνονται το Εθνικιστικό Κόμμα της Σκωτίας, που επιδιώκει νέο δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της, και οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες, που κάθε άλλο παρά ευτυχείς είναι με τη νεοκεϊνσιανική ατζέντα των Εργατικών για δημόσιες επενδύσεις και μεγαλύτερη φορολόγηση των επιχειρήσεων. Δύσκολο φαντάζει το πώς θα μπορούσε να μακροημερεύσει μια τέτοια κυβέρνηση.
Ενδιαφέροντες, αν μη τι άλλο, καιροί, με την πολιτική να επιστρέφει δριμύτερη…
