Από την έντυπη έκδοση
Κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ κλείνουν το μάτι στους ατυχείς συμπολίτες μας οι οποίοι δανείστηκαν τέλη της δεκαετίας του 2000 σε ελβετικό φράγκο. Τότε προσέβλεπαν σε κέρδη από την ισοτιμία του ελβετικού νομίσματος έναντι του ευρώ, αλλά και από το χαμηλότερο επιτόκιο του φράγκου.
Αποδείχτηκε στην πράξη -όχι μόνο σε αυτή την περίπτωση, αλλά και σε πολλές άλλες- πως οι συναλλαγές και τα πονταρίσματα σε συναλλαγματικές ισοτιμίες δεν είναι… παιχνίδια για νοικοκυριά και φρόνιμο είναι να τα αφήνουμε στους ειδικούς. Εάν παραμείνει ή επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο η ισοτιμία ευρώ και ελβετικού φράγκου, το κόστος που επωμίζονται οι δανειολήπτες στεγαστικών δανείων σε ελβετικό φράγκο είναι τεράστιο.
Γνωστός με ενημέρωσε πως πήρε δάνειο πριν από μία δεκαετία σε ευρώ ύψους 140.000, το μετέτρεψε το 2008 σε ελβετικό φράγκο και το άληκτο κεφάλαιο του δανείου σήμερα, έπειτα από πληρωμές δέκα ετών, είναι περίπου 150.000 ευρώ! Προφανώς είναι αδιέξοδο, αλλά υπάρχει λύση; Σε μια προεκλογική περίοδο βρίσκονται λύσεις για τα πάντα. Θα άφηναν τα πολιτικά κόμματα έξω από τις υποσχέσεις τη συγκεκριμένη κατηγορία δανειοληπτών; Οχι βέβαια, καθώς οι περίπου 65.000 δανειολήπτες, υπολογιζόμενοι επί 2 ή 3 ή 4 μέλη, αποτελούν ένα ισχυρό εκλογικό στόχο. Στο πλαίσιο αυτό, κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση δηλώνουν πως μία από τις προτεραιότητες της επόμενης μέρας μετά τις εκλογές θα είναι η ρύθμιση των «ελβετικών» δανείων. Τον τρόπο δεν τον αποκαλύπτουν. Μήπως θα… υποτιμήσουν το ελβετικό φράγκο;
Οι υποσχέσεις δεν κοστίζουν τίποτα, αλλά όσον αφορά τους δανειολήπτες, εάν θέλουν μια πρόγευση για το τι θα συμβεί, ας ρωτήσουν τους ομολογιούχους, των οποίων οι επενδύσεις στα ελληνικά ομόλογα «κουρεύτηκαν» με το PSI. Τρία χρόνια μετά τον Μάρτιο του 2012, έχουν πακέτα από υποσχέσεις, αλλά μηδενικό αποτέλεσμα.
ΠΑΝΟΣ Φ. ΚΑΚΟΥΡΗΣ – [email protected]
