Tης Αγγελικής Κοτσοβού
[email protected]
Όλα άρχισαν από ένα πλαστό χαρτονόμισμα των 20 δολαρίων και μεσολάβησαν μόλις 30 λεπτά μέχρι τον θάνατο του Τζορτζ Φλόιντ από το χέρι του αστυνομικού που τον είχε καθηλώσει στο έδαφος, πιέζοντάς τον με το γόνατο στον σβέρκο και αγνοώντας την κραυγή αγωνίας: «Ι cant’ breathe».
Μια κραυγή που μετατράπηκε σε κύμα οργής και ξέφυγε πέρα από τα όρια της Μινεάπολης, συμπαρασύροντας σε βίαιες διαδηλώσεις και ταραχές ολοένα και περισσότερες πολιτείες των ΗΠΑ.
Μια κραυγή, εν μέσω μιας πανδημίας που οδήγησε σε προσωρινά λουκέτα και οικονομική παράλυση, δημιουργώντας μια στρατιά περισσότερων από 40 εκατ. ανέργων στις ΗΠΑ.
Ο Τζορτζ Φλόιντ ζούσε τα τελευταία χρόνια στη Μινεάπολη και δούλευε ως φύλακας σε νυχτερινό κέντρο, αλλά όπως και εκατομμύρια Αμερικανοί, είχε μείνει χωρίς δουλειά εξαιτίας του lockdown που είχε επιβληθεί για να περιοριστεί η εξάπλωση του κορωνοϊού.
Ο Τζορτ Φλόιντ δεν μπορούσε να ανασάνει. Ο μέσος Αμερικανός, που έμεινε εκτός αγοράς εργασίας και βρίσκεται μπροστά στο αβέβαιο μέλλον μιας αμερικανικής και συνάμα παγκόσμιας ύφεσης, νιώθει ότι δεν μπορεί να ανασάνει.
Την ίδια αγωνία μοιράζονται και οι πολίτες στην Ευρώπη, αν και εκεί υπάρχει η προσωρινή «παρηγοριά» που προσφέρει το πανευρωπαϊκό δίχτυ ασφαλείας και τα εθνικά προγράμματα στήριξης πληττόμενων επιχειρήσεων και εργαζομένων.
Μελανά τα χρώματα και στον καμβά των αναπτυσσομένων οικονομιών, με τον Covid-19 να οδηγεί σε συνθήκες ακραίας φτώχειας και πείνας έως και 60 εκατ. ανθρώπους, σύμφωνα με τον ΟΗΕ.
Μπροστά στο δίλημμα προστασίας της ανθρώπινης ζωής και της επανεκκίνησης της οικονομίας, μία μετά την άλλη οι κυβερνήσεις αποφάσισαν ότι ουσιαστικά η απάντηση είναι μονόδρομος.
Το καλό σενάριο προβλέπει επιστροφή στην ανάκαμψη το 2021. Μόνο που εξαιτίας του κορωνοϊού ο κόσμος πλέει σε αχαρτογράφητα νερά. Όσοι αποφασίζουν τα επόμενα βήματα και χαράσσουν εκ νέου τους χάρτες, καλό θα ήταν να θυμούνται την περίπτωση του Τζορτζ Φλόιντ και να σκεφθούν σοβαρά τους λόγους που αυτή η μικρή σπίθα άναψε τέτοια «πυρκαγιά».
Γιατί καμιά οικονομία δεν μπορεί να είναι βιώσιμη όταν δεν «ανασαίνουν» οι πολίτες της.
