Από την έντυπη έκδοση
Του Δημήτρη Η. Χατζηδημητρίου
[email protected]
Την περίοδο 1989-1992, «όταν άλλαζε ο κόσμος», η Ελλάδα βυθισμένη στο τέλμα μιας αφόρητης εσωστρέφειας έψαχνε κυβέρνηση, σε τρεις αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις, κι έστηνε Ειδικά Δικαστήρια μικροκομματικής σκοπιμότητας. Αντί να καθοδηγήσει τις αλλαγές στην περιοχή της, με ήκιστα επιτυχημένους χειρισμούς επέτρεψε να αναδυθεί και να κακοφορμίσει το Μακεδονικό, που ταλαιπώρησε την εξωτερική της πολιτική για πάνω από ένα τέταρτο του αιώνα.
Σήμερα, που η Τουρκία αναπτύσσει το σύνολο της αναθεωρητικής-διεκδικητικής στρατηγικής της εις βάρος του Ελληνισμού, η χώρα -με βασική ευθύνη της κυβέρνησης- τελεί σε συνθήκες οξείας και παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου, που δεν ενθαρρύνουν κινήσεις συνεννόησης για τα μείζονα και κρίσιμα της εθνικής επιβίωσης. Η Τουρκία δεν αποκλείεται σήμερα κιόλας να αποπειραθεί έναν «Αττίλα 3», με την πραγματοποίηση γεώτρησης εντός της κυπριακής ΑΟΖ. Η Άγκυρα ξεδιπλώνει μια από μακρού συγκροτημένη στρατηγική εξαναγκασμού εις βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και είναι βέβαιο ότι οι «δηλώσεις ανησυχίας» του διεθνούς παράγοντα και της Ε.Ε. δεν θα κάμψουν τη βούληση της ηγεσίας της να επιβάλει την παρουσία της Τουρκίας στους ενεργειακούς σχεδιασμούς της περιοχής και να ανακόψουν τις πειρατικές δράσεις της, εάν δεν συνοδευθούν από τη λήψη μέτρων και κυρώσεων εις βάρος της.
Όσοι στην Αθήνα εκτιμούν ότι η Τουρκία θα εξαντλήσει τον τραμπουκισμό της στην Αν. Μεσόγειο, είτε υποβαθμίζουν συνειδητά την απειλή είτε στερούνται την ικανότητα να διαβάζουν σωστά τα μηνύματα της τουρκικής ηγεσίας. Σε ανώτατο στρατιωτικο-διπλωματικό επίπεδο η Τουρκία παρουσιάζει καινοφανείς ερμηνείες του Διεθνούς Δικαίου και του Δικαίου της Θάλασσας, προωθεί ανάλογους σχεδιασμούς για την περιοχή του Καστελόριζου, επαναφέρει τις αξιώσεις της για την αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών απέναντι από τα οποία διατηρεί και ενισχύει την 4η Στρατιά, υπενθυμίζει διαρκώς το casus belli και κουνάει απειλητικά το δάχτυλο προς την Αθήνα.
Η ελληνική πολιτική τάξη δεν μπορεί να εκπέμπει την εικόνα ενός ανέμελου ταξιδιώτη, που αναζητεί τη γοητεία της περιπέτειας με «ελληνικά οχήματα στη Σελήνη», αντί της ηλεκτρονικής θωράκισης των νησιών του Αιγαίου και της αποφασιστικής ενίσχυσής τους, ώστε να παύσουν να αποτελούν προσάρτημα της οικονομίας των απέναντι ακτών. Η Αθήνα είναι υποχρεωμένη από τα πράγματα να απευθύνει ισχυρή προειδοποίηση προς την Άγκυρα για τις συνέπειες που θα έχει οποιαδήποτε απόπειρά της να αμφισβητήσει εμπράκτως την ελληνική κυριαρχία και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Αιγαίο. Και να ενημερώσει φίλους και εταίρους… Με την Τουρκία, οι σχέσεις έντιμης ειρηνικής συνύπαρξης παραμένουν ζητούμενο, αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει με βλάβη των συμφερόντων του Ελληνισμού, τόσο στην ελληνική επικράτεια όσο και στην Κύπρο. Αυτό καλείται να διασφαλίσει το εγχώριο πολιτικό προσωπικό, με την επίγνωση ότι η «λύση» του Μακεδονικού δεν προσφέρεται ως υπόδειγμα και για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
