Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Κάποια στιγμή σιγοτραγουδήσαμε «πάγωσε η τσιμινιέρα». Τώρα, θα δοκιμάσουμε και τον στίχο «πάγωσε η αλατιέρα».
Η Θεσσαλονίκη κατήγαγε επί της Χημείας νίκη. «Έχουμε πρόβλημα με τις αλατιέρες, πάγωσαν. Τις είχαμε προετοιμάσει από προχθές και το αλάτι πέτρωσε. Έχουμε και δεύτερο πρόβλημα με τις υδροφόρες, καθώς το θαλασσινό νερό πάγωσε».
Η αλήθεια είναι ότι το θαλασσινό νερό, ανάλογα με την περιεκτικότητά του σε αλάτι, παγώνει στους -21 βαθμούς Κελσίου και ότι οι παγωμένες αλατιέρες θα γίνουν το «ανέκδοτο της χρονιάς», όπως παραδέχθηκε και ο δήμαρχος.
Η αλήθεια είναι ότι το αλάτι δεν είναι και το ιδανικό για το λιώσιμο των πάγων στους δρόμους, διότι κάνει κακό στο έδαφος, αφού δημιουργεί μια συμπαγή κρούστα και επιπλέον τα φυτά δεν μπορούν να πάρουν θρεπτικά συστατικά από το έδαφος.
Αλλά το αλάτι είναι φθηνό και εύκολο στη χρήση. Αν πετρώσει το αλάτι στην αλατιέρα υπάρχουν και τα φτυάρια ή και η «σπορά». Αναζητήστε στο διαδίκτυο το βίντεο της 13ης Ιανουαρίου 2015, με τους τέσσερις υπαλλήλους του δήμου να… νοστιμίζουν τον δρόμο.
Η αλήθεια είναι ότι όσο περισσότερα άτομα περιέχει το μόριο ενός υλικού που χρησιμοποιείται για το λιώσιμο του πάγου τόσο καλύτερα. Το χλωριούχο ασβέστιο, για παράδειγμα, λιώνει πιο γρήγορα τον πάγο από ό,τι το αλάτι, γιατί περιέχει 3 άτομα στο μόριό του, αλλά είναι πιο ακριβό.
Η αλήθεια είναι ότι ακόμη κι αν δεν συμβαίνουν «αυτά τα πράγματα μία φορά στα 50 χρόνια», αλλά στη δεκαετία ή στην τριετία, πρέπει να υπάρχει προετοιμασία και ο καπετάνιος να πιάνει την ουσία.
Η αλήθεια είναι ότι ώρες – ώρες μοιάζουμε με τον επιβάτη του «Τιτανικού» που βγήκε στο κατάστρωμα μερικά δευτερόλεπτα πριν από τη σύγκρουση με το παγόβουνο κι είπε: «Τι εξυπηρέτηση! Ζήτησα πάγο για το ουίσκι μου αλλά αυτοί το παράκαναν».
