Από την έντυπη έκδοση
Της Αγγελικής Κοτσοβού
[email protected]
Πριν από έναν χρόνο περίπου, το δημοψήφισμα των Βρετανών άνοιξε τον ασκό του Αιόλου, φέρνοντας για πρώτη φορά τον παράγοντα πολιτικό ρίσκο ψηλά στην ατζέντα των κεντρικών τραπεζών της Ευρώπης, θολώνοντας τις κόκκινες γραμμές και διευρύνοντας τη βασική τους εντολή, που στο παρελθόν περιοριζόταν μόνο στο πεδίο του πληθωρισμού και της οικονομικής ανάπτυξης.
Είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς με απόλυτη βεβαιότητα πώς θα είναι οι συνθήκες αυτόν τον Ιούνιο, όταν οι Βρετανοί θα προσέλθουν και πάλι στις κάλπες στις 8 Ιουνίου, αυτή τη φορά για την εκλογή κυβέρνησης. Την ίδια ημέρα συνεδριάζει και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, έχοντας στη διάθεσή της τόσο πολιτικές όσο και οικονομικές εξελίξεις, που θα πρέπει να συνυπολογίσει για τον καθορισμό των επόμενων κινήσεών της.
Η συνεδρίαση της 8ης Ιουνίου βρίσκει την οικονομία της Ευρωζώνης σε πορεία δυναμικής ανάκαμψης. Κατά τους τρεις πρώτους μήνες του έτους το ΑΕΠ αναπτύχθηκε, σε ετήσια βάση, με ρυθμούς 1,7%, ξεπερνώντας σε επιδόσεις την οικονομία των ΗΠΑ. Θα έχει μεσολαβήσει ένας μήνας από τις εκλογές της Γαλλίας.
Εάν η κάλπη δείξει Λεπέν, το σίγουρο είναι ότι τα επόμενα βήματα της ΕΚΤ δεν θα αποφασισθούν μόνο με γνώμονα την οικονομία ή τις προοπτικές του πληθωρισμού, που επιτέλους κινείται κοντά στον στόχο, αγγίζοντας το 1,9% τον Απρίλιο. Εάν οι Γάλλοι αναδείξουν τον Εμανουέλ Μακρόν, όπως και δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, τότε θα είναι δύσκολο για τον Μάριο Ντράγκι να συνεχίσει να αντιστέκεται στις πιέσεις ορισμένων χωρών -κυρίως της Γερμανίας- που ζητούν τη στροφή προς πιο αυστηρή νομισματική πολιτική.
Αυτή τη στροφή των 180 μοιρών, σηματοδοτώντας ουσιαστικά το τέλος εποχής του φθηνού χρήματος και της άφθονης ρευστότητας, την έκανε πρώτη η Φέντεραλ Ριζέρβ των ΗΠΑ. Η Fed εγκαινίασε τον Δεκέμβριο του 2015 έναν νέο κύκλο αύξησης του κόστους χρήματος, για πρώτη φορά έπειτα από σχεδόν μία δεκαετία. Συνέχισε με δεύτερη αύξηση έναν χρόνο αργότερα, με την τρίτη κίνηση τον Μάρτιο. Στη συνεδρίαση του Μαΐου διατήρησε σταθερό το κόστος δανεισμού, προετοίμασε όμως το έδαφος για την επόμενη κίνηση, ενδεχομένως τον Ιούνιο. Για τη Fed, που η προσήλωσή της είναι αποκλειστικά στις επιδόσεις μίας οικονομίας, οι αποφάσεις είναι πιο εύκολες.
Στην Ευρωζώνη, των πολλών οικονομιών και των πολιτικών προκλήσεων, η ΕΚΤ καλείται να χαράξει μια ενιαία πορεία προς όφελος όλων. Αυτό θα ήταν πολύ πιο εύκολο υπό συνθήκες σύγκλισης και ενότητας. Αλλά γι’ αυτό δεν αρκεί μόνο η νομισματική πολιτική. Χρειάζεται και πολιτική βούληση.
