Από την έντυπη έκδοση
Του Δημήτρη Η. Χατζηδημητρίου
[email protected]
Ανεξαρτήτως των διαφορετικών τόνων και των λεκτικών διαφοροποιήσεων στις ομιλίες τους, όλοι χθες στη Βουλή -πρωθυπουργός και πολιτικοί αρχηγοί-, στη συζήτηση του πορίσματος της Διακομματικής Επιτροπής για τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών, φαίνεται να συμφωνούν ότι οι ελληνικές διεκδικήσεις είναι νομικά ενεργές και πολιτικά βάσιμες.
Είναι βέβαιο ότι το Βερολίνο, με σύμμαχο το διαρρεύσαν διάστημα -80 χρόνια από την έναρξη του Β’ Π.Π και 74 από τη λήξη του-, θα αρνηθεί να προσέλθει σε συζήτηση, αρκούμενο να τονίσει ότι αναγνωρίζει την ηθική ευθύνη της Γερμανίας για τα εγκλήματα και τις φρικαλεότητες του ναζιστικού καθεστώτος.
Το βάρος των εγκλημάτων της γερμανικής κατοχής δεν είναι απλώς ένα «ηθικό ζήτημα». Αποτυπώνεται σε πολύ συγκεκριμένους αριθμούς και μεγέθη, όπως κατέδειξαν ο ακαδημαϊκός-καθηγητής Άγγελος Αγγελόπουλος και ο Αθανάσιος Σμπαρούνης, γενικός διευθυντής του υπουργείου Οικονομικών στα μαύρα χρόνια της τριπλής κατοχής της Ελλάδας.
Ορισμένοι από αυτούς τους αριθμούς θα είναι αιώνια πρόκληση μνήμης:
* 300.000 Έλληνες νεκροί από ασιτία. 70.000 εκτελεσμένοι από τις δυνάμεις κατοχής (Γερμανούς, Ιταλούς, Βούλγαρους). 7.000 θύματα των βομβαρδισμών. Για να υπάρχει μέτρο σύγκρισης, οι νεκροί Έλληνες στρατιωτικοί στον ελληνο-ιταλικό και ελληνο-γερμανικό πόλεμο ήταν 16.000.
* 409.000 οικοδομές παντελώς κατεστραμμένες (το 23% του συνόλου της χώρας). Από τα 2.768 χιλιόμετρα του σιδηροδρομικού δικτύου καταστράφηκαν τα 2.000. Το 75%-80% του οδικού δικτύου και 11.658 από τα 17.200 οχήματα. Επίσης, το 70% του τηλεφωνικού-τηλεγραφικού δικτύου. Ολοσχερώς όλες οι λιμενικές εγκαταστάσεις και η Διώρυγα της Κορίνθου. Από 600 εμπορικά πλοία απέμειναν μόνον 130. Η βιομηχανική, αγροτική-κτηνοτροφική παραγωγή μειώθηκε κατά 60% και το εθνικό εισόδημα κατά 41%.
* Το εθνικό νόμισμα εξευτελίσθηκε εντελώς, με τις κατοχικές δυνάμεις να θέτουν σε κυκλοφορία «γερμανικά κατοχικά μάρκα» και «ιταλικές μεσογειακές δραχμές», υποχρεώνοντας την υπόδουλη χώρα να διαθέτει 3 δισ. δραχμές μηνιαίως για τη συντήρηση των κατοχικών στρατευμάτων.
* Με τη Σύμβαση Δανεισμού μεταξύ της ελληνικής-κατοχικής-κυβέρνησης και της γερμανικής -υπογράφηκε στη Ρώμη στις 14-3-1942- η Αθήνα υποχρεώθηκε να διανειοδοτήσει το Βερολίνο με ένα ποσό που στο τέλος του πολέμου έφθασε στα 45 εκατ. χρυσές λίρες ή 4.050 δισ. δολάρια. Όπως υπολόγισε αμέσως μετά τον πόλεμο ο καθηγητής Αγγελόπουλος, το ποσόν αυτό, με ένα επιτόκιο 3%, έφθασε στα 13 δισ. δολάρια.
Ο Βάλτερ Φουνκ, υπουργός Εθνικής Οικονομίας του Γ’ Ράιχ, θα γράψει: «Η Ελλάς δοκίμασε τα δεινά του πολέμου και υπέστη τις συνέπειές του, όπως ίσως καμιά άλλη χώρα της Ευρώπης».
Η μνήμη είναι παρούσα και δεν παραγράφεται.
