Από την έντυπη έκδοση
Tου Πάνου Φ. Κακούρη
[email protected]
Σε μια διαπραγμάτευση, το ένα από τα δύο ή περισσότερα μέρη θέλει να γνωρίζει τις πραγματικές προθέσεις του άλλου ή των άλλων, όπως και τα στρατηγικά σχέδια υποχώρησης ή κλιμάκωσης των πιέσεων. Στην τρέχουσα αξιολόγηση, η κυβερνητική πλευρά γνώριζε από πρώτο χέρι τη σκληρή και άκαμπτη στάση του ΔΝΤ, όπως αυτή ξεδιπλωνόταν από την Ντέλια Βελκουλέσκου στην αίθουσα του Hilton.
Αυτό αποδεικνύεται από δύο στοιχεία. Το πρώτο είναι η διαρροή κύκλων του ΥΠΟΙΚ, στις 18 Μαρτίου, πως το ΔΝΤ δεν «διαπραγματεύεται με σοβαρότητα» και πως ζητεί μέτρα εκτός της συμφωνίας του καλοκαιριού. Το δεύτερο στοιχείο είναι οι δηλώσεις του γ.γ. Δημοσιονομικής Πολιτικής Φραγκίσκου Γ. Κουτεντάκη, λίγες μέρες αργότερα, στις 23 Μαρτίου, ο οποίος είπε ευθέως πως το ΔΝΤ βάζει τρικλοποδιές στην αξιολόγηση, αμφισβητώντας στοιχεία και ζητώντας επιπλέον μέτρα. Αυτό σημαίνει πως η ελληνική διαπραγματευτική ομάδα γνώριζε τη σκληρή στάση του ΔΝΤ. Δεν γνώριζε όμως εάν αυτή η στάση ήταν διαπραγματευτικό κόλπο ή ήταν οι πραγματικές προθέσεις του Ταμείου. Το πληροφορήθηκε από τη διαρροή της συνομιλίας της Ντέλιας Βελκουλέσκου με τον Πόλ Τόμσεν και από τη στιγμή που οι πιέσεις δεν είναι διαπραγματευτική τακτική, τα πράγματα είναι δύσκολα, καθώς αποκαλύπτουν μέχρι πού θα το πάει το Ταμείο για να επιτύχει τον στόχο του.
Η δημοσιοποίηση των πρακτικών της συνομιλίας από τον ιστότοπο Wikileaks αποκαλύπτει και προς τα έξω την τακτική του ΔΝΤ. Μέχρι τώρα γνωρίζαμε τη στάση του, από τις διαρροές των κυβερνητικών στελεχών, οι οποίες μπορεί να ήταν αληθινές, μπορεί και όχι. Τώρα επιβεβαιώθηκαν. Το ίδιο ισχύει και για τους εταίρους στην Ευρωζώνη, οι οποίοι πληροφορήθηκαν αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα, όπως ότι το ΔΝΤ έχει στα σχέδιά του να τραβήξει τη διαπραγμάτευση μέχρι τον Ιούνιο, να οδηγηθεί η Ελλάδα σε πιστωτική ασφυξία τον Ιούνιο, που θα διεξαχθεί το δημοψήφισμα για το Brexit, ώστε να πιέσει τους Ευρωπαίους εταίρους είτε να μειώσουν το χρέος είτε να επιβάλουν και επιπλέον μέτρα στην Ελλάδα.
Η κυβέρνηση, με τη δημοσιοποίηση των συνομιλιών, απέκτησε ένα πλεονέκτημα, καθώς δημοσιοποιήθηκαν παγκοσμίως τα σχέδια του ΔΝΤ. Συνήθως, ένα σενάριο που δημοσιοποιείται πριν από την ολοκλήρωσή του, καίγεται. Στην προκειμένη περίπτωση όμως οφείλουμε να κάνουμε μια διάκριση. Τα Wikileaks επαναβεβαιώνουν την πάγια θέση του ΔΝΤ, πως επιθυμεί πρόσθετα μέτρα, και εάν οι Ευρωπαίοι δεν θέλουν να αναγκάσουν την Ελλάδα να τα λάβει, θα πρέπει να «κουρέψουν» τα δάνεια που χορήγησαν οι ίδιοι. Αυτό το τμήμα του σεναρίου δύσκολα καίγεται, τουλάχιστον στο σύνολό του. Το δεύτερο τμήμα του σεναρίου, που περιέχει τη χρονική ταύτιση της πιστωτικής ασφυξίας της Ελλάδας με πιθανό Brexit, τώρα πλέον είναι δύσκολο να υλοποιηθεί, εφόσον, όμως, γίνουν από την ελληνική πλευρά ψύχραιμοι και λεπτοί χειρισμοί.
