Από την έντυπη έκδοση
Με τους χειρότερους οιωνούς μπήκε το 2015, καθώς η Ευρώπη βρέθηκε στη δίνη του πρωτοφανούς τρομοκρατικού κτυπήματος κατά της γαλλικής σατιρικής εφημερίδας «Σαρλί Εμπντό».
Ενα τρομοκρατικό κτύπημα που στοίχισε όχι μόνο τη ζωή σε δώδεκα ανθρώπους, μεταξύ των οποίων και οι τέσσερις γνωστοί σκιτσογράφοι της, αλλά σόκαρε και την κοινή γνώμη, που αναρωτιέται για τις πολιτικές επιπτώσεις της γαλλικής «11ης Σεπτεμβρίου».
Ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας, που βρίσκεται σε εξέλιξη με διαφορετικές μορφές μετά την αιματηρή επίθεση στους Δίδυμους Πύργους το 2001, μεταφέρεται πλέον σε ευρωπαϊκό έδαφος.
Για τις ρίζες της γαλλικής «11ης Σεπτεμβρίου» έχουν ήδη γραφεί πολλά:
Φταίει η αδυναμία (ή απροθυμία;) των γαλλικών κυβερνήσεων να ενσωματώσουν τους μουσουλμάνους δεύτερης γενιάς, φταίει το στυγνό αποικιοκρατικό παρελθόν της Γαλλίας αλλά και συνολικά της Ευρώπης, η μη αντιμετώπιση των επί χρόνια ανοικτών ζητημάτων της Μέσης Ανατολής, η υποδαύλιση των φανατικών ισλαμιστών, η έλλειψη κοσμικού-προοδευτικού προτάγματος στον αραβικό κόσμο μετά την αραβική άνοιξη…
Απόψεις εν μέρει πειστικές.
Αυτό που ξενίζει, πέρα από την εμφανή αποτυχία πρόληψης των γαλλικών μυστικών υπηρεσιών την ώρα που και το ποιόν των δραστών γνώριζαν και το Παρίσι είχε τεθεί σε κατάσταση συναγερμού από τις παραμονές των Χριστουγέννων, μετά τα αλλεπάλληλα περιστατικά «ατομικής» τρομοκρατίας που είχαν εκδηλωθεί σε διάφορες γαλλικές πόλεις, είναι η ελκυστικότητα που ασκούν τα κηρύγματα μίσους φανατικών ισλαμιστών σε Γάλλους (και όχι μόνο) πολίτες, που ταξιδεύουν για να βρουν τον τζιχαντικό «παράδεισο» στο Ιράκ ή τη Συρία, να πολεμήσουν και να φέρουν τον πόλεμο στην καρδιά της Δύσης…
Η αναμενόμενη ενίσχυση της ξενοφοβίας, του ρατσισμού και της ισλαμοφοβίας, με την ισχυροποίηση κομμάτων όπως το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο που βρίσκεται προ των πυλών της εξουσίας, θέτει σε δοκιμασία την Ευρώπη.
Το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» -κοινωνική συνοχή, μετριασμός των ανισοτήτων, ελευθερία επιλογής, ανεκτικότητα- δοκιμάζεται ήδη τα τελευταία χρόνια, καθώς η «οικονομοκεντρική» και «τεχνοκρατική» αντίληψη που κυριαρχεί και υπαγορεύει τις τρέχουσες πολιτικές, έχει ήδη πληγεί ανεπανόρθωτα στον ευρωπαϊκό Νότο.
Για τον ξεχασμένο στις ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις «τρίτο κόσμο» οι ευρωπαϊκές αξίες δεν έλεγαν, από χρόνια, και πολλά…
Οσο η Ευρώπη θα αρνείται να βάλει το δάκτυλο επί τον τύπο των ήλων, τόσο περισσότεροι θα είναι δυστυχώς επιρρεπείς είτε σε κηρύγματα τζιχαντιστών, είτε σε μισαλλόδοξους ρατσιστικούς αφορισμούς.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι, μέχρι να βρεθεί το πολιτικό αντίδοτο στις δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος, θα ζήσουμε από ό,τι φαίνεται πρωτοφανείς στιγμές. Εκτός και αν οι πολίτες καταφέρουν να αλλάξουν την ατζέντα.
ΜΩΥΣΗΣ ΛΙΤΣΗΣ – [email protected]
