Του Στράτου Στρατηγάκη
Mαθηματικού – ερευνητή
[email protected]
Λίγες μόνο μέρες μετά τα άρθρο μας για τη δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή δείτε το εδώ με πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου απαγορεύτηκαν οι διορισμοί στο Δημόσιο για έναν ακόμη χρόνο. Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι δυνατό να καθιερωθεί η δίχρονη υποχρεωτική προσχολική εκπαίδευση και βέβαια η καθιέρωση της υποχρεωτικής φοίτησης στο λύκειο. Τι έμεινε; Οι δηλώσεις προθέσεων, που μετατρέπονται σε ανεκπλήρωτες ευχές.
Το πρόβλημα που θα παρουσιαστεί τον προσεχή Σεπτέμβριο είναι γενικότερο και έχει να κάνει με τη λειτουργία των υπαρχόντων σχολείων. Με τη συνταξιοδότηση ενός, άγνωστου ακόμη, αριθμού εκπαιδευτικών, λόγω ηλικίας, οι κενές θέσεις στα σχολεία θα αυξηθούν. Φέτος οι κενές θέσεις ήταν 25.000. Πιθανό να γίνουν 30.000 το Σεπτέμβρη. Ακόμη και αν βρεθούν χρήματα για αναπληρωτές, πράγμα πολύ δύσκολο, δε γίνεται να λειτουργούν τα σχολεία με “ιπτάμενους” εκπαιδευτικούς. Δηλαδή με ανθρώπους που διορίζονται στην πορεία του σχολικού έτους, γνωρίζουν ότι την επόμενη χρονιά δεν θα είναι σε αυτό το σχολείο και μέχρι να μάθουν τα παιδιά και τις ιδιαιτερότητες του καθενός (απαραίτητο για να αντιληφθούν τα μαθησιακά προβλήματα που πιθανό να υπάρχουν ή τα προβλήματα στο οικογενειακό περιβάλλον) τελειώνει η χρονιά.
Προσθέστε ακόμη ότι πολλές φορές αλλάζουν νομό, ενοικιάζουν σπίτια για λίγους μήνες και ζουν… νομαδική ζωή, περιμένοντας κάποια στιγμή τη μονιμοποίηση. Πρόκειται για νέους επιστήμονες. Φτάσαμε πάνω από το 20% των εκπαιδευτικών να είναι αναπληρωτές. Δε γίνεται να λειτουργούν έτσι τα σχολεία. Αυτό είναι το πρόβλημα: Το προσωπικό και η διαχείρισή του. Αυτό χρειάζεται τη βέλτιστη δυνατή λύση. Χρειάζεται μελέτη, σκέψη και στόχους. Η αποτελεσματική διαχείριση του προσωπικού είναι ένα από τα μεγαλύτερα θέματα και στον ιδιωτικό τομέα, όχι μόνο στο δημόσιο. Απλά στο δημόσιο τομέα έχουμε φτάσει στο μη περαιτέρω.
Ας τελειώνουμε με τις μεγαλοστομίες. Κουραστήκαμε με τις δηλώσεις των Υπουργών τόσα χρόνια τώρα. Ας ασχοληθούμε με την επίλυση των πραγματικών προβλημάτων, πριν προχωρήσουμε σε επέκταση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης για να μη χτίζουμε στην άμμο παλάτια.
