Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Τέλη Απριλίου του 2021 ο αυστηρός καθηγητής Παθολογίας – Λοιμωξιολογίας Νίκος Σύψας είχε προβλέψει ότι «τον Αύγουστο του 2022, όταν θα έχουμε τα 100 χρόνια από την καταστροφή της Σμύρνης, τότε ενδεχομένως θα καταστραφεί και ο ιός».
Τότε είχα παραξενευτεί με τον παραλληλισμό του ξεριζώματος του μικρασιατικού ελληνισμού με το τέλος της πανδημίας. Ίσως γιατί στην καταστροφή της Σμύρνης «παρακολουθούσε σιωπηλά ένα δράμα που είχε προκληθεί από τις ομόθρησκες κυβερνήσεις του» ένας πάνοπλος και παντοδύναμος πολεμικός στόλος, ένας συνασπισμένος στόλος χριστιανών. Αμέτοχους υπεύθυνους στην πανδημική τραγωδία έβλεπε και ο καθηγητής και ήθελε διαχείριση διαφορετική; Μακριά από υποθέσεις και ερμηνείες, θα μείνω σ’ ό,τι είχε δηλώσει. «Στην ουσία έχουμε μια νέα πανδημία που ξεκίνησε από τη βρετανική μετάλλαξη. Μας χτύπησε ανελέητα». Από την Άλφα ως τη Δέλτα και πλέον ως την Όμικρον, πολλά έχουν αλλάξει -lockdown, το ραντεβού των 6 μ.μ. με Τσιόδρα – Χαρδαλιά, περίπτερα, μάσκες, μουσικές, εμβόλια, δυναμικές, διασπορά, πίεση στα νοσοκομεία, μέτρα, πιστοποιητικά, τεστ και άλλα, ενίοτε κωμικοτραγικά-, μα όντως η Ιστορία κάτι για την πρόωρη θριαμβολογία μάς έχει φυλάξει.
Καμία καταστροφή δεν ξεκινά σαν καταστροφή. Ξεκινά σαν εκστρατεία. Στην Ιστορία και την Επιδημιολογία. Δεν τελειώνει «μέχρι να τραγουδήσει η χοντρή κυρία».
Ήταν μεγάλη παγίδα το κλίμα ευφορίας τέλος της άνοιξης του 2020, που είχε δημιουργήσει την εντύπωση πως η Ελλάδα είναι υπόδειγμα και μας ζήλευαν ακόμη και στο γερμανικό δώμα.
Ήταν μεγάλη παγίδα πριν από την καταιγίδα. Όπως ήταν και οι θρίαμβοι του ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία πριν από την Καταστροφή.
Mε τον ιό δεν θα γίνουμε φίλοι, ούτε «στο τελευταίο μίλι προς την ελευθερία» (9 Φεβρουαρίου 2021), ούτε και στα άλλα μίλια, τα τελευταία -«Από τον Κάβο Ματαπά σαράντα μίλια αλαργινά, / κι από τον Κάβο Γκρόσσο σαράντα κι άλλο τόσο»- αν δεν ενισχύσουμε την άμυνα. Αυτό που ζήτησε από την κυβέρνηση της χώρας του ο επικεφαλής του βρετανικού ΕΣΥ, τιτιβίζοντας ότι «το NHS προετοιμάζεται για το χειρότερο, ελπίζοντας για το καλύτερο», αλλά πρέπει να ενισχυθεί και να αυξηθούν οι δυνατότητές του, διότι δεν γίνεται αυτή η κατάσταση να συνεχιστεί.
Δεν γίνεται ούτε στην ημεδαπή. Στα 100 χρόνια από μια εθνική καταστροφή.
