Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
«Κι έτσι, ο Μπαράκ Χουσεΐν Ομπάμα επισκέφθηκε την Ευρώπη. Στο Λονδίνο, έσωσε την παγκόσμια οικονομία. Στο Στρασβούργο, γιάτρεψε το ΝΑΤΟ. Στην Πράγα, απάλλαξε τον κόσμο από τα πυρηνικά όπλα. Στην Αγκυρα, συμφιλίωσε το Iσλάμ με τη Δύση. Και την έβδομη ημέρα, επιβιβάστηκε στο αεροσκάφος του και εξαφανίστηκε μέσα σε έναν συννεφιασμένο ουρανό. Oλα αυτά ήταν ένα όνειρο; Πολύ πιθανόν» απαντούσε ο αρθρογράφος των «FT», Γκίντεον Ράχμαν, σχολιάζοντας προ εξαετίας την πρώτη περιοδεία του Αμερικανού προέδρου στην Ευρώπη.
Λίγους μήνες προτού εγκαταλείψει τον Λευκό Οίκο, ο Ομπάμα από την Αβάνα είπε ότι η αλλαγή θα έρθει στην Κούβα. Δεν υπάρχει δημοσιογραφικό μέσο στον πλανήτη που να μην κάνει λόγο για ιστορική επίσκεψη. Μόνο που «αυτήν τη φορά ο χαρακτηρισμός “ιστορική” δεν είναι υπερβολή», όπως παραδέχονται οι «FT».
O Ομπάμα στο Παλάτι της Επανάστασης, ομιλία Ομπάμα σε θέατρο της Αβάνας, μπροστά στις κάμερες της κουβανικής τηλεόρασης, ο Ομπάμα σε αγώνα μπέιζμπολ, ο Ομπάμα στην παλιά πόλη, όπου τον υποδέχονται με συνθήματα, όπως «viva Ομπάμα, viva Φιντέλ!», ο Ομπάμα υπό βροχήν. Μόνο βροχοποιό δεν τον είπαν.
Επικοινωνιακά η επίσκεψη ήταν ένας θρίαμβος. Ο πρόεδρος συγκροτημένος, φιλόδοξος και γοητευτικός. Το προσωπικό του στιλ έχει μια ιδέα από αυτοκράτορα και μια ιδέα από ροκ σταρ. Είναι όμως πασπαλισμένο με μία «κανονικότητα» που δεν διακρίνει κανένα από τα δύο «επαγγέλματα». Η εικόνα του χαμογελαστού ενοίκου του Λευκού Οίκου, που κρατά ο ίδιος την ομπρέλα, μαγνήτισε τα βλέμματα.
Πόση σχέση έχουν όλα αυτά με την ουσία; Οχι μεγάλη. Παρατηρώντας, όμως, τη στάση του σώματος, τις κινήσεις, ακόμη και τις ενδυματολογικές επιλογές των μελών της οικογένειας Ομπάμα, δεν μπορείς παρά να αναγνωρίσεις έναν λογικό άνθρωπο σ’ έναν παράλογο κόσμο.
«Εικονογραφημένo» το ύφος της εξουσίας μάλλον μοιάζει με την εικόνα που παρουσίασε χθες. Δεν είναι μικρό πράγμα, όπως δεν είναι μικρά και τα βήματα επαναπροσέγγισης, ακόμη κι αν οι αλλαγές αργήσουν να συγκεκριμενοποιηθούν.
