Εκατό ημέρες Ντόναλντ Τραμπ στο Λευκό Οίκο. Εκατό ημέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο, αναβιώνοντας τους χειρότερους φόβους για μια παγκόσμια κρίση.
Αλλά και στην ίδια τη χώρα του, η «μέθοδος Τραμπ», δεν έχει προς το παρόν τουλάχιστον, την αναμενόμενη επιτυχία.
Το ποσοστό αποδοχής του Αμερικανού προέδρου έχει υποχωρήσει στο 41% -το χαμηλότερο από την εποχή του Αϊζενχάουερ κατά τους πρώτους μήνες της θητείας στον Λευκό Οίκο.
Ηδη μάλιστα, οι επικοινωνιολόγοι του Λευκού Οίκου κάνουν λόγο για ένα νέο πρόγραμμα, για τις δεύτερες 100 ημέρες της θητείας Τραμπ.
Για να είμαστε δίκαιοι: Η διάγνωση Τραμπ για τα δεινά που πλήττουν την Αμερική δεν είναι λανθασμένη.
Τα διαρθρωτικά προβλήματα της πρώτης οικονομίας στον κόσμο είναι τουλάχιστον τέσσερα:
- το εκτοξευόμενο δημόσιο χρέος των 36 τρις , το οποίο έχει αυξηθεί δραματικά στα τέσσερα χρόνια της θητείας του Μπάιντεν
- το τεράστιο, μόνιμο εμπορικό έλλειμμα,
- το έλλειμμα του ισοζυγίου πληρωμών
- και τέλος, το γεγονός ότι πλέον οι ΗΠΑ είναι μια χώρα όπου υπάρχει προηγμένη έρευνα, πολλές καινοτομίες και υπηρεσίες, αλλά όχι πια βιομηχανία.
Πρόκειται για τέσσερις μεγάλες «τρύπες» για τις οποίες ο «Δρ. Τραμπ» δεν φαίνεται να έχει βρει τη σωστή θεραπεία.
Ο Αμερικανός πρόεδρος δεν θέλει την παγκοσμιοποίηση, τη θεωρεί κακό. Το πρόβλημα είναι ότι η απλή διάγνωση των προβλημάτων δεν αρκεί για να βρεθούν οι σωστές λύσεις.
Δεν αρκεί να λέει πώς «θέλει να αλλάξει τα πράγματα». `Η να χρησιμοποιεί κάπως απότομες, ίσως και βίαιες μεθόδους.
Ούτε οι δασμοί, ούτε οι δραστικές περικοπές στη δημόσια διοίκηση, έχουν τα αποτελέσματα που προσδοκούσε ο Αμερικανός πρόεδρος.
Ένας πρόεδρος που γνωρίζει ότι σχεδόν όλη η αμερικανική βιομηχανία βρίσκεται στο εξωτερικό, δεν μπορεί να επιβάλει αδιάκριτα υψηλούς δασμούς.
Το «αγκάθι» της Κίνας
Ειδικά στην Κίνα , η οποία παράγει τα… iPhones και άλλα τεχνολογικά προϊόντα, χωρίς τα οποία η Αμερική δεν μπορεί να ζήσει.
Ο Τραμπ αναγκάστηκε βέβαια να χαμηλώσει τους τόνους. Συνειδητοποίησε άλλωστε, ότι οι Κινέζοι διαθέτουν και αυτοί «ισχυρά όπλα».
Η Κίνα έχει μια δύναμη που προέρχεται από το σχεδόν παγκόσμιο μονοπώλιό της στις σπάνιες γαίες : αν περιόριζε περαιτέρω τις εξαγωγές τους, οι ΗΠΑ θα αντιμετώπιζαν μεγάλες δυσκολίες.
Ο δασμολογικός πόλεμος κατά του Πεκίνου δείχνει άλλωστε την επιθυμία της Ουάσιγκτον να εμποδίσει την προσπάθεια δημιουργίας ενός νομίσματος των BRICS, που θα είναι εναλλακτικό του δολαρίου.
Άλλο πράγμα όμως είναι να είσαι κατά της παγκοσμιοποίησης και άλλο κατά του ελεύθερου εμπορίου, ειδικά στον σημερινό κόσμο. Ουκρανία δεν θα είχε ξεσπάσει ποτέ χωρίς αυτόν, αλλά το να κοιτάμε στο παρελθόν δεν είναι αρκετό.
Αλλά και στον πόλεμο στην Ουκρανία, ο Τραμπ περίμενε ότι βάζοντας τις φωνές στο δύσμοιρο Ζελένσκι και απειλώντας τον Πούτιν με μερικές κυρώσεις, θα ανάγκαζε τη Μόσχα και το Κίεβο να συνάψουν μια συμφωνία .
Το να είσαι πρώτη δύναμη στον κόσμο δεν αρκεί για να πάρεις αμέσως αυτό που θέλεις. Αλλωστε, είναι φανερό πλέον σε όλους ότι η πρώτη παγκόσμια δύναμη είναι σε παρακμή και δεν μπορεί να κάνει ό,τι θέλει.
Ηδη, οι στενότεροι , συνετοί συνεργάτες του-χρησιμοποιώντας διάφορα «ψυχολογικά κόλπα», όπως γράφει η ιστοσελίδα Axios- προσπαθούν να τον πείσουν να διορθώσει τη στρατηγική του.
Σε κάθε περίπτωση, ο πρόεδρος Τραμπ θέλει να υλοποιήσει τις προεκλογικές του δεσμεύσεις, επειδή δεν θέλει να μείνει στην ιστορία ως ένας πρόεδρος που τα έκανε όλα λάθος. Επιχειρηματίας είναι και αργά ή γρήγορα θα συνειδητοποιήσει ότι τα εργαλεία για την επίτευξη των στόχων, μπορεί ν` αλλάζουν, ανάλογα με τις συνθήκες…
