«Το Πανεπιστήμιο δεν θα εκχωρήσει την ανεξαρτησία του, ούτε τα συνταγματικά του δικαιώματα». Μ’ αυτό το μήνυμα απάντησε ο πρόεδρος του Χάρβαρντ Άλαν Γκάρμπερ στην απόφαση Τραμπ να κόψει επιχορήγηση 2,2 δισ. δολαρίων από το Πανεπιστήμιο διότι… δεν συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις.
Για την ακρίβεια, το Χάρβαρντ δεν συμμορφώθηκε στην απαίτηση του Λευκού Οίκου να εγκαταλείψει τις πολιτικές διαφορετικότητας, ισότητας και συμπερίληψης, καθώς και να συναινέσει σε μαζικές προγραφές και αποπομπές Αράβων φοιτητών στο όνομα του «αγώνα εναντίον του αντισημιτισμού».
Δεν είναι επίσης τα ελίτ εκπαιδευτικά ιδρύματα της Άιβι Λιγκ το μοναδικό πεδίο άσκησης του νέου δόγματος διακυβέρνησης Τραμπ, ήτοι της αυταρχικής επιβολής της προεδρικής εξουσίας πέρα και πάνω από τον νόμο, το Σύνταγμα και τους φιλελεύθερους θεσμούς.
Μέχρι στιγμής, ο Ντόναλντ Τραμπ έχει παρακάμψει τουλάχιστον τρεις αποφάσεις του Ανώτατου Δικαστηρίου που έκριναν παράνομες τις απελάσεις μεταναστών και ζήτησαν τον επαναπατρισμό τους. Έχει απαιτήσει από τις μεγάλες νομικές φίρμες της Αμερικής να μην προσλαμβάνουν δικηγόρους που του έχουν ασκήσει κριτική ή θεωρεί ότι έχουν εχθρική στάση απέναντί του. Έχει εξοστρακίσει από την ενημέρωση του Λευκού Οίκου όσους δημοσιογράφους και μέσα ενημέρωσης δεν του αρέσουν – συμπεριλαμβανομένου και του Associated Press που προσέφυγε στα δικαστήρια. Έχει απαιτήσει δημοσίως την τιμωρία της εκπομπής «60 Minutes» κι έχει ζητήσει από το (ανεξάρτητο) Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο των ΗΠΑ να ανακαλέσει την άδεια του CBS.
Κατά μία εκδοχή, όπως λέει το CNN, αυτή η αυταρχική διακυβέρνηση διά της απόλυτης απαξίωσης των δημοκρατικών ελευθεριών δεν είναι τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο απ’ ό,τι ακριβώς είχε υποσχεθεί προεκλογικά ο Τραμπ στον σκληρό πυρήνα των ψηφοφόρων του: μια μετωπική πολιτισμική επίθεση σε μια φιλελεύθερη ελίτ που «αλλοίωσε» τις παραδοσιακές αξίες της αμερικανικής ψυχής. Σ’ αυτόν τον πυρήνα εξακολουθεί να απευθύνεται, βρίσκοντας, αν μη τι άλλο, και μια καλή διέξοδο αποπροσανατολισμού από το εμπορικό και οικονομικό χάος που έχει προκαλέσει η δασμολογική του ατζέντα.
Όσο όμως η προεδρική εξουσία «ελέω Θεού» ριζώνει στην Ουάσιγκτον, το ερώτημα που ανακύπτει είναι τι -και για πόσο- διαχωρίζει τελικά έναν εκλεγμένο αυταρχικό ηγέτη από έναν εκλεγμένο δικτάτορα. Μια πρώτη απάντηση ίσως την έδωσε ο ίδιος ο Τραμπ υποδεχόμενος θερμά στο Οβάλ Γραφείο τον Ναγίμπ Μπουκέλε του Ελ Σαλβαδόρ, τον αυτο-αποκαλούμενο «πιο cool δικτάτορα» του πλανήτη.
«Κάτι έχει σπάσει πια», είπε ο Τραμπ, «Το φιλελεύθερο κατεστημένο δεν είναι αυτό που κυβερνά πλέον αυτή τη χώρα».
