Το νησί που περιμένει να ζήσει από τον τουρισμό. Όλα αυτά στο Κινηματογραφικό Έργο «Γοργόνες και Μάγκες» του Γιάννη Δαλιανίδη σε μουσική του Μίμη Πλεσσα, το 1968! Λες και είναι σήμερα.
Το «οιονεί (‘δήθεν’) αναπτυξιακό» μοντέλο που κάποιοι «διάλεξαν» για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Ένα μοντέλο «αρπαγής», «λεηλασίας» και άνισης ανταλλαγής.
Η τότε -με φωτογραφίες μια και δεν υπήρχε ούτε power point, ούτε «εξελάκι- παρουσίαση έρημων ακτών που θα «αξιοποιηθούν» για να φέρουν συνάλλαγμα. Αλλά και η η προτροπή στον ντόπιο πληθυσμό «να πουλήσει» αυτά που του άφησε ο Παππούς ως μόνη διέξοδο για να βγει από την μιζέρια του, μια και δεν υπάρχει Τραπεζική πρόσβαση σε «επενδυτικό Κεφάλαιο». Ο μηχανισμός του κοινωνικού αυτοματισμού που σκόπιμα δημιουργείται (τότε με κουβέντα στο καφενείο, σήμερα με Trolls, bots και “ομάδες αλήθειας» κ.α.)
Οι νησιώτες (στο έργο) ανακαλύπτουν ότι οι ξένοι δεν αφήνουν λεφτά στον τόπο, ενώ τρώνε (χωρίς να πληρώσουν) και τα μπιφτέκια της ταβέρνας του Νησιού (αυτό που εχει να δώσει ο τόπος).
Το έργο του Γιάννη Δαλιανίδη, βαθύτατα Ελληνικό και συναισθηματικό, έχει Ελληνικό τέλος. Κερδιζει-Νικάει, η αγάπη.
Όμως (το έργο) είναι και βαθύτατη οικονομική-πολιτική ανάλυση. Είναι το «μοντελάκι» που φορέθηκε στην Ελλάδα μεταπολεμικά, ακριβώς με τα ίδια επιχειρήματα του σήμερα. Πουλήστε.. «Ξένες-Επενδύσεις» – Ανάπτυξη – Θέσεις Εργασίας. Επιχειρήματα για μη γνώστες, για καλόπιστους.
Για τους υπόλοιπους δημιουργούν αποστροφή, Vertigo, και ναυτία, που καμία δραμαμίνη δεν μπορεί να σταματήσει.
Δεν είναι οι «ονομασίες» των μοντέλων, είναι το περιεχόμενό τους που η προπαγάνδα κρύβει. Είναι η χειραγώγηση που κάνει το σύστημα και το τελικό αποτέλεσμα που είναι εμφανές μόνο όταν είναι αργά.
Είναι η εντελώς αντί-επενδυτική αντιοικονομική «Εντολή»: ΠΟΥΛΗΣΤΕ. (Και όταν δεν πουλάτε φροντίζουμε εμείς (το σύστημα) να σας κατασχεθούν (με ηθικοφανείς διαδικασίες), να σας τα κατασχέσουμε και να τα δώσουμε στις Τράπεζες, στους Servicers. Και ας παραμείνουν κλειστά. Και εσείς στο δρόμο.
Αν καλόπιστα προτείνεις άλλες επιλογές όπως πχ ρυθμίσεις των κόκκινων δανείων αλλά Κύπρο, επειδή δεν μπορούν να σου αντιτάξουν ότι είναι θέμα «σύγκλησης» με την ΕΕ, θα αντιμετωπίσουν την πρόταση με την σιωπή.
Εδώ η ΠΟΜΙΔΑ χρόνια εχει δώσει αγώνες γύρω από το θέμα των ακινήτων και των ενοικίων, και ακόμα το «βαθύ Κράτος» κάνει ελιγμούς αποφυγής στόχου. (Evasive maneuvers) στην στρατιωτική γλώσσα.
Στην Αμερική αγοράζεις το πρώτο σου σπίτι με Κεφάλαιο 10% επί της αξίας του ακινήτου, και σε μικρό διάστημα βάζεις εγγύηση την (εν τω μεταξύ) υπεραξία του πρώτου σου ακινήτου και αγοράζεις και δεύτερο ακίνητο το οποίο μπορείς να εξοφλήσεις με τα ενοίκια.
Οικονομικοί επιστήμονες είναι αυτοί που οδηγούν στο να βασισθείς στην υπάρχουσα περιουσία σου, έστω και πολύ μικρή, και να την «αυγατίσεις». Είναι στα χέρια του Κράτους να θεσπίσει κανόνες και εργαλεία που θα στηρίξουν μια κοινωνία σε ένα τέτοιο στόχο. Και είναι και στο «βαθύ Κράτος» να ‘σε εχει στο χέρι και ως Νερων να χαίρεται να σε πιέζει -να σε εξαναγκάζει- ΝΑ ΠΟΥΛΗΣΕΙΣ. Αυτή εξ άλλου είναι και η διαχρονική πρόταση από το βαθύ κράτος στους Έλληνες. Από το φανταστικό νησί του Δαλιανίδη, μέχρι τα πάντα… Με διακυμάνσεις βέβαια…
Η προτροπή ΠΟΥΛΗΣΤΕ δεν απαιτεί και καμία ειδική επιστημονική γνώση από το βαθύ Κράτος. Απαιτεί μόνο μίσος στον Έλληνα, εμμονική αφοσίωση στο αναλώσιμο του Ανθρώπου και -ανάγκη ψυχιατρικής φροντίδας αυτών που απαρτίζουν το βαθυ κράτος- για την πλήρη αποσύνδεσή τους με την έννοια του συλλογικού συνειδητού της δημιουργίας.
Από το «Έθνος-Κρατος» στο Κράτος-Πωλητή είναι ο τίτλος σημερινού Άρθρου του Διευθυντή της ηλεκτρονικής έκδοσης της Ναυτεμπορικής Μιχάλη Ψυλου, αναφερόμενο στις ΗΠΑ.
Σε μη αναλογική αντιστοιχία για το Ελληνικό (?) Κράτος(?) θα μπορούσε να υπάρξει τίτλος «Από το όραμα ενός Εθνους-Κρατους στην πραγματικότητα ενός Κρατους-Εκποιητη»
Το σχέδιο «Αλάριχος»
Αν εναντιωθείς σε αυτή την «προσέγγιση», το «Σχέδιο Αλάριχος» αφηνιάζει. Να θυμίσουμε πως ο Αλάριχος ήταν το «γερμανικό πρόβλημα» που έφερε μεγάλη αναταραχή στον Μεγάλο Θεοδόσιο όταν έγινε Αρχιστράτηγος των Βησιγότθων, οι οποίοι αφού εγκαταστάθηκαν στην Βουλγαρία με διάταγμα υπογεγραμμένο από τον ίδιο το Θεοδόσιο (κάτι σαν «πράσινη κάρτα» ), υπηρετούσαν ως μισθοφορικός στρατός της Αυτοκρατορίας. Μόλις έγινε αρχηγός, ο Αλάριχος αποφάσισε να λεηλατήσει αυτούς που τους φιλοξένησαν και τους έδωσαν «δουλειά».
Δεν μπορεί να σε πει αγράμματο, αλλά μπορεί να σε πει «ακραίο», αιθεροβάμονα, εξωπραγματικό, αντιευρωπαϊστή, και τόσα άλλα που είναι επιχειρήματα θυμού και για γέλια. Είναι επιχειρήματα θυμού γιατί εσύ έχεις προτεραιότητα τον Άνθρωπο, και την ΚοινωνικήΔικαιοσύνη, και το σύστημα όχι. Γιατί εσύ πιστεύεις και θέλεις να εφαρμόζεται το «Αποδιδόναι εκάστωτα ίδια», και το σύστημα όχι. Γιατί εσύ δεν αποδέχεσαι την τεχνητή κοινωνική διαστρωμάτωση σε αφέντες και σε δούλους, γιατί δεν θεωρείς αυτονόητο ότι πρέπει να είσαι «ραγιάς» αποδεχόμενος/η – ενστερνιζόμενος/η την τεχνητή κατανομή δύναμης και εξουσίας με κριτήρια που ορίζει το ίδιο το σύστημα, το σύστημα που τρέμει την έννοια της συμμετοχής και εφευρίσκει μηχανισμούς εφαρμογής τεχνητής περιθωριοποίησης (Displacement).
Kαι επειδή η εξουσία θα ήταν πολύ δυστυχισμένη σε μια κοινωνία χωρίς υποτακτικούς, χωρίς «αιτούντες» και χωρίς δούλους, φροντίζει για διάφορα «πατρόν» (Ξένων οίκων ραπτικής) αναπτυξιακών μοντέλων, ελπίζοντας ή πείθοντας τον εαυτό της ότι θα τους δημιουργεί αυτούς τους δούλους. Ενα από αυτά τα μοντελάκια είναι το μοντέλο «Γοργόνες και Μάγκες», που παίζοντας με το Ελληνικό Φως, προσπαθεί να κρύβει το «Σχέδιο Αλάριχος».
Και αυτό γίνεται διαχρονικά…και δεν εχει αλλάξει… «Τόσα Καλοκαίρια»…
*Ο Ανδρέας Αθηναίος είναι Καθηγητής Πανεπιστημίου – American Association of UniversityProfessors (1977) – Αριστείο Ακαδημαϊκής Διδασκαλίας Η.Π.Α. (1987) και πρώην Νομάρχης.
