«Αλλού βαρούν τα κρόταλα, αλλού χορεύει η νύφη», λέει ο θυμόσοφος λαός και έχει απόλυτο δίκιο!
Είναι ξεκάθαρο ότι η γκρίνια των τελευταίων ημερών, γύρω από την ημερομηνία καταβολής των συντάξεων Μαΐου, ενόψει Πάσχα, δεν θα υπήρχε, αν η κυβέρνηση είχε επαναφέρει την 13η και την 14η σύνταξη.
Αν οι συνταξιούχοι γνώριζαν ότι σε λίγες μέρες θα λάβουν κανονικά το Δώρο Πάσχα που τους αναλογεί, δεν θα γινόταν η παραμικρή κουβέντα για να επισπευσθεί χρονικά, η καταβολή των συντάξεών τους. Θα έπαιρναν κανονικά το δωράκι τους, θα ψώνιζαν άνετα τα πασχαλινά τους και λίγες μέρες μετά τη Λαμπρή θα πληρώνονταν και την επόμενη σύνταξή τους. Άρα, κανένα πρόβλημα.
Το… πρόβλημα ξεκινάει από το γεγονός ότι η κυβέρνηση επιμένει, σχεδόν με εμμονή, να δηλώνει ότι λεφτά δεν υπάρχουν! Ακριβέστερα, δεν υπάρχουν για τους συνταξιούχους.
Ακόμα χειρότερα φέτος, που η κυβέρνηση επέλεξε να βγάλει το Πάσχα χωρίς να προσφέρει ούτε καν αυτή την επιταγή ακρίβειας, που πρόσφερε προς τους συνταξιούχους σε προηγούμενα (προεκλογικά) έτη. Φέτος, μάλλον δεν επίκεινται εκλογές, άρα, το εν λόγω βοήθημα… ξεχάστηκε.
Όμως για όλα αυτά την ευθύνη φέρει ακέραια η κυβέρνηση και ακόμα περισσότερο η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εργασίας, που δεν προχώρησε στις ανάλογες επισημάνσεις – προτάσεις, εγκαίρως. Μην ψάχνουν στο Μαξίμου και στη Σταδίου 29 για εξιλαστήρια θύματα. Είναι αρκετό να κοιταχτούν στον καθρέφτη.
Ίσως, βέβαια, με τις δημοσκοποήσεις να αποτυπώνουν την εν λόγω δυσαρέσκεια από την πλευρά των συνταξιούχων, τα λεφτά που απαιτούνται για να πάρουν και εκείνοι μια ανάσα, να βρεθούν μέχρι τη ΔΕΘ.
Ίσως πάλι κάτι τέτοιο να είναι μια επιθυμία που θα μείνει ανεκπλήρωτη, λόγω των δασμών του Τραμπ!
Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι για να μην ικανοποιηθούν τα δίκαια αιτήματα των συνταξιούχων, έχουν κατά καιρούς επιστρατευθεί μια σειρά από ακραία επιχειρήματα: Ποιος ξεχνάει, ας πούμε, ότι στη δίκη για τα αναδρομικά, κάποιοι δικηγόροι, εκπρόσωποι της Πολιτείας, είχαν επικαλεστεί μέχρι και τα Rafale για να μη δοθούν τα χρήματα στους δικαιούχους. Τελικά ο σκοπός επετεύχθη, αλλά οι συνταξιούχοι γκρινιάζουν ακόμα.
Για να μην πούμε για τους διπλά χαμένους, εκείνους δηλαδή που διατηρούν ακόμα προσωπική διαφορά. Όχι μόνο είναι υποχρεωμένοι (σαν όλους τους άλλους) να βγάλουν Πάσχα χωρίς Δώρο, αλλά και με την ίδια σύνταξη που έπαιρναν προ τριετίας! Το γεγονός ότι είχαν την ατυχία να τους βρει το σύστημα με μεγάλη προσωπική διαφορά, τους στέρησε τις τρεις προηγούμενες αυξήσεις που δόθηκαν στους υπόλοιπους. Όλοι αυτοί είναι περίπου 600.000 άτομα, διόλου ευκαταφρόνητος αριθμός. Ψηφαλάκια είναι αυτά, μην ξεχνιόμαστε…
Το Μαξίμου, προφανώς και γνωρίζει όλες τις παραμέτρους του προβλήματος. Έχει επιλέξει όμως να κινηθεί εντελώς διαφορετικά. Οι συντάξεις Μαΐου δεν θα καταβληθούν πριν από το Πάσχα, Δώρο οι συνταξιούχοι δεν θα λάβουν, για επίδομα ακρίβειας ούτε συζήτηση και τέρμα!
Με μια σχεδόν αδιάφορη προσέγγιση, το οικονομικό επιτελείο προτιμά να δέχεται την δυσαρέσκεια των συνταξιούχων, παρά να τους προσφέρει έστω και μια μικρή διέξοδο. Ένα επίδομα «της τελευταίας στιγμής», θα ήταν μια κάποια λύση. Αλλά μάλλον ούτε αυτό πρόκειται να δοθεί.
Έτσι ξεκινάει η Εβδομάδα των Παθών, με κακούς οιωνούς για τα 2,5 εκατ. των συνταξιούχων.
Μόνο που η συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα, αρκετά έχει «βάλει πλάτη» στις εκάστοτε κυβερνήσεις. Από την εποχή των Μνημονίων, ακούει (και διαβάζει) υποσχέσεις, που δεν βρίσκουν αντίκρισμα.
Κάποια στιγμή, θα ξεσπάσουν οι συνταξιούχοι. Ποια θα είναι η κυβέρνηση που θα «πληρώσει το μάρμαρο» κανείς δεν ξέρει. Όμως θα ξεσπάσουν…
