Προσπαθώ εδώ και μέρες να έρθω σε επαφή με το «Βασίλειο των Ουρανών» για να διαπιστώσω γιατί φέτος για πρώτη Χρονιά, (και άλλη Πρωτιά) δεν ανακοινώθηκε «έγκαιρα» η ημερομηνία του Σαββάτου κατά το οποίο ο Λάζαρος άκουσε το κάλεσμα «δεύρο έξω».
Μεγάλη παράλειψη των ουρανών (Heavens to Betsy). Διότι -ως αποτέλεσμα- οι μηχανισμοί του ΕΦΚΑ δεν γνώριζαν πότε πέφτει το Πάσχα και έτσι δεν ξεκίνησαν να προετοιμάσουν την καταβολή των συντάξεων πριν το Πάσχα, και οι συνταξιούχοι (δεν) «θα κάνουν Πάσχα» χωρίς χρήματα. Η επίσημη αιτιολογία για αυτή την πρωτιά είναι ότι για να πιστωθούν οι συντάξεις μέχρι της 18 Απρίλιου, η προετοιμασία θα έπρεπε να ξεκινήσει από τον Μάρτιο.
‘Όσοι από εμάς δεν εχουμε υπνωτισθεί από το σύστημα και δεν εχουμε εκχωρήσει το δικαίωμα της κριτικής σκέψης σε αυτό, θέτουμε το εξής απλό ρητορικό ερώτημα, που ενισχύεται και από το δεδομένο του ψηφιακού κράτους και της ΑΙ, που εντοπίζει στοιχεία ακόμα και μεσα από την ματαιοδοξία των ανθρώπων όπως αναρτάται στο διαδίκτυο: Περί τον Δεκέμβριο εκάστου έτους (και του 2024) αναρτώνται υπεύθυνα όλες οι επίσημες γιορτές του «Κράτους» (η ότι τέλοσπάντων απέμεινε από αυτό). Είμαι δε βέβαιος ότι πολλοί,αν όχι ολοι, από την διοίκηση και τις Υπηρεσίες του ΕΦΚΑ και του «αρμόδιου» υπουργείου, πριν την Πρωτοχρονιά, είδαν όλες τις αργίες του 2025 και αυτήν του Πάσχα για να προγραμματίσουν, η έστω να ..ονειρευτούν», τις διακοπές τους. Αρα δεν ήταν άγνωστο , όπως στους Π.Χ. (Προ Χριστού) συναδέλφους τους, το «πότε πέφτει» το Σάββατο του Λαζάρου και ότι άλλο ιερό τιμά η Ελλάδα και οι Έλληνες: Το Άγιον Πάσχα. Το Πάσχα των Ελλήνων Πάσχα.
Επομένως η «δικαιολογία» που προβάλλεται ως αιτία για την μη καταβολή των συντάξεων πριν το Πάσχα, είναι μάλλον ή αφελής, ή παιδιάστικη, ή εμπεριέχει και την ηδονή της εξουσίας από κάθε εμπαιγμό του Λαού: «Ξέρουμε ότι καταλαβαίνετε ότι σας κοροϊδεύουμε,αλλά δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα»..
Το ά-χρωμο και το ά-οσμο της «κανονικότητας». Κάπου μεσα στον «εγκλεισμό» με το αφήγημα του κορωνοϊού, έγινε και η εισαγωγή της χρήσης του όρου «Κανονικότητα». Στο ελεύθερο και «ακαλούποτο» Ελληνικό Πνεύμα, ο μέχρι τότε ‘όρος/έννοια, ήταν το «Φυσιολογικό».
Η «Παγκοσμιοποίηση» (Το πριν τον Τραμπ μοντελάκι της επιβαλλόμενης από την εξουσία πραγματικότητας) επεδίωκε μια κοινωνία που υπάρχει μεσα από την ένταξη/συμμόρφωσή της στα καταναλωτικά στερεότυπα (Ο σκοπός αυτός είναι μέρος της διεθνούς βιβλιογραφίαςκαι αναφέρεται και στον ιστότοπο του υπουργείου Μετανάστευσης.)
Αυτός ο σκοπός είχε επιτευχθεί από το σύστημα πολλάχρόνια πριν και -χωρίς μεγάλη ανάλυση- γίνεται κατανοητός από το εξής βίωμά μου στο Πανεπιστημιακό αμφιθέατρο στις ΗΠΑ, όπου σκοπός μου ήταν/είναι η ανάπτυξη της κριτικής σκέψης των φοιτητών μου ως ελεύθερων ανθρώπων. Στις δεκαετίες του 70 και του 80, αυτό ήταν μετ΄ενθουσιασμού δεκτό και αποτελούσε ανταπόκριση στην δίψα του Φοιτητικού σώματος για Ελευθέρια. Στην δεκαετία του 90 μπροστά μου είδα τα μάτια των παιδιών μου να αλλάζουν. Μέχρι που κάποιος σήκωσε το χέρι του και με σεβασμό μου είπε : Μα γιατί θέλετε να μας βάλετε να σκεφτόμαστε. Εμείς εκλέγουμεκάθε 4 χρόνια έναν Προέδρο για να μας λέει τι να κάνουμε.
Κάθε φορά που ακούω «κανονικότητα», ενώ εχει εξαφανισθεί η χρήση του όρου «φυσιολογικό», αναζητώ καταφύγιο για να μην με πάρουν οι αδέσποτες…
Ο Άνθρωπος της Κανονικότητας είναι το (συστημικό) ον που «άλλοι» (το σύστημα) σκέφτονται για αυτόν. Είναι το συστημικό ον που συμμορφώνεται –όχι μόνο χωρίς αντίσταση αλλά σαν υπνωτισμένος και με την ψευδαίσθηση ότι το κάνει από ελεύθερη βούληση- στον χωρίς περιεχόμενο τρόπο ζωής, αλλά «ζωής» προκατασκευασμένης συμπεριφοράς εικονικήςπραγματικότητας που διαμορφώνεται και του επιβάλλεται από το σύστημα εξουσίας.
Η κατασκευή του συστημικού όντος επιτυγχάνεται μεσα από την απογύμνωση και στέρηση του Ανθρώπου από κάθε ερέθισμα ψυχης και συναισθήματος. Ότι «ερέθισμά» εκτός από «κατανάλωση», «βία» και «υποταγή», πρέπει να εξαφανισθεί. Ο Κύκλος των χαμένων ποιητών του Robin Williams στα απαγορευμένα, καθώς εννοιες και αξίες δεν πρέπει να γίνονται αντιληπτές από τον συστημικό άνθρωπο μέσωενός από χρόνια αντιγραφόμενου και δοκιμασμένουClosing of The American Mind.
Θα μου πείτε, τώρα το τραβάς πολύ. Δηλαδή ολοι αυτοίπου δεν έβγαλαν τις συντάξεις πριν το Πάσχα, το έκαναν για αυτό τον σκοπό; Δεν κάνω προσωπικό καταλογισμό ευθυνών, ούτε «απαγγέλλω κατηγορίες». Η αποστολήενός Ακαδημαϊκού Δάσκαλου δεν είναι αυτή. Είναι όμως μεταξύ άλλων και η δημόσια επισήμανση και τεκμηρίωση σχέσης μεταξύ δεδομένων και αποτελέσματος.
Και η Μη πληρωμή των συντάξεων στον σχεδόν μισόπληθυσμό της Ελλάδας και επιπτώσεις στο 85% του συνόλου, προσθέτει στους μηχανισμούς «Business asUsual» που είναι μηχανισμοί παραγωγής μιας στερεότυπης κοινωνίας Α-ΧΡΩΜΗΣ, Και Α-ΟΣΜΗΣ που όλα είναι ίδια χωρίς ερεθίσματα που δίνουν ζωή στην ψυχή, στην καρδιά στον φυσιολογικό Ανθρωπο.
Το Πάσχα είναι η γιορτή που μυεί/θυμίζει στον άνθρωπο την δύναμη του να σηκωθεί πάνω από την μιζέρια, απέναντι στην αιώνια αντιπαλότητά του με την εξουσία, και να την νικήσει και με την δύναμη της θυσίας, αλλά και την δύναμη της Αγάπης.
Αυτή την δύναμη της Αγάπης «τρέμει το σύστημα», αυτή την Θέωση της Θυσίας φοβάται. Από τον Πιλάτο μέχρι σήμερα, μέχρι το ορατό μέλλον. Για αυτό διαχρονικά… Ο Χριστός ξανασταυρώνεται.
Καλό Πάσχα Αδέρφια. Με Αγάπη.
*Ο Ανδρέας Αθηναίος είναι Καθηγητής Πανεπιστημίου – American Association of University Professors (1977) – Αριστείο Ακαδημαϊκής Διδασκαλίας Η.Π.Α. (1987) και πρώην Νομάρχης.
