Οι «πιρουέτες» του προέδρου Τραμπ δεν έχουν τέλος. Αφού επέβαλε δασμούς 145% στην Κίνα, τώρα δηλώνει έτοιμος για διαπραγματεύσεις με το Πεκίνο.
Το ίδιο και με τον υπόλοιπο κόσμο. Ο Αμερικανός πρόεδρος έκανε μια απότομη στροφή αναστέλλοντας για 90 ημέρες τους δασμούς. Εκτός από ένα 10%, που είναι και παράνομο, σύμφωνα με τους κανονισμούς του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου.
Ο Τραμπ αναγκάστηκε να υποχωρήσει μετά από πιέσεις από την ίδια την ομάδα του, κυρίως τον ρεαλιστή υπουργό Οικονομικών Σκοτ Μπέσεντ, αλλά βασικά από τις μεγάλες εταιρείες, το χρηματιστήριο και, κυρίως, τον κίνδυνο των υψηλών αποδόσεων στα ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου. Ενας κίνδυνος που απειλούσε να «ανατινάξει» ακόμη περισσότερο το ήδη δυσθεώρητο αμερικανικό χρέος των 36 τρισεκατομμυρίων δολαρίων.
Αλλωστε, όλες οι κινήσεις του προέδρου Τραμπ δεν κατάφεραν να διαλύσουν τις αβεβαιότητες.
Τι δείχνουν όλα αυτά; Η Ουάσιγκτον αναγνωρίζει την τεράστια καταστροφή στην οποία οδήγησε η ανεύθυνη κλιμάκωση των δασμών.
Φυσικά, ο πρόεδρος Τραμπ έχει τη δική του πολιτική και λογική. Ισως και με μία δόση ειρωνείας, οι New York Times έκαναν μάλιστα λόγο για «μαρξιστική ψυχή» στις επιλογές του Τραμπ, λόγω των «κρατικών» παρεμβάσεών του στην ελεύθερη οικονομία της αγοράς.
Μπορεί να κατανοήσουμε βέβαια ότι ο ίδιος ο Τραμπ είχε εστιάσει την προεκλογική του εκστρατεία «στον ξεχασμένο άνθρωπο», κερδίζοντας στις κάλπες. Ελεγε-και σωστά- ότι η κατώτερη μεσαία τάξη δεν έχει μετοχές στο χρηματιστήριο. Όταν ανακοίνωσε για πρώτη φορά το κύμα των δασμών στις 2 Απριλίου, κάλεσε στον Κήπο των Ρόδων, στο Λευκό Οίκο, έναν εργάτη-τον Μπράιαν- για να μιλήσει.
Πολλοί υποτιμούν τη λογική αυτή του Τραμπ. Αλλά στην πραγματικότητα οι ψηφοφόροι του Αμερικανού προέδρου βλέπουν-ακόμη τουλάχιστον- με μεγάλο ενδιαφέρον την προσέγγισή του: Οι μεσαίες τάξεις είναι πολύ φτωχές και ο Τραμπ θέλει να αναβιώσει την εθνική βιομηχανία. Για να γίνει αυτό, πρέπει να εξισορροπήσει εκ νέου το εμπορικό ισοζύγιο βρίσκοντας συμφωνίες με άλλες χώρες.
Η δημοτικότητα του Τραμπ υποχωρεί βέβαια, μερικές μονάδες στις δημοσκοπήσεις. Οι Αμερικανοί πολίτες δεν έχουν νιώσει άλλωστε ακόμη στο σούπερ μάρκετ τις πληθωριστικές συνέπειες του δασμολογικού πολέμου.
Στον έξω κόσμο πάντως, η στιγμιαία νίκη της κοινής λογικής στον Λευκό Οίκο δεν σημαίνει επιστροφή στην κανονικότητα στο διεθνές εμπόριο.
Η δυσπιστία έχει ριζώσει και η εκεχειρία που βλέπουμε είναι προσωρινή. Ο Αμερικανός πρόεδρος δίνει μια ανάπαυλα στον υπόλοιπο κόσμο, αλλά δεν ξεχνά τον πραγματικό αντίπαλο-την Κίνα. Παρά τις προτάσεις για διαπραγμάτευση, ο αγώνας για την παγκόσμια ηγεμονία είναι πιο εμφανής από ποτέ.
