Όταν το 1999 ο Άκης Τσοχατζόπουλος ως υπουργός Εθνικής Άμυνας πήγαινε στο ΚΥΣΕΑ την πρόταση του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας για αγορά 36 αεροσκαφών F-15 δεν μπορούσε να φανταστεί ότι αυτή θα απορριπτόταν… Και βρέθηκε προ εκπλήξεως όταν άκουσε τον Κ. Σημίτη να λέει ότι καλύτερα να αγοράσουμε F-16 από τις ΗΠΑ.
Υπέρ της θέσης του τότε πρωθυπουργού συνηγόρησε και ο τσάρος της οικονομίας Γιάννος Παπαντωνίου, επικαλούμενος τους κινδύνους για την ένταξη της δραχμής στο ευρώ.
Το ζήτημα δεν ήταν το κόστος των αεροσκαφών F-15 (καθώς πάντα η Ελλάδα αγόραζε και αγοράζει ακριβά οπλικά συστήματα και κάποιες φορές περισσότερο ακριβά απ’ ό,τι αγοράζουν άλλοι), αλλά η Τουρκία. Το F-15 ως «αεροσκάφος υπεροχής», όπως ήταν γνωστό, ανέτρεπε άρδην την ισορροπία στο Αιγαίο τρία χρόνια μετά τα Ίμια.
Τι είχε συμβεί; Ο Σημίτης έπειτα από εισηγήσεις κατέληξε στην επιλογή των F-16, καθώς αυτή δεν διατάρασσε την ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο. Λέγεται, μάλιστα, ότι στηρίχθηκε και σε φήμες που ήθελαν τους Τούρκους να έχουν προσεγγίσει τις ΗΠΑ απαιτώντας να πάρουν και οι ίδιοι F-15, απειλώντας έμμεσα με φασαρίες.
Τότε ήταν το ευρώ και η τελική επιλογή (για να μη διαταραχθεί η ισορροπία υπέρ της Ελλάδας) μπορεί να πει κάποιος ότι έλαβε υπ’ όψιν της την είσοδο στο ενιαίο νόμισμα, που ήταν χρονικά άμεσος στόχος.
Σήμερα είναι το υποθαλάσσιο καλώδιο που θα συνδέσει την Ελλάδα με την Κύπρο και το Ισραήλ, για το οποίο η γείτονα λέει ότι παραβιάζει το διεθνές δίκαιο. Είναι ακόμα το θέμα των F-35 που διεκδικεί από τις ΗΠΑ ξανά η Τουρκία, καθώς νιώθει να έχει παραβιαστεί σε βάρος της η ισορροπία με την απόκτηση από την Ελλάδα των 24 γαλλικών αεροσκαφών Rafale, πυραύλων μακρού βεληνεκούς κ.λπ.
Το πράγμα μπερδεύει περισσότερο και λόγω Τραμπ, που ακόμα δεν έχει δείξει τις προθέσεις του γι’ αυτήν εδώ τη γωνιά του πλανήτη. Εκτός της συμπάθειας που μας δείχνει προς ώρας η αμερικανική Chevron, που θέλει να ψάξει για υδρογονάνθρακες εντός του τουρκολιβυκού μνημονίου (από τη μεριά της Λιβύης), υπάρχει και το Ισραήλ. Με το τελευταίο έχουμε καλές σχέσεις και το οποίο (εκτός του ότι έχει F-15 αλλά και F-35) φοβάται η Τουρκία όπως φαίνεται στη Συρία.
Είναι φανερό ότι η Τουρκία μάς θέλει δίπλα της ως χώρα μειωμένης κυριαρχίας και θεωρητικά την ευνοεί να το επιδιώκει και λόγω της μεγάλης ανάγκης της Ευρώπης να εξοπλιστεί.
Η εξίσωση είναι δύσκολη για την Ελλάδα, καθώς το ρευστό σκηνικό δεν βοηθάει σε ασφαλείς εκτιμήσεις. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η Τουρκία φοβάται τη συγκυριακή μας «υπεροπλία» που φαίνεται να ακουμπάμε με χίλια βάσανα, αλλά και την αποφασιστικότητα του άλλου (όπως π.χ. το Ισραήλ) να τη χρησιμοποιήσει όταν παραστεί ανάγκη.
