Την ίδια μέρα που ανακοινώθηκε η αύξηση του κατώτατου μισθού ανακοινώθηκαν και τα στοιχεία της Eurostat που έδειξαν ότι οι Έλληνες παραμένουν προτελευταίοι σε αγοραστική δύναμη σε όλη την Ε.Ε., ξεπερνώντας μόνον τη Βουλγαρία. Χθες, στην κυριακάτικη καθιερωμένη ανάρτησή του, ο πρωθυπουργός μάς ενημέρωσε ότι «η Ελλάδα πλέον βρίσκεται στην 11η θέση ανάμεσα στις 22 χώρες της Ε.Ε. που έχουν θεσμοθετημένο κατώτατο μισθό σε ό,τι αφορά το ύψος του μικτού βασικού μισθού και στη 13η θέση ως προς την αγοραστική δύναμη».
Δύο τινά συμβαίνουν: ή λέει ψέματα η Eurostat ή λέει ψέματα ο πρωθυπουργός. Ή τουλάχιστον κάποιος εκ των δύο καταφεύγει σε δημιουργική λογιστική.
Αντικειμενικά, η Eurostat δεν έχει πολλούς λόγους να το κάνει. Δεν φθείρεται στις δημοσκοπήσεις, δεν είναι αντιμέτωπη με ιστορικά συλλαλητήρια, δεν έχει απέναντί της τον Νίκο Δένδια ως δελφίνο και υποψήφιο διάδοχο και δεν πιέζεται από τον Άδωνι Γεωργιάδη και τον Βασίλη Κικίλια να μαζέψει τις ζημιές στο δεξιό της ακροατήριο.
Άρα, με μέτρο σύγκρισης το κατά κεφαλήν ΑΕΠ, η Eurostat μάλλον αποτυπώνει την ωμή και επώδυνη αλήθεια: Η Ελλάδα είναι 26η μεταξύ των 27 της Ε.Ε. σε αγοραστική δύναμη, φθάνοντας μόλις στο 70% του ευρωπαϊκού μέσου όρου και δίνοντας μάχη στήθος με στήθος με την τελευταία Βουλγαρία.
Αντιθέτως, ο Κυριάκος Μητσοτάκης φαίνεται να υποκύπτει, αν μη τι άλλο, στον πειρασμό της δημιουργικής στατιστικής. Με βάση άγνωστα στοιχεία και συγκριτικά δεδομένα πουλά αφήγημα εικονικής ευημερίας και εισοδηματικής ανάταξης.
Δεν είναι σοφό για δύο λόγους. Αφενός, οι ημί-πτωχοι των 740 ευρώ δεν χρειάζονται στατιστικές αλχημείες για να καταλάβουν πως δεν βγάζουν τον μήνα. Αφετέρου, διότι η προσβολή της νοημοσύνης δεν υπήρξε ποτέ το καλύτερο μέσο κατευνασμού της κοινωνικής οργής…
