Δύσκολα φεύγουν οι εξαρτήσεις, ειδικά εάν είναι χρόνιες. Άρα, καμία επένδυση δεν θα απαλλάξει σύντομα την Ε.Ε. από την αμερικανική της εξάρτηση σε θέματα ασφάλειας. Και οι αμερικανικές αμυντικές βιομηχανίες είναι αναπόφευκτο να επωφεληθούν από αυτή την τεράστια κινητοποίησή της.
Η πρόεδρος της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, εξήγησε ότι τα δάνεια των 150 δισ. ευρώ μέσω του SAFE πρέπει να επενδύονται από κοινού στην ευρωπαϊκή αμυντική παραγωγή. Χώρες όπως οι Βρετανία, ΗΠΑ, Καναδάς ή Τουρκία, μπορούν να παράσχουν άμεσα έως και το 35% ενός αμυντικού προϊόντος, ενώ για να αυξηθεί η συμμετοχή πέραν αυτού είναι απαραίτητη μια εταιρική σχέση ασφάλειας και άμυνας και επακόλουθη συμφωνία.
Εδώ όμως αρχίζουν τα δύσκολα. Αν και η Ε.Ε. δεσμεύθηκε να δαπανήσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος του νέου αμυντικού της κεφαλαίου στην Ευρώπη, η διατήρηση των προμηθειών αποκλειστικά εντός της περιοχής θα απαιτούσε σημαντικές αλλαγές, καθώς αρκετοί αμυντικοί «γίγαντες» των ΗΠΑ καταλαμβάνουν επί του παρόντος μεγάλο χώρο στην ευρωπαϊκή στρατιωτική αλυσίδα εφοδιασμού.
Ο Μάικλ Γουίτ, καθηγητής Διεθνών Επιχειρήσεων και Στρατηγικής στο Business School του King’s College London, χαρακτηρίζει εξαιρετικά δύσκολη, βραχυπρόθεσμα, την αμυντική αποσύνδεση της Ευρώπης από τις ΗΠΑ. Επίσης, η Ευρώπη αντιμετωπίζει ακόμη ένα εμπόδιο στους στόχους δαπανών της, σύμφωνα με τον Τιερί Γουίζμαν, στρατηγικό αναλυτή της Macquarie Group, αφού οι οικονομίες κλίμακας στην ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία, η εξαιρετικά εξειδικευμένη φύση αυτού που κατασκευάζεται και η ανάγκη συμβατότητας με τα συστήματα των ΗΠΑ, που θα εξακολουθούν να υπάρχουν στην Ευρώπη, δείχνουν ότι μεγάλο μέρος του αμυντικού προϋπολογισμού μπορεί να κατευθυνθεί στις ΗΠΑ.
Να προστεθεί και το γεγονός ότι κάποιες αμυντικές εταιρείες των ΗΠΑ αναζητούν επενδυτικές ευκαιρίες στην Ευρώπη. Ποιες λοιπόν είναι οι επιλογές για τους Ευρωπαίους; Εάν μπει στο κάδρο η Τουρκία, μπαίνει ταυτόχρονα και το ερώτημα πόσο εξαρτημένη μπορεί να καταστεί η Ευρώπη από τη γείτονα χώρα, που είναι προμηθευτής αμυντικού εξοπλισμού. Οι αλλαγές θέλουν στρατηγική και χρόνο, που δεν φαίνεται να υπάρχουν στο πεδίο δράσης της Ε.Ε.
