Ο νέος Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, Κυριάκος Πιερρακάκης «χορεύοντας με τους Λύκους» ενός Κράτους που είναι ταυτόχρονα βαθύ και ρηχό, εχει την δυνατότητα να βγάλει από τίς πλάτες των Ελλήνων ΧΩΡΙΣ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ, άγχη και αγωνίες, που φέρνουν την Ελληνική Κοινωνία στην χειρότερη βαθμολογία των «μετρήσεων ευτυχίας» των Λαών.
Ο Κυριάκος Πιερρακάκης έχει όλα τα εχέγγυα να διορθώσει ΧΩΡΙΣ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ, γρήγορα και εύκολα όλες τις στρεβλώσεις των φορολογικών και εν γένει «μηχανισμών», που είτε λόγω αβελτηρίας βασανίζουν άσκοπα τους Έλληνες δημιουργώντας ασφυκτική δυσαρέσκεια, είτε -με ρίζες το «ρηχό-βαθύ κράτος»- εξαναγκάζουν Έλληνες που δεν οφείλουν οι ίδιοι, να πληρώνουν φόρους που βεβαιώθηκαν για τρίτους, ή που δεν έπρεπε να είχαν βεβαιωθεί ποτέ.
Μιλώντας την ίδια γλώσσα :
Θέλοντας να υπερκεράσω την νοοτροπία του Κρατικού Imperium που συνοψίζεται στο «κυρά μου βγες έξω και άσε μας να κάνουμε την δουλειά μας», έψαξα να βρω μια «εγκεφαλική-επιστημονική» επαφή-δίαυλο με τον μόλις ορκισθέντα -και ευχόμεθα σιδεροκέφαλο- Υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών. ΣΣ :Όταν ο Ναύαρχος πάει την μάννα του στο Νοσοκομείο, φοράει την στολή του με εμφανή τα διακριτικά του. Αλλιώς θα κολλήσει στο Θυρωρείο…..
Με τον κ. Πιερρακάκη μιλάμε την ίδια γλώσσα: Harvard και ΜΙΤ εκείνος, University of Pennsylvania ο γράφων. Που σημαίνει ότι ως απόφοιτοι ivy Αμερικανικών Πανεπιστημίων, έχουμε και οι δυο μας την εμπειρία του υψηλού (και όχι αφ’ υψηλού) Decision Making της Αμερικής. ΅Wharton School of Finance ο υπογράφων το παρόν , άρα γνώση των οικονομικών, τεράστια εμπειρία και ικανότητα στον ψηφιακό μετασχηματισμό εκείνος, άρα συμπληρωματικότητα στον δημόσιό μας διάλογο. Απόφοιτος του Λεόντειου Λυκείου αυτός, πατέρας μου ο Προέδρος (1973) των Αποφοίτων Λεοντείου Λυκείου, που σημαίνει ψυχικά χορτάτα «παιδιά» (χαμογελαστοί και οι δυο μας) που μεγαλώσαμε σε δοτικό περιβάλλον χωρίς την ανάγκη να βασανίζουμε άσκοπα τους άλλους.
Σκοπός αυτού του δημόσιου διαλόγου είναι η απευθείας επικοινωνία με τον κ Πιερρακάκη με την πρόθεση να παρουσιάσουμε και να προτείνουμε άμεσες διορθώσεις στο «σύστημα», εκεί που βασανίζει, είτε άσκοπα, είτε άδικα, τους Έλληνες δημιουργώντας «ζόφο», και κυρίως δημιουργώντας τους την «αίσθηση» ότι το Κράτος τους περιφρονεί.
Χορεύοντας με τους Λύκους – Το ρηχό και Βαθύ Κράτος
Ο κ Πιερρακάκης «χορεύοντας με τους Λύκους» ενός Κράτους που είναι ταυτόχρονα βαθύ και ρηχό, εχει την δυνατότητα να βγάλει από τίς πλάτες των Ελλήνων ΧΩΡΙΣ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ, άγχη και αγωνίες, που φέρνουν την Ελληνική Κοινωνία στην χειρότερη βαθμολογία των «μετρήσεων ευτυχίας» των Λαών.
Βαθύ Κράτος, είναι αυτό που αντιστέκεται στην Πολιτική Βούληση και τις εντολές της εξουσίας, όταν αυτές είναι κατά του κυνηγητού της Κοινωνίας στο οποίο το σύστημα είναι «εθισμένο», αλλά και της όποιας υπερ της κοινωνίας ΔΙΚΑΙΗΣ αλλαγής, έστω και ανέξοδης. Ρηχό Κράτος, είναι αυτό εντός του οποίου παράγεται και αναπαράγεται η νοοτροπία του Κρατικού Imperium , μια νοοτροπία «αυτοικανοποίησης» από την επιβολή και την περιφρόνηση σε «υπηκόους», -που για όσους εχουμε Διεθνή Ζωή και εμπειρία (και έχουμε συνηθίσει να μας σέβονται ως Πολίτες και όχι ως Ιθαγενείς-υπηκόους), θυμίζει «Επικαιροποιημενο» apartheid, ή την Αμερική σε εποχές Edgar Hoover.
Πρωθυπουργός και Βαθύ Κράτος – Ο κ. Πιερρακάκης ως «Περιποιητής Φυτών»
Κυρίαρχα ο Πρωθυπουργός έχει καταφερθεί πολλές φορές ενάντια στο βαθύ Κράτος. Το βαθύ κράτος όμως στηρίζεται και αναπαράγεται από ρηχούς Ανθρώπους, που εχουν την δική τους αντίληψή- ιδεοληψία -νοοτροπία για την αποστολή του Κράτους και συντάσσουν ή ερμηνεύουν και εφαρμόζουν την εκάστοτε δικαιακή τάξη,- η/και πολιτική εντολή- κατά τρόπο που επιτρέπει στις τσουκνίδες να ξεπετάγονται ανάμεσα από τις τριανταφυλλιές και να πνίγουν ό,τι όμορφο θα επεδίωκε ο «Περιποιητής Φυτών…»! (Έργο του Παύλου Μάτεση )
Η ανάγκη, με κάθε μέσο, να μην αισθάνονται οι Έλληνες περιφρονημένοι, είναι επιτακτική, όχι μόνο λόγω του πολιτικού κόστους/οφέλους του (όποιου) Κυβερνώντος Κόμματος, αλλά κυρίως για την αναστροφή των όποιων δυνάμεων παρακμής και αποσταθεροποίησης αυτή η αίσθηση περιφρόνησης δημιουργεί.
Ο Πρωθυπουργός κατά την επίσκεψη του στο Υπουργείο Οικονομικών (βλ. Ναυτεμπορικη 18/3/2025) έδειξε ξεκάθαρα ότι η εντολή του προς τον Υπουργό Κυριάκο Πιερρακάκη είναι «να εξαντλήσει τα περιθώρια του Κρατικού Προϋπολογισμού» ώστε να μειωθεί η έκφραση δυσαρέσκειας. Επίσης ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζήτησε από τον Κυριάκο Πιερρακάκη «να συνδεθεί η οικονομική πολιτική και οι δημοσιονομικές επιτυχίες με την καθημερινότητα των πολίτων, χωρίς έκπτωση στην Δημοσιονομική πειθαρχία».
Η Φαρέτρα του κ Πιερρακάκη
Αυτές οι «κατευθύνσεις» είναι από τα στοιχεία που εχει στην «φαρέτρα του» ο κ. Πιερρακάκης.
Επίσης στις δυνατότητές του εχει το δεδομένο ότι είναι «μαέστρος» στην ψηφιοποίηση του Κράτους, στο καλύτερο δυνατό επίπεδο για Έλληνα Υπουργό Οικονομικών, άρα μπορεί να ελέγχει άμεσα από τον δικό του Η/Υ αν οι εντολές του εκτελούνται και ακόμα να δίνει οδηγίες, ακόμα και ψηφιακή τεχνογνωσία, προς τις υφιστάμενές του αρχές, αν άλλα τους λέει και άλλα κάνουν (ή μπορούν να κάνουν) , κάτι όχι άγνωστο στην διαχρονικότητα της Δημόσιας Διοίκησης.
Επίσης το πρωτογενές πλεόνασμα των 2,7 δις του Κρατικού προϋπολογισμού, δίνει την δυνατότητα στο Κράτος, να μην εχει την ανάγκη να αδικοπρακτεί μεσα στον πανικό της συλλογής δημοσίων εσοδών που για μεγάλο διάστημα επικαλείτο. Είναι γνωστό ότι το Κράτος συχνά επικαλείται το Δημόσιο Συμφέρον για να είναι άδικο απέναντι στην κοινωνία. Τον καιρό της διάχυσης πανικού του αφηγήματος των μνημονίων, εφευρέθηκαν πολλές τέτοιες περιπτώσεις. Τώρα αυτή η «σκοπιμότητα» εξέλειπε, ενώ υπάρχει και η δυνατότητα το Κράτος :
1) Να σταματήσει να είναι άδικο και 2) Να αποκαταστήσει ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΑ το δίκαιο, επιστρέφοντας «αδίκως» ή «κακώς» εισπραχθέντα από το Δημόσιο.
Η εξέλιξη της τεχνολογίας και η χρήση ΑΙ : δίνει απεριόριστες δυνατότητες. Η Χρήση των εργαλείων αυτών δεν πρέπει να περιορίζεται στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, αλλά με την ιδια «αφοσίωση» σε εφαρμογές ώστε και το Κράτος να είναι έντιμο και όχι κατάφορα άδικο, επιβάλλοντας το δίκαιο του δυνατού και ταυτόχρονα «πονηρού» για να εισπράξει.
Την στιγμή που δαπανώνται εκατομμύρια για ένα σύστημα ΤΑΧΙΣ με «μνήμη…» για 100 Χρόνια, δεν υπάρχει οικονομική ανέχεια, έλλειψη πόρων, ή άλλη δικαιολογία, για την μη ανάπτυξη εφαρμογών ενάντια στο άδικο και κουτοπόνηρο Κράτος του «Κατή», από ένα σύγχρονο Ελληνικό Κράτος.
Άμεσα μέτρα- Άμεσης απόδοσης στην «καθημερινότητα»
Η φορολογική Δικαιοσύνη είναι μια ευρύτερη έννοια που θα έρθει σωρευτικά αργότερα…στον ορίζοντα : Η φορολογική δικαιοσύνη είναι μια παραμετρος πολύ ευρύτερη και μακροπρόθεσμη, από τις παρεμβάσεις που είναι άμεσα πραγματοποιήσιμες από τον κ. Πιερρακάκη, και οι οποίες θα λύσουν θέματα «αμέσως» και θα μειώσουν ταχύτατα την ύλη που δημιουργεί ζόφο και εμφραγματική δυσφορία στον πολίτη, χωρίς να μπορεί να «διεκπεραιωθεί από τα «υπάρχοντα εργαλεία» …«απόδοσης δικαιοσύνης».
Η Αμερικανική Εμπειρία φορολογικής δικαιοσύνης : Ο γράφων ως Αμερικανός φορολογούμενος εχει την εμπειρία ενός Αμερικανικού φορολογικού συστήματος, το οποίο είτε προλαβαίνει τις αδικίες, είτε σου επιστρέφει τα κακώς εισπραχθέντα από το Κράτος, μαζί με τόκο υπερ του φορολογουμένου, Η φορολογική δικαιοσύνη αφορά και το Κράτος ως «υπόλογο».
Μια ακόμα παραμετρος «φορολογικής δικαιοσύνης» στο Αμερικάνικο Φορολογικό σύστημα είναι ότι είναι απλό και στοχεύει στο να μπορεί να συμπληρώσει τις δηλώσεις του και ένας φορολογούμενος που απλώς εχει τελειώσει το Δημοτικό, και γνωρίζει μόνο «γραφή και ανάγνωση»
Συγκρίνοντας τα Αμερικανικά εργαλεία με τα διαθέσιμα Ελληνικά : Για αυτό η επίκλησή του συστήματος «πηγαίνετε στο λογιστή σας», ή ακολουθήστε την διαδρομή της ενδικοφανούς προσφυγής και των φορολογικών δικαστηρίων, δεν είναι αποδεκτή. Βάζει τον πολίτη σε έξοδα και ταλαιπωρίες που και αναποτελεσματικές είναι και δημιουργούν δυσαρέσκεια και «ζόφο». Γιατί «οι κριτές» είναι «γαλουχημένοι» στην νοοτροπία του Κρατικού Imperium «εν τη μεγαθυμία του οποίου ζει ο πολίτης».
Τα TAXIS δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι μια πρόοδος. Όμως πέρα από τα τυποποιημένα, η οποιαδήποτε επικοινωνία με συγκεκριμένο ερώτημα δεν σου απαντά ποτέ συγκεκριμένα. Ή θα σου απαντήσει παραθέτοντας ένα σωρό Νόμους και Εγκυκλίους αφήνοντας σε εσένα την ευθύνη της ερμηνείας και της εφαρμογής τους, ή σου απαντά να απευθυνθείς στην ΔΟΥ σου, ή στο δικαστικό (Θα παραθέσουμε περιπτώσεις που μπορεί να αποφευχθεί να φθάσουν εκεί).
Σε πολλά σημεία, αντί η ψηφιοποίηση να περιορίσει την γραφειοκρατία, απλώς την ψηφιοποίησε. Αυτό συμβαίνει γιατί τα ψηφιακά εργαλεία είχαν από την αρχή «διωκτική αποστολή» και άρα προτεραιότητά τον σκοπό «να σας τσακώσουμε» αντί του σκοπού «να σας βοηθήσουμε» που είναι πάντα σε δεύτερη μοίρα.
Το παρόν άρθρο (Case Study) συντάσσεται με την «Πανεπιστημιακή Ηθική» που εχει σκοπό μόνο να αξιολογήσει προβλήματα και να προτείνει λύσεις.
Φυσικά και δεν δέχεται τον τρόπο που συνήθως το βαθύ Κράτος αντιδρά, με την πάγια βασική του θέση ότι αυτά που κάνει καλώς τα κάνει βαση…. (και εδώ θα παραθέσει καμιά δεκαριά σελίδες με σε ισχύ Νόμους και διαταξεις). Το Άρθρο αυτό δεν αναφέρεται σε υπηρεσία της Διοίκησης “που δεν φτιάχνει τους νόμους, αλλά απλώς τους εφαρμόζει» ως το πάγιο επιχείρημα άμυνας τον καιρό που οι εφορίες είχαν ανθρώπινα πρόσωπα και όχι «ψηφιακό περιβάλλον». Η παρούσα Case Study αναφέρεται στην πολιτική Ηγεσία και προτείνει συγκεκριμένα μέτρα για να αλαφρώσει ο «ζόφος», μέτρα ΧΩΡΙΣ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ, που το μόνο που χρειάζεται είναι το ενδιαφέρον για λύσεις. Απλούστερα από το «Αυγό του Κολόμβου», με δεδομένες τις ψηφιακές δυνατότητες του συστήματος.
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ (ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ) 1 :
Φορολογούμενος/η ΜΚ : Έχασε την ρύθμιση και επιβλήθηκε κατάσχεση στους Τραπεζικούς λογαριασμούς.
Ο ΜΚ εχει 2-3 λογαριασμούς, και -ως εχει- ακατάσχετος λογαριασμός μέχρι του ποσού των 1.500 μπορεί να είναι μόνο ένας.
-Όμως σε αυτό τον ένα Τραπεζικό Λογαριασμό που τον δήλωσε ακατάσχετο, μπαίνει η σύνταξη των 800Ε και στους άλλους άλλα εισοδήματα της «τάξης» των 200-300Ε (συνολικά) τα οποία όμως -ως εχει το σύστημα- κατάσχονται.
ΛΥΣΗ-ΠΡΟΤΑΣΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ (ΧΩΡΙΣ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ) : ΑΚΑΤΑΣΧΕΤΟ ΠΟΣΟ ΑΝΤΙ ΑΚΑΤΑΣΧΕΤΟΥ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ : Οι ψηφιακές ικανότητες του συστήματος είναι τέτοιες που εχει την δυνατότητα να εντοπίζει «όλους τους λογαριασμούς». Η Προτεινόμενη -Λύση, αλλαγή «εφαρμογής» στο Υπολογιστικό σύστημα είναι : Ο -κατά τον νόμο- υπόχρεος σε φόρο, δηλώνει (για το ακατάσχετο) όλους τους λογαριασμούς του, (όπως κάνει στην «αίτηση ρύθμισης», και το σύστημα θα «κατάσχει» μέχρι του ποσού των 1500 από όλους τους λογαριασμούς. Έτσι συνολικό μηνιαίο εισόδημά πολύ κάτω των 1500Ε δεν θα κατάσχεται, ενώ τώρα το κράτος ουσιαστικά παραβιάζει τον ιδιο του τον Νόμο περί ακατάσχετου ποσού των 1.500 και παρανομεί (Κρατική αδικοπραξία) ….(!)
Η προτεινόμενη λύση εφαρμογή, είναι ΧΩΡΙΣ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ (εκτός εάν η κατάργηση της λαθροχειρίας του Κράτους ενάντια στους δικούς του Νόμους θεωρείται «Δημοσιονομικό κόστος». Η Προτεινόμενη Λύση-Εφαρμογή ουσιαστικοποιεί το ακατάσχετο των 1500Ε αντί του ακατάσχετου του ενός λογαριασμού.
Μην μου προτείνετε να κλείσει ο συνταξιούχος όλους τους άλλους λογαριασμούς του, γιατί θα σας παραθέσω μελέτη πολύ περισσότερων σελίδων τεκμηριώνοντας γιατί αυτό δεν είναι η λύση.
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ (ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ) 2 :
Φορολογουμενη/ος ΚΜ (Συνταξιούχος συνολικού εισοδήματος κατω των 1.000Ε) : Έχασε την ρύθμιση . Επιβλήθηκε κατάσχεση σε Τραπεζικούς Λογαριασμούς, όρισε ακατάσχετο Λογαριασμό την 13/7/2023 και επανάφερε τις ρυθμίσεις (εμπρόθεσμα 3/8/2023) Ν4646/19 .
Ο/Η συνταξιούχος εχει 2 τραπεζικούς λογαριασμούς. Έναν (τον ακατάσχετο)_ εκεί που μπαίνει η σύνταξη (περί τα 700Ε) και έναν ακόμα που έχει σχέση με ενήμερο στεγαστικό δάνειο που δεν είναι δέον να τον κλείσει.
Από αυτόν τον λογαριασμό κατάσχονται μηνιαίως περί τα 150 ευρώ.
Όμως Κατάσχονται μεν , δεν πιστώνονται δε ούτε στο συνολικό ρυθμιζόμενο ποσόν, ούτε στις δόσεις, ούτε στο υπόλοιπο. Τα κατασχεθέντα ποσά κρατούνται στην τράπεζα.
Έτσι έχουμε την «τρελή περίπτωση» που ο Τραπεζικός λογαριασμός αυτός εχει «λογιστικό υπόλοιπο» 2007Ε (τα παρακρατούμενα αλλά «παρκαρισμένα» στην τράπεζα κατασχεμένα ποσά) ενώ το συνολικό ρυθμισμένο ποσό οφειλής (μαζί με τέλη και προσαυξήσεις) είναι 2.320Ε.
Ο Υπόχρεος σε φόρο υφίσταται, ΚΑΙ το μηναίο του εισόδημα να ελαττώνεται κατά το ποσόν που κατάσχεται, αλλά ΚΑΙ -αφού δεν πληρώνονται από αυτό αυτόματα οι δόσεις τις ρύθμισης- να υποχρεούται να πληρώνει τα ρυθμισμένα ποσά από το εναπομείναν ακατάσχετο εισόδημα από τον ένα ακατάσχετο λογαριασμό των 700Ε μηνιαίως
Επιπλέον -με την κατάσταση αυτή του συστήματος- το οποίο και κατάσχει αλλά και δεν πληρώνονται από τα κατασχεμένα, αυτά για τα οποία έγινε η κατάσχεση, ο υπόχρεος σε φόρο επιβαρύνεται και με πρόσθετα τέλη.
Όπως η μάχη του Φαλήρου «κακώς σχεδιασθείσα χειροτερον εξετελεσθη», έτσι και εδώ το κράτος βλάπτει τον εαυτό του διότι εάν τα -κατά το αφήγημα του Κράτους- οφειλόμενα, εξοφλούντο αμέσως, η ροή των δημοσίων εσόδων θα ήταν ταχύτερη, και ο «ζόφος» στον όποιο υποβάλλονται και δυσανασχετούν οι πολίτες, με το ανάλογο πολιτικό κόστος δεν θα υπήρχε.
Η Τύχη των «υπαρκτών λύσεων». Οι προσπάθειες του υπόχρεου σε φόρο να μιλήσει με λογική στο υπάρχον σύστημα και δη γραπτώς μέσω TAXIS στην ΑΑΔΕ, είχαν την εξής εξέλιξη. 26/11/2024 ΩΡΑ 0.11 (δεν κολλάει ύπνος στον «υπόχρεο» που δεν του βγαίνει ο μήνας) στέλνεται μήνυμα στην ΑΑΔΕ με θέμα ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΥΝΤΑΙ ΧΡΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΙΣΤΩΝΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΟΦΕΙΛΕΣ ΜΟΥ. 13 ώρες αργότερα η ΑΑΔΕ απαντά «πρέπει να κλείσετε ραντεβού ηλεκτρονικά με το ΚΕΒΕΙΣ και να επισκεφθείτε την υπηρεσία να μπορέσετε να αποδεσμεύσετε τους λογαριασμούς σας από την παρακράτηση και να δείτε στο δικαστικό τμήμα που πήγαν τα λεφτά που παρακρατήθηκαν».
Εμένα βέβαια αυτή η απάντηση με βγάζει από τα ρούχα μου, ενώ ταυτόχρονα προσβάλει το ψηφιακό κράτος και τις επιτυχίες του (που δεν τις αρνούμεθα όπου υπάρχουν). Τώρα το συγκεκριμένο υπόχρεο φυσικό πρόσωπο είναι κάποιας ηλικίας, με καρδιολογικά προβλήματα και το ΚΕΒΕΙΣ από εκεί που μένει είναι «στου διάολου την μάννα». Το «σύστημα» θα πει αυτάρεσκα και κουφά «πηγαίνετε στο λογιστή σας». Εδώ ο συνταξιούχος των 700Ε θα εχει να διαλέξει ανάμεσα στο να φάει μακαρόνια τον υπόλοιπο μήνα και να πάει στο λογιστή, ή να τα παρατήσει αισθανόμενος αδιέξοδο. Εάν αυτό δεν δημιουργεί άσκοπα,-και εντελώς χαζά- αδικία, ζόφο, και πολιτικό κόστος, τότε πως θα το χαρακτηρίζατε… Και αυτός ο «υπόχρεος» πως να μην αισθάνεται περιφρονημένος και «αντισυστημικός» που βιώνει τον ψηφιακό κόσμο ως διώκτη και όχι ως «αρωγό» .
ΛΥΣΗ-ΠΡΟΤΑΣΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ (ΧΩΡΙΣ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ) ΑΛΛΑ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΜΕ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΟ ΟΦΕΛΟΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΟΦΕΛΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΟΦΕΛΟΣ :
Το Υπολογιστικό σύστημα της ΑΑΔΕ, οργανώνεται ώστε να πιστώνει αυτόματα τα κατασχεμένα ποσά (άνω του συνολικού εισοδήματος των 1500Ε από όλους τους λογαριασμούς του «υπόχρεου») …στις ρυθμίσεις, ή και στην συνολική οφειλή αναπροσαρμόζοντας και τις ρυθμιζόμενες προσαυξήσεις και τέλη . «υπερ του υπόχρεου». Τα οφέλη θα «τιτλοποιηθούν» δημοσιονομικά, κοινωνικά και πολιτικά. Φαντασθείτε να λάβει ένα μήνυμα από την ΑΑΔΕ στο Taxis του ο «υπόχρεος» : <<Αγαπητή Κα/Κε . Ύστερα από σχετική αναβάθμιση των συστημάτων μας -που έγινε «κατόπιν ενεργειών» του Πρωθυπουργού, με την άμεση εποπτεία και καθοδήγηση του Υπουργού Οικονομικών (μοιάζει παλαιοκομματικό αλλά χορτάσαμε αντικειμενικότητα και ανασκολοπιστικό εκσυγχρονισμό ) πιστώσαμε αυτόματα τα ποσά που είχαν κατασχεθεί από την ΑΑΔΕ και εμφανίζονταν ως λογιστικό υπόλοιπο στους μέχρι την ΗΗ/ΜΜ/2025 μη ακατάσχετους λογαριασμούς σας με ανάλογη αναπροσαρμογή -υπερ Υμών- τελών και προσαυξήσεων. Κατόπιν τούτου το (πχ) συνολικό σας ρυθμιζόμενο χρέος (πχ……) από 2320Ε μηδενίσθηκε και θεωρείται ως ολοσχερώς εξοφλημένο. Η ΑΑΔΕ σας εύχεται κάθε καλό για τον 15 Αύγουστο 2025»»
Ειλικρινά δεν σας κάνω πλάκα. Είναι κάτι που γίνεται. Πολιτική βούληση και σκοπιμότητα χρειάζεται. Η Κυβέρνηση έχει και τα δυο. Και ο κ Πιερρακάκης έχει το χαμόγελο και το επίπεδο να τα πραγματοποιήσει.
Οι Περιπτώσεις 1 και 2 και οι λύσεις τους δεν χρειάζονται νομοθετική ρύθμιση. Ως κανονιστική πράξη για τις εφαρμογές λογισμικού που απαιτούνται χρειάζεται μόνο Απόφαση Υπουργού η/και ΑΑΔΕ. Γρήγορα και αποτελεσματικά.
ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ 3 :
Εδώ τα πράγματα θα απαιτήσουν μεγαλύτερη «επιμέλεια» γιατί θα χρειασθούν «νομοθετικές ρυθμίσεις. Δεν είναι δύσκολο. Επιμέλεια χρειάζεται, και Ο πρωθυπουργός εχει δηλώσει πολέμαρχος ενάντια στο «βαθύ κράτος».
Το Βαθύ Κράτος, αυτό που δεν χωνεύει τον κόσμο, που αποδίδει στον Έλληνα και την Ελληνίδα τον τίτλο του «απλού πολίτη», που τον αποκαλεί μονοδιάστατα (με λεκτική τηλεοπτική επίθεση κορεσμού) «καταναλωτή», προσδιορίζοντάς του περιοριστικά και την μοναδική επίσημα αναγνωρισμένη για αυτόν ιδιότητα και συμμετοχή στα κοινά….
Οι Περιπτώσεις 3 είναι και αυτές εκατομμύρια. Η Ιδιαιτερότητα τους συνίσταται στο ότι δεν αφορούν αποκλειστικά «φυσικά πρόσωπα». Αφορούν ταυτόχρονα και συνδυαστικά και τον επιχειρηματικό κόσμο.
Η βάση της μελέτης αυτής της ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ/ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΩΝ που ισχύει για εκατομμύρια Ανθρώπων και επιχειρήσεων, στηρίζεται στην ηθική αποδοχή και στο αξίωμα, ότι κανείς δεν οφείλει να πληρώνει φόρο για εισόδημα ή άλλη φορολογήσιμη ύλη για την οποία υπόχρεος είναι άλλο εν ζωή πρόσωπο ή άσχετη με αυτόν οντότητα.
Για να διατυπώσω την ηθική της σκέψης μου αλλιώς: Εάν η γιαγιά μου είναι εν ζωή και οφείλει στην εφορία, εγώ σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να εξαναγκασθώ να πληρώσω την οφειλή της γιαγιάς μου.
ΚΟΙΝΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ ΦΥΣΙΚΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ :
Είναι γνωστό ότι Κοινός Τραπεζικός Λογαριασμός υπάρχει μόνο για φυσικά πρόσωπα.
Στις αρχές του 2000, όπου ο σημερινός ψηφιακός κόσμος ήταν ακόμα μυθοπλασία Αμερικανικών ταινιών, στην Ελλάδα ανακάλυψαν ότι υπήρξαν (ελάχιστες) περιπτώσεις όπου κόρες, εγγόνια και ορφανά συνέχιζαν να εισπράττουν την σύνταξη της πεθαμένης γιαγιάς πολλά χρόνια μετά την εξόδιο ακολουθία. Το σύστημα λοιπόν θύμωσε και έδωσε οδηγία στις Τράπεζες, να μην βγάζουν χρεωστικές κάρτες μόνο στους δικαιούχους συνταξιούχους, αλλά να κάνουν τα παιδιά τους –η όποιον «τέλος πάντων» (φράση από το έργο Ο Θόδωρος και το Δίκαννο) είχε αναλάβει να τραβάει την σύνταξη του παππού ή της γιαγιάς αφού οι ίδιοι δεν μετακινούντο πλέον εύκολα. Οι τράπεζες το «πασάρισαν ως εξυπηρέτηση», ενώ στην πραγματικότητα η πρόθεση ήταν να «τσακώσουν» όποιον συνέχιζε να τραβάει την σύνταξη μετά τον θάνατον του δικαιούχου που τότε δεν καταγραφόταν αυτόματα πουθενά….
Όσοι δεν είχαν δόλο στην σκέψη τους, δέχθηκαν και έγιναν συν δικαιούχοι. Η Χρεωστική κάρτα βγήκε και στο όνομα του συνδικαιούχου, και καμαρώνοντας που μπορεί να εξυπηρετεί την μάννα του, ο γιος Φρειδερίκος (Ο Ήρωας της ιστορίας μας) πήρε την χρεωστική κάρτα και μέχρι σήμερα πηγαίνει εκείνος στο ΑΤΜ (όσα έχουν απομείνει) μια και η μάννα του λόγω ηλικίας δεν μπορεί να εκπαιδευθεί στις Πολεμικές τέχνες ώστε να αυτοπροστατευθεί από επιθέσεις καλών ανθρώπων που βιοπορίζονται στο χώρο της εγκληματικότητας.
Ο Φρειδερίκος όμως εχει και μια επιχείρηση. Μην πάει ο νους σας σε πολυεθνική, είναι μικρή επιχείρηση του ενός ατόμου. Τόσο μικρή που δεν θα αγορασθεί από ξένα Funds προσμετρούμενη ως ξένη επένδυση. Κάπου εκεί στην φιλόξενη περιοχή που τελειώνει η Γ Σεπτεμβρίου. Ο Φρειδερίκος δεν εχει άλλο εισόδημα πέραν αυτού από το μαγαζί του. Εχει ένα Τραπεζικό Λογαριασμό στο όνομά του ως φυσικό πρόσωπο που είναι άδειος, ένα λογαριασμό στο όνομά του «μαγαζιού» και έναν ακόμα στον οποίο είναι και συνδικαιούχος στο λογαριασμό της συνταξιούχου μαμάς του (περί τα 500 το μήνα η σύνταξη από το ΙΚΑ… πλούσια πράγματα). Η επιχείρηση του Φρειδερίκου λόγω γενικής οικονομικής κατάστασης δεν …τι να εξηγώ τώρα…. δεν. Έτσι η επιχείρηση («το μικρό μας μαγαζάκι» που έλεγε και μια εκπομπή στο ραδιόφωνο του 1950), δημιούργησε χρέη στην εφορία. Έτσι ότι μπαίνει στο POS του μαγαζιού πάει αυτομάτως στην εφορία.
Το «σύστημα» προϋποθέτει ότι ο Φρειδερίκος ζει με ΑΠΕ, η έστω ότι θα εχει καμιά μάνα η καμιά θεία να τον φροντίσει. Α ναι ο έεπιχειρηματίας Φρειδερίκος έχει μάνα. Αυτή με την σύνταξη του ΙΚΑ περί τα 500. ΑΛΛΑ στον ακατάσχετο λογαριασμό της μάννας είναι συνδικαιούχος ο Φρειδερίκος…. Και το σύστημα ΚΑΤΑΣΧΕΙ τα μισά από την σύνταξη της μάννας για την εξόφληση των χρεών του μαγαζιού του Φρειδερίκου, με την τρελή λογική ότι η Νομική Έννοια του Κοινού Λογαριασμού είναι ότι άσχετα εάν οι εισροές είναι αποκλειστικά για την κύρια δικαιούχο-μαμά, τα μισά θεωρούνται από το σύστημα ότι ανήκουν στον Φρειδερίκο και τα κατάσχουμε.
Μια άλλη «καινοτομία» είναι ότι έτσι και πέσει κατάσχεση σε κοινό λογαριασμό, δεν μπορείς να φύγεις εσύ που ήσουν απλός ταχυδρόμος, είτε είσαι γιος ή κόρη, είτε είσαι και απλός φίλος που για ανθρώπινους λόγους προθυμοποιήθηκες να εκταμιεύεις στην σύνταξη της γιαγιάς και του παππού και να τους την παραδίδεις ολόκληρη στα χέρια τους.
Και η άλλη «σούπερ» διανοητική διαστρέβλωση είναι ότι εφόσον είσαι συνδικαιούχος σε κοινό ακατασχετο λογαριασμό, εσύ δεν έχεις δικαίωμα να έχεις δικό σου ακατασχετο λογαριασμό αφού τέτοιος μπορεί να είναι μόνο ένας.
Με τέτοια «παπατζιδικη» λογική, και σοφιστεία, το Κράτος εύκολα αξιολογείται ως ανέντιμο, αναξιόπιστο και κακής προαιρέσεως, Είναι το βαθύ κράτος στο οποίο αναφέρεται ο Πρωθυπουργός.
Αν αυτή η «τάξη πραγμάτων» δεν εγείρει ΟΡΓΗ για την ΑΔΙΚΙΑ, οργή που εμπεριέχει «ζόφο», και την αίσθηση ότι το «σύστημα» εξαναγκάζει σε ότι του αρέσει…με κάθε μορφή αυθαιρεσίας. Τότε τι !
ΛΥΣΗ-ΠΡΟΤΑΣΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ (ΧΩΡΙΣ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ)
Η προτεινόμενη λύση δεν έχει Δημοσιονομικό κόστος, ( εκτός εάν τέτοιο νοείται ότι θα παύσουν τα έσοδα που επιβάλει το Κράτος μέσα από αυθαιρεσίες, αδικίες και εξαναγκασμό.). Πάντως στην συγκεκριμένη case Study, οι βεβαιωμένες οφειλές της επιχείρησης του Φρειδερίκου δεν χάνονται, απλώς δεν εξαναγκάζεται να τις πληρώσει η …μαμά του και δεν καταδικάζεται η μαμά να εισπράττει την μισή της σύνταξη και να καταστρατηγείται το δικό της ακατάσχετο των 1.500Ε.
ΛΥΣΗ
1)Η άμεση κανονιστική πράξη που δεν χρειάζεται Νομοθετική ρύθμιση, και επιτρέπει αμέσως την αποχώρηση από κοινό λογαριασμό όποιου το επιθυμεί. Αμέσως. Εδώ και τώρα.
2) Το ψηφιακό σύστημα της ΑΑΔΕ με χρήση ΑΙ με κατάλληλη εφαρμογή θα επεξεργασθεί τα δεδομένα και θα εντοπίσει την πραγματική «ιδιοκτησία» των καταθέσεων σε κάθε λογαριασμό και θα αποδώσει (επιστρέψει) αναδρομικά τα κακώς παρακρατηθέντα από την σύνταξη της μαμάς του Φρειδερίκου αλλά και θα ακυρώσει αναδρομικά τα κακώς βεβαιωθέντα ως εισοδήματα στα πρόσωπα που ήταν απλώς συνδικαιούχοι του κοινού λογαριασμού, αλλά δεν είχαν καμία σχέση με τα κατατιθέμενα ποσά που αφορούσαν αποκλειστικά τον κύριο δικαιούχο του κοινού λογαριασμού.
3) Επιπλέον με την χρήση ΑΙ εφεξής θα εντοπίζεται ο πραγματικός υπόχρεος σε φόρο, βάση του δικαιούχου του εισοδήματος και όχι βάση του δικαιούχου η συνδικαιούχου τραπεζικού λογαριασμού.
Το βαθύ κράτος θα αντιτάξει ότι το ως άνω 2 απαιτεί ψηφιακή εφαρμογή που κοστίζει. Και εγώ θα απαντήσω ότι εάν έχετε τους πόρους για ένα σύστημα που θα κρατάει το προφίλ των Ανθρώπων για 100 χρόνια (θα έπιανε και τα άλογα του Παππού μου στην Σμύρνη), έχετε και για εφαρμογές σκοπιμότητος δίκαιου Κράτους.
Για τα 2 και 3 τελευταία χρειάζεται Νομοθετική ρύθμιση ως Επικαιροποιηση της έννοιας του Κοινού λογαριασμού βαση των εξελίξεων της ψηφιακής τεχνολογίας, που επιτρέπουν στο Κράτος -εφόσον υπάρχει η πολιτική βούληση- να προσδιορίζει τον πραγματικό δικαιούχο, και να είναι δίκαιο.
Προσωρινός Επίλογος του…πρώτου μέρους….
Θα ήταν αναποτελεσματικό να θελήσουμε να περιλάβουμε σε ένα άρθρο (είναι ήδη μεγάλο) όλες τις αναπηρίες που εχει προκαλέσει το βαθύ κράτος στην Ελλάδα (που είναι υπαρκτή οντότητα) και στους (επίσης υπαρκτούς) Έλληνες και Ελληνίδες.. Με τις κατάλληλη πολιτική βούληση, οι αναπηρίες αυτές είναι ανατάξιμες. Κάποιες αμέσως.
Εξ άλλου αυτή είναι και η σκοπιμότητα του παρόντος άρθρου. Να παρουσιάσει, να τεκμηριώσει, να προτείνει, και να ζητήσει -με το όποιο κύρος του υπογράφοντος- αλλά κυρίως με το Κύρος της αντικειμενικότητας της Ναυτεμπορικής, την Πολιτική πράξη.
Οι προτεινόμενες πολιτικές πράξεις και λύσεις, είναι «χωρίς Δημοσιονομικό κόστος».
Αλλά και άλλες πράξεις του μέλλοντος που μπορεί να έχουν δημοσιονομικό κόστος, η «Πολιτική» είναι ενώπιον του ερωτήματος: Τι είναι καλύτερο (ακόμα και με την στενή έννοια του πολιτικού συμφέροντος) το πλεόνασμα των 2,7 δις με ένα λαό και μια επιχειρηματική κοινωνία σε αδιέξοδο, δυστυχισμένους και στα κάγκελα, ή ένα πλεόνασμα «μόνο» 1,2 ή και 0,2 αλλά ένα λαό αισιόδοξο που θα μπορούσε εχθές να ακούει «τραγούδια για μια μέρα γιορτής»
Η πολιτική υπεροχή του «Κανένα» είναι πολιτική θέση. Η ανάταξη της Ελλάδος και των Ελλήνων από το αναπηρικό καροτσάκι που τους κάθισαν με το ζόρι θα είναι πολιτική πράξη.
*Ο Ανδρέας Αθηναίος είναι Καθηγητής Πανεπιστημίου – μέλος του American Association University Professors (1977) – Αριστείο Ακαδημαϊκής Διδασκαλίας ΗΠΑ (1987)
Case Western Reserve University
University of Pennsylvania
Wharton School of Commerce and Finance
Διετέλεσε Μέλος της Διοικούσας (Συγκλήτου) του Πανεπιστημίου Αιγαίου
Πρόεδρος της Εταιρείας Ανάπτυξης του Πανεπιστημίου Αιγαίου
Σύμβουλος στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
Νομάρχης Ρεθύμνης
Νομάρχης Θεσπρωτίας
#Αποφοίτησε από την Σχολή Μωραΐτη Πρότυπο Λύκειο Αθηνών
