«Η άμυνα όλων των χερσαίων, εναέριων και θαλάσσιων συνόρων της ΕΕ είναι σημαντική, ιδίως όσον αφορά τα ανατολικά σύνορα της ΕΕ. Το έργο για μια Ασπίδα Ανατολικών Συνόρων αποτελεί μια αξιόλογη πρωτοβουλία από ορισμένα κράτη μέλη για την αντιμετώπιση των αυξανόμενων προκλήσεων στην περιοχή. Θα καθιέρωνε ένα ολοκληρωμένο σύστημα διαχείρισης των χερσαίων συνόρων, σχεδιασμένο να ενισχύσει τα εξωτερικά χερσαία σύνορα της ΕΕ με τη Ρωσία και τη Λευκορωσία απέναντι σε στρατιωτικές και υβριδικές απειλές. Αυτό θα περιλάμβανε έναν ολοκληρωμένο συνδυασμό φυσικών φραγμών, ανάπτυξης υποδομών και σύγχρονων συστημάτων επιτήρησης».
Στη Λευκή Βίβλο της Ε.Ε. για την άμυνα αυτή είναι η μόνη αναφορά για την προστασία των συνόρων. Τρέμουμε για το τι συμβαίνει στα σύνορα με Ρωσία και Λευκορωσία, ωστόσο άλλα σύνορα (για παράδειγμα τα σύνορα της Ελλάδας με την Τουρκία) δεν μας απασχολούν.
Σε ένα έγγραφο 23 σελίδων που υποτίθεται ότι αφορά συνολικά την αμυντική θωράκιση της Ευρώπης και όχι αποκλειστικά τον πόλεμο στην Ουκρανία, υπάρχουν – ευλόγως – 67 αναφορές στην προστασία της Ουκρανίας και 16 αναφορές στην απειλή της Ρωσίας, αλλά απουσιάζει κάτι άλλο.
Τι δεν χώρεσε σε 23 σελίδες; Η ρήτρα αμοιβαίας άμυνας η οποία προβλέπει ότι: «Σε περίπτωση κατά την οποία ένα κράτος μέλος δεχθεί ένοπλη επίθεση στο έδαφός του, τα υπόλοιπα κράτη μέλη οφείλουν να του παράσχουν βοήθεια και να το συνδράμουν με όλα τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους».
Συμπέρασμα; Για τις Βρυξέλλες, που χθες καλούσαν τους πολίτες να έχουν προμήθειες 72 ωρών στο σπίτι τους, προκειμένου να είναι προετοιμασμένοι για «πολέμους και λοιμούς» η Τουρκία δεν θεωρείται δυνητική απειλή. Στο νέο περιβάλλον που διαμορφώνεται τη βλέπουν μάλλον ως σύμμαχο. Και μπορεί να φαίνεται ότι έκλεισε η πόρτα στο ταμείο των 150 δισ., αλλά μένει ορθάνοιχτο το παράθυρο της συμμετοχής της μέσω συνεργασίας τουρκικών εταιρειών με ευρωπαϊκές και χρηματοδοτήσεων.
