Η περιγραφή που ακολουθεί είναι μυθοπλασία: Ο Ντόναλντ Τραμπ και το επιτελείο του κάθονται αναπαυτικά στις καρέκλες και τους καναπέδες του Λευκού Οίκου παρακολουθώντας την Ευρωπαϊκή Σύνοδο Κορυφής που ολοκληρώθηκε το βράδυ της Πέμπτης.
Στο μυαλό τους τριγυρίζουν οι δηλώσεις Ευρωπαίων ηγετών που επικρίνουν την πολιτική των ΗΠΑ για το εμπόριο και τα γεωπολιτικά και κάνουν λόγο για την «ώρα της Ευρώπης», την ανάγκη για συσπείρωση και ενότητα στη γηραιά ήπειρο. Αμέσως μετά το τέλος της Συνόδου, δυνατά γέλια ακούγονται στο Οβάλ Γραφείο. Η Σύνοδος ολοκληρώθηκε, αλλά η Ευρώπη δεν έκανε ούτε μισό βήμα προς τα εμπρός. Αντίθετα, έκανε σημειωτόν και βήματα προς τα πίσω. Σημειωτόν, γιατί δεν κατάφερε να συμφωνήσει ούτε για τα ποσά που μπορεί να διαθέσει σε βοήθεια στην Ουκρανία και βήματα πίσω γιατί αναγκάστηκε να αποσύρει τον τίτλο «Rearm Europe» και να τον αντικαταστήσει με το «Readiness 2030». Βλέπετε, ο πρώτος τίτλος φόβισε την κοινή γνώμη, που πιστεύει πως οι Ευρωπαίοι πολιτικοί εύκολα θα περικόψουν πόρους από την κοινωνική πολιτική για να χρηματοδοτήσουν εξοπλιστικά προγράμματα. Την ίδια στιγμή, δημοσίευμα του Bloomberg αποκαλύπτει πως η Ευρώπη αντιμετωπίζει μεγάλο πρόβλημα έλλειψης πυρίτιδας και ΤΝΤ. Δηλαδή, η Ευρώπη είναι γυμνή πολιτικά και αμυντικά.
Ας δεχθούμε πως η Ευρώπη, υπό την πίεση των ΗΠΑ, είναι αναγκασμένη να αναλάβει μόνη της το κόστος της εξωτερικής άμυνάς της. Πιστεύει πραγματικά κανείς, κρίνοντας με βάση τη σημερινή εικόνα, πως θα καταφέρει να βρει την κατάλληλη ισορροπία και συναίνεση για τα ποια εξοπλιστικά προγράμματα θα προκριθούν για παραγωγή; Ποια θα αποκτηθούν; Σε ποιες χώρες θα γίνει η παραγωγή; Οι καλές προθέσεις δεν αρκούν πλέον. Χρειάζονται πραγματικοί ηγέτες και πολιτικές αποφάσεις που θα λαμβάνουν υπόψη τους και τον αντίκτυπο των πολιτικών τους στην κοινωνία.
