«Ξεχείλισε» από διπλωματική ευγένεια και αβρότητα προς την Τουρκία, η απάντηση της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, με αφορμή τη σύλληψη του δημάρχου της Κωνσταντινούπολης, Εκρέμ Ιμάμογλου, από το καθεστώς Ερντογάν. Τη χαρακτήρισε «εξαιρετικά ανησυχητική και δήλωσε «απογοητευμένη» από την κατάσταση στην Τουρκία.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που οι 27 δεν είπαν κουβέντα στη χθεσινή σύνοδο κορυφής για όσα συμβαίνουν στην Τουρκία. Το θέμα δεν ήταν βέβαια στην ατζέντα, γιατί προέχει ο πόλεμος με τη …Ρωσία. Και ο Ερντογάν θεωρείται από την Ε.Ε. «χρήσιμος» σε αυτόν τον πόλεμο.
Φανταστείτε όμως μόνο για μια στιγμή, αν αυτό που έκανε ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν κατά του δημάρχου της Κωνσταντινούπολης, είχε τολμήσει να το κάνει ο Πούτιν. Οι ευρωπαϊκές κυρώσεις θα εκτοξεύονταν «πακέτο- πακέτο» εναντίον της Μόσχας. Και σωστά, φυσικά.
Δύο μέτρα, δύο σταθμά, για την γαλαντόμα πρόεδρο της Κομισιόν, ο Ερντογάν είναι σημαντικός «εταίρος», άλλωστε. Και δυστυχώς, σε κάποιες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες υπάρχουν σκέψεις για στενότερη ενσωμάτωση της Τουρκίας στις δομές ασφαλείας της Ευρώπης. Για ν’ αντιμετωπιστεί η απειλή του Πούτιν, με τον οποίο όμως είναι… σύμμαχος ο Ερντογάν.
Η Ευρώπη έχει πέσει στην «αγκαλιά» του Ερντογάν πιστεύοντας ότι για την κοινή ευρωπαϊκή άμυνα χρειάζεται την Τουρκία. Και φυσικά, ο Τούρκος πρόεδρος κεφαλαιοποιεί αυτή την ατμόσφαιρα, στην οποία, μεταξύ άλλων, η κυβέρνηση Τραμπ, σε αντίθεση με τον Μπάιντεν, δεν ενδιαφέρεται καθόλου για το ζήτημα της εσωτερικής δημοκρατίας σε άλλες χώρες.
Τι κι αν η Τουρκία έχει καταστρατηγήσει κάθε έννοια κράτους δικαίου στο εσωτερικό, φυλακίζοντας όποιον πολιτικό αντίπαλο, κρίνει πολιτικά επικίνδυνο για τον πρόεδρο Ερντογάν; Τι κι αν απειλεί συνεχώς, δύο κράτη μέλη- την Ελλάδα και την Κύπρο, παραβιάζοντας κάθε έννοια του διεθνούς δικαίου;
Αυταρχισμός στο έπακρο
Χωρίς υπερβολή, ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν κυβερνά τη χώρα του με έναν αυταρχικό τρόπο, που δεν συγκρίνεται με κανέναν άλλον αρχηγό δυτικού κράτους. Όμως η βαριά ήττα του κυβερνώντος κόμματός ΑΚΡ στις τοπικές εκλογές πριν από έναν χρόνο-και ειδικά στην Κωνσταντινούπολη- έδειξε ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι απομακρύνονται από αυτόν. Ειδικά οι νέοι ψηφοφόροι στις μεγάλες πόλεις απομακρύνονται από τον Ερντογάν. Γιατί απλά, ο Τούρκος πρόεδρος… απομακρύνεται όλο και πιο πολύ από τον δημοκρατικό τρόπο διακυβέρνησης. Με βάση τουλάχιστον, τον δυτικό τρόπο ζωής και τις ευρωπαϊκές αξίες.
Γι’ αυτό ο Ερντογάν προσπαθεί τώρα να χαράξει την πορεία για τις επόμενες προεδρικές εκλογές. Εξουδετερώνοντας, τον πιο επικίνδυνο αντίπαλό του, Εκρέμ Ιμάμογλου. Θεωρεί τον εαυτό του «νικητή» των γεωπολιτικών αναταραχών μετά την επιστροφή του προέδρου Τραμπ στον Λευκό Οίκο.
Τρελή πραγματικότητα
Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια τρελή, νέα πραγματικότητα. Δεν ξέρουμε πόσο θα κρατήσει αυτή η τρέλα του «νόμου της ζούγκλας» στον 21ο αιώνα. Και πόσο θα κοστίσει στον κόσμο και την Ευρώπη. Τσιμπιέσαι για να ξυπνήσεις, όταν ακούς τον Ερντογάν να λέει πώς «μόνο η Τουρκία μπορεί να σώσει την Ε.Ε. από το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει, από την οικονομία ως την άμυνα, και από την πολιτική, ως τη διεθνή φήμη». Μόνο η πλήρης ένταξη της Τουρκίας στην Ένωση μπορεί να τη σώσει».
Ναι, η Ευρώπη μπορεί ν`έχει προβλήματα με τον πρόεδρο Τραμπ και αναζητά οικονομική, πολιτική και αμυντική διέξοδο. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να ξεχάσουμε τις ευρωπαϊκές αξίες, τη δημοκρατία, το δίκαιο, τις ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα και να πέσουμε στην «αγκαλιά» της αυταρχικής Τουρκίας
