«Η Δημοκρατία ήταν ένα τρένο και ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επιβιβαζόταν σε αυτό μόνο όσο τον βόλευε. Τώρα, βγήκε από αυτό το τρένο και εντάχθηκε στις τάξεις των πραξικοπηματιών». Η δήλωση του επικεφαλής του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) Οζγκούρ Οζέλ σκληρή, αλλά ακριβής.
Επιβεβαιώνοντας τον χαρακτηρισμό του «σουλτάνου» ο Τούρκος πρόεδρος δρομολόγησε την πολιτική εξόντωση του βασικού του αντιπάλου, Εκρέμ Ιμάμογλου, με δύο εντολές: Πρώτα ακύρωσε το πτυχίο του, βγάζοντάς τον εκτός προεδρικής κούρσας. Και καθώς αυτό δεν φαινόταν αρκετό, διέταξε και τη σύλληψή του για διαφθορά και υποστήριξη τρομοκρατικής οργάνωσης.
Ποιους πείθει άραγε με αυτή την κίνηση; Έχει τέτοια πίστη στον πρόεδρο ο μέσος Τούρκος πολίτης που δεν μπορεί να αντιληφθεί πως πρόκειται για ένα ιδιότυπο πραξικόπημα κατά της αντιπολίτευσης, για ακόμη μία προσπάθεια να μετατραπεί σε «ισόβιος ηγέτης;
Έχει τόση εμπιστοσύνη που δεν αντιλαμβάνεται ποιος και πώς προκαλεί μία επώδυνη οικονομική κρίση διαρκείας;
Πόσα αλλάζουν τελικά μέσα σε 22 χρόνια. Όταν το το 2003 το AKP ανέβηκε στην εξουσία προώθησε πέντε μεταρρυθμιστικά πακέτα, που αφορούσαν, μεταξύ άλλων, τα δικαιώματα των μειονοτήτων και το δικαστικό σύστημα. Στα δύο πρώτα χρόνια της διακυβέρνησής του ο «μεταρρυθμιστής» τότε Ερντογάν είχε κάμψει εν πολλοίς τις όποιες ανησυχίες για το τι σημαίνει πολιτικό ισλάμ και η Τουρκία ήταν ένα «πρότυπο» δημοκρατικής διακυβέρνησης στον μουσουλμανικό κόσμο.
Τα τελευταία χρόνια ο ηγέτης της διολισθαίνει με φόρα στον αυταρχισμό και προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία δεν υπολογίζει ούτε την αιμορραγία που προκαλεί στην οικονομία του και κατά συνέπεια στα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις της χώρας. «Η σύλληψη Ιμάμογλου σηματοδοτεί αποδυνάμωση των θεσμών και του κράτους δικαίου στη χώρα και υποδηλώνει ότι οι πολιτικοί παράγοντες και όχι η οικονομία κυριαρχούν στη σκέψη του Ερντογάν», σχολίαζε η Capital Economics την ώρα που η ισοτιμία του τουρκικού νομίσματος βυθιζόταν κοντά στις 40 λίρες ανά δολάριο.
Δεν φαντάζομαι ο Τούρκος πρόεδρος να κοιτάζει τις προειδοποιήσεις των ξένων αναλυτών. Για πόσο όμως θα κάνει ότι δεν βλέπει τις ουρές έξω από τα ανταλλακτήρια νομισμάτων και τους φούρνους για το «ψωμί του λαού»;
