Η περίπτωση Αρίστου Δοξιάδη είναι ίσως η πιο κραυγαλέα απόδειξη του χάσματος μεταξύ κυβέρνησης και κοινωνίας. Όχι γιατί «έκαψε» τον ανασχηματισμό εν τη γενέσει του – αυτό μπορεί και να μην έχει καν σημασία, καθότι καμία κυβέρνηση ούτε διασώθηκε ούτε θριάμβευσε ποτέ επειδή έκανε rotation σε πέντε υπουργούς και άλλαξε δεκαπέντε υφυπουργούς.
Η υπουργοποίηση Δοξιάδη, έστω και για μόλις 33 ώρες, συμπύκνωσε τις αιτίες και τα αδιέξοδα της κρίσης εμπιστοσύνης που διαβρώνει θεσμούς, πολιτική και σύστημα εξουσίας. Και έδειξε ότι η κυβέρνηση ουδέποτε πήρε το μήνυμα των ιστορικών συλλαλητηρίων για τα Τέμπη τόσο σε πολιτικό όσο και σε ηθικό επίπεδο.
Σε πολιτικό επίπεδο, το κεντρικό αίτημα των συλλαλητηρίων ήταν η Δικαιοσύνη, το τέλος της ατιμωρησίας και η ισότητα απέναντι στον νόμο και στην εξουσία. Πόσο δίκαιο είναι όμως να αναλαμβάνει υπουργικό θώκο ένας μεγαλοοφειλέτης του Δημοσίου με την απλή επίκληση της αθώωσής του από τα ποινικά δικαστήρια; Πόσο «ίσος» με τους υπόλοιπους είναι ο εν λόγω πολίτης όταν επιβραβεύεται με υπουργικό θώκο τη στιγμή που τα 10 εκατομμύρια ευρώ με τα οποία φέσωσε το ελληνικό Δημόσιο παραμένουν οφειλόμενα και αγύριστα;
Η κυβέρνηση επικαλείται άγνοια όλων αυτών και τούτο μάλλον δεν την τιμά. Σε τελική ανάλυση εάν δεν μπορείς να μάθεις τα βασικά από το παρελθόν των υπουργών σου ποιος θα σε εμπιστευτεί για να αξιολογήσεις -αξιοκρατικά- τους 700.000 υπαλλήλους του Δημοσίου;
Σε ηθικό επίπεδο, ο παραιτηθείς υφυπουργός υπήρξε μέτοχος εταιρείας venture capital, η οποία πριν από δύο χρόνια υπέγραψε συμφωνία χρηματοδότησης ύψους 50 εκατομμυρίων ευρώ με την Ελληνική Αναπτυξιακή Τράπεζα. Το χρηματοδοτούμενο project παρακολουθείται από το υπουργείο Ανάπτυξης στο οποίο τοποθετήθηκε ως υφυπουργός ο Αρίστος Δοξιάδης. Κοινώς, οι εκταμιεύσεις προς την εταιρεία εγκρίνονται από το υπουργείο στο οποίο τοποθετήθηκε ως υφυπουργός Καινοτομίας ο πρώην μέτοχός της. Στις λοιπές δυτικές δημοκρατίες η συγκεκριμένη κατάσταση περιγράφεται περίπου ως ο ορισμός της σύγκρουσης συμφερόντων.
Το ηθικό σκέλος της υπόθεσης έχει και μια δεύτερη, ακόμη πιο βαθιά διάσταση. Ο Αρίστος Δοξιάδης έχει διαπρέψει στα social media απαξιώνοντας και λοιδορώντας τις διαμαρτυρίες και τις καταγγελίες των οικογενειών των θυμάτων των Τεμπών.
«“Μπάζωμα”: η μετάλλαξη του “ψέκασμα”» ήταν μια από τις πιο ήπιες αναρτήσεις του. Όπερ, εάν αίτημα των συλλαλητηρίων ήταν και η στοιχειώδης επίδειξη ενσυναίσθησης από την κυβέρνηση, η υπουργοποίηση Δοξιάδη το έκαψε κι αυτό…
