Δεν μας φτάνουν τα αιωρούμενα μικροσωματίδια ρύπων με το παράξενο όνομα PM2,5, που επιβαρύνουν την ατμόσφαιρα -ο μέσος όρος συγκέντρωσής τους στην ελληνική επικράτεια κυμαίνεται στα 11,5mg/m3, επίπεδο υπερδιπλάσιο του ανώτατου επιτρεπόμενου ορίου-, πλάκωσαν και τα νέφη αφρικανικής σκόνης.
Αέρας χοντρά αλεσμένος. Σκονισμένος κόσμος, ασυνάρτητος. Πόλη θολή. Μέρα κίτρινη. Σφίγγει το λαιμό, τα μάτια, τα ρουθούνια. Κουρέλια κόκκων περιφέρονται, κουβέντες αιωρούνται, τον αρχαίο αόριστο θυμούνται, τις περσινές ματωμένες απριλιάτικες ψιχάλες. Άμμος και σκόνη, με ανόργανες και οργανικές χημικές ουσίες και μικροοργανισμούς (ιούς, βακτήρια, μύκητες).
Κοντά στο νου και η γνώση. Δύναται να επηρεάσει οποιονδήποτε, αλλά ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος για ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού. Ο Εθνικός Οργανισμός Υγείας ενημερώνει και συνιστά μέτρα προστασίας.
Στις οδηγίες για την προφύλαξη των μαθητών στα σχολεία κάθεται άχαρη διήγηση ωραίας θεωρίας.
«Φροντίστε να καθαριστούν, πριν από την έναρξη των μαθημάτων, με υγρό πανί, όλες οι επιφάνειες επαφής και εργασίας (π.χ. τραπέζια, πάγκοι).
Δώστε οδηγίες στο προσωπικό καθαριότητας ώστε μετά το τέλος της ημέρας να σφουγγαριστούν οι αίθουσες διδασκαλίας και να καθαριστούν με υγρό πανί όλες οι επιφάνειες επαφής και εργασίας (π.χ. τραπέζια, πάγκοι)».
Και πριν και μετά τα μαθήματα, σκούπες, σκουπάκια, πανάκια-ρουφηχτήρια φτερά-τιναχτήρια, μαστίγιο οι κινήσεις, τινάγματα να φύγει το χιλιοστό του χιλιοστού της «σάρκας του άσαρκου». Έτσι, είναι καλά.
Αν έχεις επαφή, όμως, με τη σαγήνη του αλλόκοτου μειδιάς. Σπασμένο μέτρο κρατάς. Μπατίρια μεγέθη μετράς.
Μία ή δύο κυρίες τετράωρης απασχόλησης σε μεγαθήρια-σχολεία θα περάσουν με υγρό πανί όλα τα θρανία, και πριν και μετά τα μαθήματα;
Μάθημα πρώτο και τελευταίο. «Δέν φεύγει η σκόνη, δέν στερεύει./Κάθε πού πάει ο καιρός καιρό νά συναντήσει/καινούργια συμφωνία σκόνης κλείνεται.»
Αυτή η άλλη σκόνη κάθεται βαριά. Χρονίζει, σε αποσυντονίζει και συνάμα σε υπνωτίζει.
