Ανασχηματισμός σημαίνει ανανέωση, επανεκκίνηση, φρεσκάδα, νέα πρόσωπα, αλλαγές πολιτικής, δεσμεύσεις, υποσχέσεις, προσδοκίες, ισορροπίες, νέα μηνύματα, μακρόπνοα σχέδια, ανατρεπτικές ιδέες, αυτοκριτική, ενίοτε και αναδόμηση.
Έχει όμως ανάγκη ο μέσος πολίτης έναν ακόμη ανασχηματισμό; Ή μήπως αυτό που πραγματικά επιζητεί είναι ο «ανασχηματισμός» των σχέσεων που αναπτύσσει η κυβέρνηση με την κοινωνία; Ο ανασχηματισμός των προτεραιοτήτων της για την αγορά εργασίας, την εκπαίδευση, τη δικαιοσύνη, την παραγωγή, την επιχειρηματικότητα, τη βελτίωση της καθημερινότητας; Μιας καθημερινότητας που «βράζει» από την ακρίβεια, την πίεση, την κοινωνική ένταση.
Ο μέσος Έλληνας πολίτης, επί της ουσίας, επιζητεί την αποσυμπίεση, την ηρεμία, την αποδοχή, τη δικαίωση, την αναγνώριση – ιδιαίτερα οι νέοι.
Όσο αλλάζουν τα πρόσωπα στην κυβέρνηση και ο χρόνος γύρω τους δείχνει «παγωμένος», τόσο ο αέρας ανανέωσης του κυβερνητικού σχήματος θα περιορίζεται και τα μέλη του θα ασφυκτιούν, όπως και η κοινωνία.
Η κυβέρνηση οφείλει να ανασχηματίσει τη δική της εικόνα, δίδοντας διεξόδους ουσίας στα πραγματικά προβλήματα του πολίτη.
Σε μια εποχή, μάλιστα, που ο κόσμος αλλάζει με καταιγιστικούς ρυθμούς και που ο γείτονάς μας, η Τουρκία, αναβαθμίζεται θεαματικά στο διεθνές διπλωματικό, στρατιωτικό, γεωπολιτικό πεδίο, η κυβέρνηση καλείται να ορθώσει ανάστημα υπερασπιζόμενη, πέραν της εσωτερικής της θέσης, και τα εθνικά συμφέροντα.
Η λίστα των ευθυνών, των υποχρεώσεων και των αστοχιών άρχισε να γίνεται βαριά. Καταγράφεται εξάλλου και στις δημοσκοπήσεις, που παρουσιάζουν τον πολίτη στα «κάγκελα», χωρίς επιλογές ή εναλλακτικές. Ποιος θα τον ηρεμήσει;
