Ένας πόλεμος ίσως βαίνει προς τερματισμό. Ένας άλλος αρχίζει. Και τα δύο δια χειρός…Ντόναλντ Τραμπ.
Ο Αμερικανός πρόεδρος είναι απολύτως αποφασισμένος να κάνει πράξη όλα όσα υποσχέθηκε προεκλογικά. Κατάπαυση πυρός στην Ουκρανία και εμπορικό πόλεμο ευρείας κλίμακας με όλους τους εταίρους, που όπως υποστηρίζει επί χρόνια «εξαπατούσαν» τις ΗΠΑ και έκλεβαν με αθέμιτα μέσα παραγωγή και θέσεις εργασίας.
Μπορείς να κατηγορήσεις έναν πρόεδρο, που υλοποιεί όσα εξήγγειλε προεκλογικά; Το κάνουν τώρα κάποια αμερικανικά μέσα που τον είχαν στηρίξει – άλλα ευθέως και άλλα πιο «διακριτικά» – προεκλογικά, γκρινιάζοντας ότι οι δασμοί σημαίνουν ακρίβεια για τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις, χαμηλές ταχύτητες για την οικονομία και αιμορραγία σε μία χρηματιστηριακή αγορά που αντιδρούσε ενθουσιωδώς στην εκλογή του και κατέρριπτε έως πρόσφατα το ένα ρεκόρ μετά το άλλο.
Ο Αμερικανός πρόεδρος σίγουρα δεν τρομάζει μπροστά στα 4 τρισ. που χάθηκαν από την κεφαλαιοποίηση των αμερικανικών εταιρειών. Όλοι ήξεραν ούτως ή άλλως ότι οι αποτιμήσεις τους είναι «παραφουσκωμένες» και η διόρθωση αργά ή γρήγορα θα έρθει.
Δεν ανησυχεί όμως ούτε για την απειλή του στασιμοπληθωρισμού; Την προοπτική επιστροφής του ύστερα από 50 χρόνια μάλλον δεν την περίμενε. Ακόμη και έτσι όμως το αντιμετωπίζει περισσότερο ως ένα βραχυπρόθεσμο κόστος, που θα του φέρει το μακροπρόθεσμο όφελος: το να πάρει αυτό που θέλει από τους συμμάχους, που έγιναν ξαφνικά αντίπαλοι.
Οι δασμοί θα «φάνε» ένα 0,3% από την ανάπτυξη της αμερικανικής οικονομίας και ένα 0,6% περίπου από εκείνο της ευρωπαϊκής.
Οι Ευρωπαίοι τι κάνουν; Αυτό είναι που πρέπει να απασχολεί εμάς. Σιγά – σιγά φαίνεται να αφυπνίζονται, ύστερα από μακρά περίοδο χειμερίας νάρκης.
Θα παίξουν επιτέλους μπάλα; Προς το παρόν σε όλα τα μέτωπα – από εκείνο της άμυνας έως το εμπορικό – έχουν αφήσει την πρωτοβουλία κινήσεων στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Η μπάλα, είπε ο Ρούμπιο, για το ουκρανικό, είναι τώρα στο γήπεδο της Ρωσίας, αφού όλοι περιμένουν την απάντηση Πούτιν. Εκεί την κλώτσησε ο Τραμπ. Και δεν θα αργήσει να επιστρέψει στα δικά του πόδια, αν οι Ευρωπαίοι δεν την διεκδικήσουν.
