Δημοσκοπήσεων το ανάγνωσμα και …χαοτική η καταγραφή μιας πολιτικής κρίσης, που την βλέπουν όλοι πλην της κυβέρνησης.
-Η MRB, με δημοσκόπηση που παρουσιάστηκε στο κεντρικό δελτίο του Open, δίνει ανάγλυφα το ομιχλώδες τοπίο στον χώρο της αντιπολίτευσης, με δέκα κόμματα να μπαίνουν στη Βουλή. Με το σύνολο της αδιευκρίνιστης ψήφου στο 24,6%, στην πρόθεση ψήφου η λεγόμενη Κεντροαριστερά εμφανίζεται με πέντε κόμματα. Συγκεντρώνει (πλην του ΚΚΕ) συνολικά 30,6%, με το ΠΑΣΟΚ να μετέχει με ένα ισχνό 12,4%. Αν δεν υπήρχε το σύνδρομο «κόλλημα στην καρέκλα», η Κεντροαριστερά θα ήταν, ίσως, μια υπολογίσιμη δύναμη. Ο δε κ. Ανδρουλάκης είναι προφανές ότι δεν σκέπτεται καν την παραίτηση, βλέποντας την φθίνουσα πορεία του.
-Η ΝΔ παραμένει μεταξύ του 21%-24% στην πρόθεση ψήφου και κανείς ανασχηματισμός δεν φαίνεται να την σώζει. Πολλοί εντός και εκτός ΝΔ άρχισαν να μιλούν για διαδοχή του Κυριάκου, ο οποίος δεν βλέπει ότι έφτασε τη ΝΔ στα μισά της ποσοστά από τις περασμένες εκλογές.
-Μόλις το 20,8 % κρίνει καταλληλότερο τον Κ. Μητσοτάκη ως πρωθυπουργό και το 22% των νεοδημοκρατών θέλει εκλογές. Δεν χτυπούν απλώς καμπανάκια, αλλά υπέρογκες καμπάνες…
-Tο 9% των ψηφοφόρων της ΝΔ πήγε στην Πλεύση Ελευθερίας και το 11% στον Βελόπουλο. Ο οποίος πήρε και 7,4% από τον ΣΥΡΙΖΑ. Στο δε ΠΑΣΟΚ το 37% των ψηφοφόρων του έκρινε λάθος την πρόταση δυσπιστίας. Ανυπολόγιστη ρευστότητα πέραν ιδεολογιών…
-Στην αξιολόγηση των πολιτικών αρχηγών για τη στάση τους στο θέμα των Τεμπών, ο Κ. Μητσοτάκης εμφανίζεται τελευταίος και είναι ο πρωθυπουργός…
-Το 37% των Νεοδημοκρατών θεωρεί έγκλημα αυτό των Τεμπών και κρίνει ως συγκάλυψη τους κυβερνητικούς χειρισμούς. Τι να τους κάνεις τους εχθρούς όταν έχεις τέτοιους φίλους;
-Ο κ. Μητσοτάκης γνωρίζοντας ότι η αυτοδυναμία της ΝΔ αποτελεί παρελθόν, παραδέχτηκε στη Βουλή ότι η αυτοδυναμία του στηρίζεται στην …αδυναμία των αντιπάλων του. Είπε: «Θέλετε να πέσει η κυβέρνηση. Για να έρθει μετά ποιος;».
-Απωθητική η εικόνα των βουλευτών-χειροκροτητών στη Βουλή. Στην, κατά γενική ομολογία, αξιοπρόσεκτη πολιτικά ομιλία του Αντώνη Σαμαρά, ούτε ένα χειροκρότημα. Διάχυτη παγωμάρα με τη λήξη της ομιλίας του. Δρυός πεσούσης…
-Νίκος Κοτζιάς για την Μαρία Καρυστιανού: «Εγώ τη Μαρία των Τεμπών θα την ψήφιζα για πρωθυπουργό της χώρας. Δεν θέλει, αλλά θα την ψήφιζα. Δεν θεωρώ τους αρχηγούς των κομμάτων καλύτερους από εκείνη. Έδωσε μια μάχη, συγκίνησε 1.300.000 κόσμο, 2,5 φορές τις ψήφους του ΣΥΡΙΖΑ και 3 φορές τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ, πήγε στην Ευρώπη, μίλησε. Δεν είναι σπουδαία αυτή η κυρία;». Μήπως αχνοφαίνεται «Κόμμα Δικαιοσύνης» σαρωτικό;
-Σάλος έχει προκληθεί μετά τον βανδαλισμό έργων του εικαστικού Χριστόφορου Κατσαδιώτη στην Εθνική Πινακοθήκη από τον βουλευτή της «Νίκης» Νίκο Παπαδόπουλο, ο οποίος θεώρησε τα έργα βλάσφημα. Προφανώς αγνοεί τη βάρβαρη βλασφημία του έναντι της ελευθερίας της καλλιτεχνικής έκφρασης και την απεχθή πίστη του στις Χιτλερικές μεθόδους που άρχισαν τον ναζιστικό ορυμαγδό με το κάψιμο βιβλίων. Δηλαδή, αν δεν του αρέσει το σπίτι του γείτονα, θα το κάψει; Αχ, το αυγό του φιδιού πώς κατρακυλάει στα βουλευτικά έδρανα σε καιρό Δημοκρατίας…
-Η χώρα ευημερεί, το κοινωνικό κράτος ακμάζει, οπότε ποιος νοιάζεται για τη συμμετοχή μας στους Ευρωπαϊκούς εξοπλισμούς των 800 δισ. και τη χωλαίνουσα ελληνική αμυντική βιομηχανία.
-Σε 524 δισ. δολάρια εκτιμάται το κόστος για την ανοικοδόμηση της οικονομίας της Ουκρανίας. Προς δόξα των Αμερικανικών και Ευρωπαϊκών εταιριών που διαγκωνίζονται για την κερδοφόρο μοιρασιά…
-Όσκαρ Λαφονταίν για ευρωπαίους ηγέτες: «Μετά τη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου και την απόφαση του Ντόναλντ Τραμπ να ξεκινήσει απ’ ευθείας διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία ερήμην της Ουκρανίας και της ΕΕ, οι Ευρωπαίοι υποτελείς άρχισαν να κραυγάζουν διαμαρτυρόμενοι: Α, μα είναι αδιανόητο! Η Ουάσιγκτον αποφασίζει για εμάς χωρίς εμάς! Άραγε οι αξιοθρήνητοι αυτοί υποτελείς δεν έχουν συνειδητοποιήσει ακόμη ότι τους επετράπη μεν να συμμετάσχουν στον πόλεμο της Ουκρανίας, αλλά δεν είχαν λόγο σ’ αυτόν;».
-Έπρεπε να εμφανιστεί ένας Τραμπ για να κατανοήσουν οι ευρωπαίοι ηγετίσκοι, ότι δίχως ουσιαστικά Ενωμένη Ευρώπη είναι έρμαια των πέραν του Ατλαντικού επιλογών. Δεν μπόρεσαν να φανταστούν ποτέ μια Ομόσπονδη Ευρώπη με μία κυβέρνηση, ένα Σύνταγμα, μία Κεντρική Τράπεζα, έναν στρατό, όπως οι ΗΠΑ. Και τώρα ψελλίζουν για κοινή αμυντική πολιτική και μετράνε, αλλά τα κουκιά δεν βγαίνουν. Άβουλοι, μοιραίοι, δεν κατάφεραν να δουν ότι θα μπορούσε η Ευρώπη να είναι μία ακμαία υπερδύναμη στη διεθνή σκηνή. Βρίσκονται περίκλειστοι στα εθνικά τους σύνορα, με εθνικιστικές τάσεις να αναγεννώνται, με ενεργειακή ανεπάρκεια και κλυδωνιζόμενες οικονομίες. Υποταγμένοι στις βουλές του Μπάϊντεν, τώρα ακριβοπληρώνουν την ενέργεια στις ΗΠΑ και σε λίγο θα επαιτούν αέριο και πετρέλαιο από τον Πούτιν.
-Ως γεράκι θέλει να αφήσει εποχή ο πολύς Μακρόν. Επιζητούσε ενεργή στρατιωτική εμπλοκή της Ευρώπης στην Ουκρανία και τώρα δηλώνει ότι πρώτος εχθρός είναι η Ρωσία και θα διαβουλευτεί με τους Ευρωπαίους συμμάχους για τη χρήση του πυρηνικού αποτρεπτικού μέσου της Γαλλίας για την προστασία της ηπείρου απέναντι στις απειλές της Ρωσίας. Ήταν κάποτε δίδυμο με τη Γερμανία της «ατμομηχανής της Ευρώπης». Το δίδυμο με την προβληματική γερμανική οικονομία, κλυδωνίζεται. Όπως ολόκληρη η Ευρώπη.
