800 δισεκατομμύρια ευρώ για τον επανεξοπλισμό της Ευρώπης- 650 από την χαλάρωση του «κορσέ» στο Σύμφωνο Σταθερότητας και 150 δις μέσω έκδοσης ομολόγων, όπως συνέβη με το πρόγραμμα Next Generation EU.
Αυτή την πρόταση της προέδρου της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν συζητούν ουσιαστικά σήμερα οι 27 στη σύνοδο κορυφής των Βρυξελλών: Ένα ευρωπαϊκό σχέδιο επανεξοπλισμού της ΕΕ, υπαγορευμένο και από την βιαστική επιθυμία να υποστηριχθεί η Ουκρανία.
Η φον ντερ Λάιεν μάλιστα ανακοίνωσε την πρόθεσή της να προσφύγει στο άρθρο 122 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που επιτρέπει στην Κομισιόν-σε περιπτώσεις «έκτακτης ανάγκης»-να παρακάμπτει το Ευρωκοινοβούλιο.
Το σχέδιο της φον ντερ Λάιεν συνίσταται στην ενθάρρυνση μεμονωμένων κρατών να χρεωθούν, αφ` ενός με την εξαίρεση των κρατικών αμυντικών δαπανών από τα όρια του ελλείμματος και χρέους που ορίζει το Σύμφωνο Σταθερότητας. Αφετέρου με τη χορήγηση δανείων από την Επιτροπή σε χώρες μέλη που τα ζητούν.
Δεν είναι τυχαίο που ακόμη και η συντηρητική γαλλική εφημερίδα Le Figaro χαρακτήρισε το σχέδιο της φον ντερ Λάιεν trompe-l’oeil ( ψευδο-τέχνασμα), υπενθυμίζοντας ότι η Πρόεδρος της Κομισιόν δεν είναι αρχηγός ενός ομοσπονδιακού κράτους.
Συνέχιση του πολέμου
Στην πραγματικότητα, η φον ντερ Λάιεν δεν επιδιώκει την άμυνα της Ευρώπης, αλλά τη συνέχιση του πολέμου.
Απούσα από την επανέναρξη του διαλόγου μεταξύ Ουάσιγκτον και Μόσχας , η ΕΕ έδειξε ακόμη περισσότερο την πολιτική κρίση που μαστίζει τη Γηραιά ήπειρο.
Ο έκτακτος επανεξοπλισμός εγείρει άλλωστε πολλά ερωτήματα, ξεκινώντας από την αναστολή του Συμφώνου Σταθερότητας.
Ο σχετικός κανονισμός 2024/1263 της ΕΕ ,στο άρθρο 25 προβλέπει μόνο έναν έγκυρο λόγο για την αναστολή του Συμφώνου Σταθερότητας σε ολόκληρη την Ένωση: Μια «σοβαρή δυσμενή οικονομική κατάσταση στη ζώνη του ευρώ ή στην Ένωση συνολικά».
Δεν νομίζω ότι η πιθανότητα επίκλησης του άρθρου 25 έχει ληφθεί πολύ σοβαρά υπόψη, παρόλο που ο στρατιωτικός κεϋνσιανισμός είναι ηγεμονικός μεταξύ των ευρωπαϊκών πολιτικών ελίτ αυτή τη στιγμή.
Είναι παράλογο όμως, μετά από πολλά χρόνια έλλειψης δημόσιων επενδύσεων σε παραγωγικές δραστηριότητες και μια κυκλική κρίση που γεννήθηκε από τη λιτότητα, η ηγεσία της Κομισιόν να καταφεύγει στον αντιπαραγωγικό στρατιωτικό κεϋνσιανισμό. Όταν έχει αρνηθεί την τροποποίηση του Συμφώνου Σταθερότητας με στόχο τη διευκόλυνση δημοσίων επενδύσεων, να καταφεύγει η φον ντερ Λάιεν σε ένα κοινό χρέος μόνο για εξοπλισμούς και όχι για σχολεία, υγειονομική περίθαλψη και ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, μέσω της καινοτομίας.
Γιατί είναι σαφές ότι ο επανεξοπλισμός, αργά ή γρήγορα, θα έχει πολύ σοβαρές επιπτώσεις στις κοινωνικές δαπάνες και το κράτος πρόνοιας.
