«Ένας κοινός κίνδυνος είναι ο πιο δυνατός δεσμός, θα κρατήσει τους ανθρώπους ενωμένους ακόμα και όταν υπάρχουν αμοιβαίες αντιπάθειες». Αυτή η φράση του Ρωμαίου ιστορικού Τίτου Λίβιου μένει να αποδειχθεί για την Ευρώπη του σήμερα.
Από τη μία σύνοδο στην άλλη και με διαφορετικούς οικοδεσπότες, οι χώρες της Ε.Ε. αγωνίζονται να βρουν άμεσες λύσεις για κρίσιμα ζητήματα, διατηρώντας τους εύθραυστους δεσμούς τους σε ένα τεστ αντοχής και δύσκολων ισορροπιών. Ουγγαρία και Σλοβακία έχουν ήδη διαχωρίσει τις θέσεις τους, αμφισβητώντας ανοικτά το ενιαίο μέτωπο της Ε.Ε. για την Ουκρανία και δείχνοντας ότι έχει διαρραγεί το ενιαίο αντιρωσικό μέτωπο. Λίγο πιο πέρα, η Ιταλία απέφυγε να πάρει θέση, λέγοντας ότι η εξωτερική πολιτική απαιτεί περισσότερο βάθος.
Εν απουσία του γαλλογερμανικού άξονα, η Βρετανία και η Γαλλία, φίλοι και εχθροί εδώ και αιώνες, έδειξαν να παραμερίζουν τις διαμάχες τους μετά το Brexit σε ένα ενωμένο μέτωπο για την Ουκρανία και την Ευρώπη, χωρίς ωστόσο να τα έχουν βρει στις λεπτομέρειες. Ο Φινλανδός πρόεδρος Αλεξάντερ Στουμπ το είπε ξεκάθαρα, η Ευρώπη χρειάζεται έναν ειδικό απεσταλμένο, που να διαπραγματεύεται σε ανώτατο επίπεδο.
Ποιος, όμως, μιλάει για την Ευρώπη όταν πρόκειται για τον Ντόναλντ Τραμπ; Και ποιος μπορεί πραγματικά να το κάνει σε αυτήν τη δύσκολη στιγμή; Πώς η Ευρώπη θα καλύψει το κενό χωρίς να διαθέτει τα απαραίτητα μέσα; Και πώς θα πορευθεί εφεξής με ούτε καν ευθυγραμμισμένα συμφέροντα;
Μία λύση που έχει ακουστεί είναι η δημιουργία «συμμαχίας προθύμων», παρότι δεν θυμίζει ενότητα ή ισχύ εν τη ενώσει. Και κυρίως δεν μπορεί να υποστηρίξει το δόγμα «ειρήνη μέσω δύναμης», που εν τέλει όλοι ασπάζονται. Όπως φαίνεται και η Τουρκία, που έσπευσε να ενημερώσει την Ευρώπη, καθώς προσπαθεί να μειώσει την εξάρτησή της από την Ουάσιγκτον, πως είναι πρόθυμη να προσφέρει τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό του ΝΑΤΟ, έναντι τιμήματος φυσικά.
Το μόνο βέβαιο, η πραγματικότητα για την Ευρώπη είναι λίαν στενάχωρη. Η μόνη λύση, να υπερβεί τον εαυτό της και να πάρει τις συμφέρουσες γι’ αυτήν αποφάσεις, «ξεκολλώντας» από δογματικές αντιλήψεις, αρχής γενομένης από Γερμανία.
