Η συμμαχία Ευρώπης – Ηνωμένων Πολιτειών φτάνει στο τέλος της.
Ο Αμερικανός πρόεδρος Τραμπ στέλνει συνεχώς τεκτονικά κύματα που διαταράσσουν την πολιτική τάξη στην Ευρώπη.
Για τον Ντόναλντ Τραμπ, η Ε.Ε. δεν παίζει πλέον ιδιαίτερο ρόλο στη νέα εποχή. Ούτε καν το ΝΑΤΟ, που μοιάζει περισσότερο με απομεινάρι μιας άλλης εποχής. Μια βιτρίνα «συμμαχίας», που απλώς παραμένει ακόμη όρθια.
Μια νέα μετα-δυτική παγκόσμια τάξη πραγμάτων αναδύεται. Ό,τι εθεωρείτο δεδομένο εξαφανίζεται. Πετιούνται στα σκουπίδια ιδέες και αξίες, ριζωμένες επί δεκαετίες.
Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί αγανακτούν γιατί οι Αμερικανοί συνάδελφοί τους δεν τους θεωρούν πλέον ισάξιους.
Μόνο που δεν έχει νόημα να αγανακτούμε μετά από κάθε πρόκληση του Τραμπ.
Ποια είναι, άλλωστε, η στρατηγική της Ευρώπης; Μπορεί να αντικαταστήσει τις ΗΠΑ ως μεγάλη δύναμη; Ας τα βρουν πρώτα οι Ευρωπαίοι μεταξύ τους και μετά βλέπουμε.
Η Βρετανία έσπευσε να διαψεύσει τον Γάλλο πρόεδρο Μακρόν, που είχε ανακοινώσει πως στη σύνοδο κορυφής του Λονδίνου την Κυριακή συμφωνήθηκε να προταθεί εκεχειρία ενός μήνα στην Ουκρανία.
Σαν να μην έφτανε αυτό, είναι πολύ περίεργο που οι Άγγλοι μιλούν εξ ονόματος της Ευρώπης, όταν δεν είναι πλέον μέρος της Ε.Ε.
Αλλά και οι Ευρωπαίοι ηγέτες συνεχίζουν να συζητούν για την αποστολή ειρηνευτικής δύναμης στην Ουκρανία, ενώ η Μόσχα επαναλαμβάνει πως δεν θα αποδεχθεί κάτι τέτοιο.
Την ώρα, μάλιστα, που οι Ηνωμένες Πολιτείες θέλουν να βελτιώσουν τις σχέσεις με τη Ρωσία, για να διαχειριστούν καλύτερα αυτές με την Κίνα.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες θυμίζουν περισσότερο τους φτωχούς συγγενείς του αυτοκράτορα, που λέει πως «σύμμαχοι» δεν υπάρχουν πλέον, παρά μόνο χώρες που βρίσκονται στην περιφέρεια της «Αυτοκρατορίας», οι οποίες πρέπει να αποδώσουν τον δέοντα φόρο στην Ουάσιγκτον. Μικρή σημασία έχει η μορφή του φόρου: όπλα, LNG ή δασμοί 25% στα ευρωπαϊκά προϊόντα. Αρκεί να πληρώνουν οι Ευρωπαίοι.
Στο πλαίσιο αυτό μικρή σημασία έχει η μη πρόσκληση της Ελλάδας στη σύνοδο κορυφής του Λονδίνου. Έτσι κι αλλιώς, δεν μας υπολογίζουν. Όσο κι αν η κυβέρνηση προσπαθεί με διαρροές στον Τύπο να εμφανιστεί ως μη ενδιαφερόμενη. Ίσως και καλύτερα, μάλιστα, που ήταν απούσα. Αλλιώς θα ήταν μοιραία -και τυπικά- στο πλευρό των ηττημένων.
