Όταν φθάνει η διεθνούς κύρους επιθεώρηση «The Economist» να μιλά για αγώνα που έχει ξεκινήσει ο Τραμπ «που μοιάζει με μαφία για την παγκόσμια εξουσία», κάτι σάπιο υπάρχει στην παγκόσμια τάξη πραγμάτων.
Η γνωστή επιθεώρηση στολίζει μάλιστα το εξώφυλλο του τελευταίου τεύχους με τον Τραμπ μπροστά ως «ντον Κορλεόνε» και πίσω του να τον ακολουθούν οι «αποσυνάγωγοι» ηγέτες αυτού του κόσμου κατά σειρά… προτεραιότητας: Βλαντιμίρ Πούτιν, Σι Τζινπίνγκ, Μπιν Σαλμάν, Ταγίπ Ερντογάν, Μπέντζαμιν Νετανιάχου.
Η μεταπολεμική τάξη πραγμάτων βέβαια δεν περίμενε τον Τραμπ για να καταρρεύσει… Ο μεταπολεμικός κόσμος όπως τον ξέραμε άρχισε να αποσυντίθεται από τη δεκαετία του ’90, όταν η δημοκρατία αντικαταστάθηκε από τις… αγορές, που εκτός από χρηματιστηριακούς δείκτες ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις, όταν αυτές πάνε έστω και ελάχιστα κόντρα…
Ο μεταπολεμικός κόσμος άρχισε να καταρρέει όταν ο ΟΗΕ έπαψε έστω και τύποις να αναφέρεται στο διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς διακηρύξεις του.
Μόνο που δυστυχώς η αποσύνθεση του μεταπολεμικού στάτους κβο δεν είναι αυτή που ευαγγελιζόταν ο παγκόσμιος Νότος διεκδικώντας μερίδιο στο διεθνές γίγνεσθαι. Ούτε αυτός που ονειρεύονταν τα εκατομμύρια των διαδηλωτών τη δεκαετία του 2000 για έναν «άλλο εφικτό κόσμο».
Γίνεται από αυτούς που θεωρούν κυνικά ότι με την ισχύ του χρήματος και των όπλων μπορούν να λύσουν τα διεθνή προβλήματα… Ή καλύτερα να εξασφαλίσουν τα συμφέροντά τους, πουλώντας προστασία για σπάνιες γαίες, ορυκτά και… Ριβιέρες.
«Ο κόσμος έχει μόλις αρχίσει να σχεδιάζει μία εποχή ανομίας», καταλήγει το επίμαχο άρθρο του «Economist». Εκτός και αν οι λαοί, οι απλοί άνθρωποι, συνειδητοποιήσουν πως έχουν τη δύναμη να αλλάξουν τα πράγματα.
Το χθεσινό πρωτοφανές συλλαλητήριο για τα Τέμπη, η αλληλεγγύη του κόσμου που δεν δυσανασχετούσε για το στριμωξίδι στο μετρό, είναι ελπιδοφόρα αχτίδα.
