Η Γερμανία πηγαίνει στις κάλπες. Υπό τις ιαχές του Ντόναλντ Τράμπ που έχει προκαλέσει παγκόσμια «επανάσταση» και την Ευρώπη σε μια ταραγμένη πολιτική περίοδο.
Φαβορί η δεξιά: Εχοντας ήδη κυβερνήσει για 16 χρόνια με την Άνγκελα Μέρκελ από το 2005 έως το 2021, οι Χριστιανοδημοκράτες θα επανέλθουν στην εξουσία, αφού άφησαν τη λεγόμενη κεντροαριστερά στο τιμόνι για μία μόνο και σύντομη θητεία. Οι διαφωνίες για τον προϋπολογισμό τερμάτισαν πρόωρα τον τρίχρωμο συνασπισμό των Σοσιαλδημοκρατών (SPD) με τους Πράσινους και τους Φιλελεύθερους (FDP).
Ο Χριστιανοδημοκράτης ηγέτης Φρίντριχ Μερτς, επομένως ετοιμάζεται να γίνει ο νέος καγκελάριος.
Ο απερχόμενος Ολαφ Σολτς, ουδεμία πιθανότητα έχει να διατηρήσει τη θέση του. Επονομαζόμενος και «Ολαφ ο Κοντός», από άσπονδους φίλους και εχθρούς, «κόντυνε» τη Γερμανία. «Σκόνταψε» στον πόλεμο στην Ουκρανία, βυθίζοντας την χώρα σε ύφεση για δύο χρονιές και κινδυνεύει να μπει σε μια τρίτη συνεχόμενη. Ο Economist δεν μασάει τα λόγια του: Η Γερμανία είναι η «τρύπα στην καρδιά της Ευρώπης».
Γερμανικό «ναυάγιο»
Οι Financial Times δεν είναι επίσης «τρυφεροί»: Ο Σολτς «κληρονόμησε τη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης και τη μετέτρεψε σε ναυάγιο».
Το υποσχόμενο οικονομικό θαύμα διαλύθηκε. Τώρα, με μια ταλαιπωρημένη οικονομία και ένα όλο και πιο εξοργισμένο εκλογικό σώμα, το Βερολίνο ανακαλύπτει πολύ αργά ότι έχει θυσιάσει τη βιομηχανία και την ευημερία των Γερμανών πολιτών στο βωμό των κυρώσεων και της ατλαντικής πίστης.
Το γερμανικό μοντέλο ανάπτυξης που βασίζεται στις βιομηχανικές εξαγωγές, το φθηνό ρωσικό αέριο και την εγγυημένη από τις ΗΠΑ ασφάλεια, έχει καταρρεύσει εντελώς.
Για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, ο ερασιτεχνικός χειρισμός της μεταναστευτικής κρίσης άνοιξε την πόρτα στην άκρα δεξιά, με την Alternative fur Deutschland (AfD) να αναμένεται να διπλασιάσει τα ποσοστά της και να αναδεικνύεται σε αξιωματική αντιπολίτευση.
Η κυβέρνηση Σολτς παρουσιάστηκε ως πρωταθλητής της οικολογικής μετάβασης και του οικονομικού εκσυγχρονισμού. Αλλά ο πόλεμος στην Ουκρανία, αντί να είναι η τέλεια δικαιολογία για έξυπνες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, έγινε το πρόσχημα για αυτοκτονικές αποφάσεις: Πλήρης υποταγή στη φιλοπόλεμη πτέρυγα της προηγούμενης Αμερικανικής κυβέρνησης και κυρώσεις στη Ρωσία που στοίχισαν στη Γερμανία (αλλά και στην Ευρώπη), περισσότερο από τη Μόσχα:Εκτοξεύοντας τις τιμές της ενέργειας στα ύψη, αυξάνοντας την ανεργία και την εμπιστοσύνη των επενδυτών σε ιστορικό χαμηλό.
Και τώρα τι;
Οι δημοσκοπήσεις, οι οποίες είναι συνήθως αρκετά ακριβείς σε αυτή τη χώρα, είναι σχετικά σταθερές εδώ και αρκετό καιρό, με το κεντροδεξιό CDU να προηγείται άνετα με περίπου 30% των ψήφων, το ακροδεξιό AfD να συγκεντρώνεται στο 20%, το Σοσιαλδημοκρατικό SPD γύρω στο 15% και τους Πράσινους στο 14%.Μεγάλη έκπληξη θα είναι το ποσοστό που θα λάβει η Αριστερά, που αξιοποιώντας στο λόγο της τον κίνδυνο της ανόδου της άκρας δεξιάς, μπορεί να προσεγγίσει το 10%.
Το πιθανότερο μετεκλογικό σενάριο είναι η συγκυβέρνηση Χριστιανοδημοκρατών-Σοσιαλδημοκρατών και ενδεχομένως με τη συμμετοχή και των Πρασίνων. Αλλά αυτός ο συνασπισμός, θα ήταν πιο περίπλοκος, λιγότερο λειτουργικός και θα χρειαζόταν μήνες για να υπάρξει συμφωνία. Επομένως, το διακύβευμα θα είναι υψηλό, δεδομένης της κατάστασης της οικονομίας , της ασθενούς ανάπτυξης και των διαρθρωτικών προβλημάτων που επιβαρύνουν το Γερμανικό μοντέλο.
Δεν αποκλείεται μάλιστα ο Μερτς και ως πιο «Ατλαντιστής», να αναζητήσει λίγη βοήθεια από τον Αμερικανό φίλο του Τραμπ. Αλλά και να επιδιώξει μια επαναπροσέγγιση με τη Μόσχα και την Gazprom. Υπό την πίεση και της “φιλορωσικής» AfD.
Θα πρέπει λοιπόν να δώσουμε μεγάλη προσοχή στα εκλογικά αποτελέσματα και τις συνέπειές τους. Χωρίς όμως να παραβλέπουμε το γεγονός ότι οι γερμανικοί εξαγωγικοί κολοσσοί εξαρτώνται πολύ περισσότερο από το πώς πάει ο κόσμος, παρά από την εσωτερική κατάσταση στη χώρα. Βλέπε Τραμπ, δηλαδή…
