Μόλις ένα μήνα στον Λευκό Οίκο ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ και έχει καταφέρει να ταράξει για τα καλά τα νερά σε όλον τον κόσμο. Τα βρίσκει με τον Βλαντίμιρ Πούτιν, βάζει ουσιαστικά ζήτημα ανατροπής του Ουκρανού προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι, χαρακτηρίζοντάς τον «μη εκλεγμένο δικτάτορα» και «μέτριο κωμικό», αλλά επιτίθεται και στην Ευρώπη, υποστηρίζοντας ότι η ΕΕ «απέτυχε, γιατί δεν μπόρεσε να επιβάλει την ειρήνη».
«Μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση», που θα έλεγε και ο Μάο Τσε -Τουνγκ
Την ώρα λοιπόν που η Αμερική θυσιάζει την Ουκρανία και παραγκωνίζει την ευρωπαϊκή ήπειρο, ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, φαίνεται να πολλαπλασιάζει τις πρωτοβουλίες για να δημιουργήσει ένα «αντι-Τραμπικό» μέτωπο στην Ευρώπη. Με επικεφαλής τον ίδιο, φυσικά.
Ο Μακρόν συγκέντρωσε πρώτα την περασμένη Δευτέρα στο Παρίσι τα βαριά ονόματα της Ευρώπης: Γερμανία, Ιταλία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ολλανδία, Πολωνία, Ισπανία και Δανία. Σε μια συνάντηση που κατέληξε σε φιάσκο, αφού υπήρξε έντονη διαφωνία στα δύο θέματα που έβαλε ο Μακρόν στο τραπέζι: Αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία και τρόπους χρηματοδότησης του επανεξοπλισμού της Ευρώπης.
Πρώτα και κύρια, η Γερμανία όμως, γύρισε την πλάτη στον Μακρόν. Σιγά μη, ο (απερχόμενος) καγκελάριος Όλαφ Σολτς, λίγες μέρες πριν τις εκλογές στη Γερμανία και σε αποδρομή ο ίδιος, να δέσμευε το Βερολίνο, για αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία.
Συνάντηση με την «μαρίδα»
Αφού δεν τα κατάφερε με τα μεγάλα «ψάρια», ο Μακρόν κατέφυγε στη «μαρίδα»- τα μικρά κράτη μέλη της ΕΕ: Οργάνωσε λοιπόν μια νέα συνάντηση με τη συμμετοχή 19 ευρωπαίων ηγετών, αλλά και του απερχόμενου πρωθυπουργού του Καναδά, Τζάστιν Τριντό. Μια διάσκεψη χωρίς χειραψίες, κάμερες και πανηγυρικές δηλώσεις στα σκαλιά του Ελιζέ, αφού έγινε με τηλεδιάσκεψη.
Βέβαια, δύο ηγέτες «τίμησαν» τον Μακρόν με την παρουσία τους στο Παρίσι-ο προσωρινός πρόεδρος της Ρουμανίας και ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου! Δεν το λες και μεγάλη επιτυχία βέβαια…
Αλλά για να σοβαρευτούμε. Ο Μακρόν θεωρεί τον εαυτό του ως μεσολαβητή και οδηγό για μια κυρίαρχη Ευρώπη. Προσπαθεί απεγνωσμένα να εμφανιστεί ως πολιτικός απόγονος του στρατηγού Ντε Γκωλ. Του ιδρυτή της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας, που άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στην ιστορία της χώρας.
Με τις πρωτοβουλίες του για την απο-αποικιοποίηση, την αναγνώριση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, την σκληρή κριτική στις ΗΠΑ για τον πόλεμο στο Βιετνάμ και η εξίσου σκληρή κριτική στο Ισραήλ για τον πόλεμο του 1967, σε συνδυασμό με την αποχώρηση της Γαλλίας από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ αλλά και με την πολιτική που ακολούθησε στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Μια πολιτική που δέχτηκε έντονη κριτική για εθνικισμό και αντιαμερικανισμό. Ωστόσο οι Γάλλοι ένιωθαν υπερήφανοι που η χώρα τους είχε με τον «Γκωλισμό» και πάλι το δικό της αποτύπωμα στις διεθνείς υποθέσεις.
Διαπιστευτήρια στον Τραμπ
Τι σχέση έχει ο ντε Γκωλ με την γραμμή Μακρόν; Στη χώρα του, ο Εμμανουέλ Μακρόν δεν έχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία και είναι πιο αντιδημοφιλής από ποτέ. Προσπαθεί να «γατζωθεί» στα θέματα εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής, που αποτελούν μέρος του «domaine réservé» του. Μπορεί να αποφασίζει σχεδόν μόνος του, αναζητώντας ένα συνασπισμό «προθύμων» στο εξωτερικό, για να χαράξει-όπως λέει- μια νέα πορεία.
Η μειονεκτική όμως θέση του στην ίδια τη χώρα του, δεν του δίνει την ευκαιρία να το κάνει. Και επειδή βλέπει πως δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς τις ΗΠΑ, χωρίς τον Τραμπ, ο Μακρόν θέλει να πάει την άλλη εβδομάδα στην Ουάσιγκτον μαζί με τον Βρετανό πρωθυπουργό Κιρ Στάρμερ, για να πλασαριστεί βέβαια στον Αμερικανό πρόεδρο, ως ισχυρός εταίρος.
Ο Μακρόν δηλώνει επίσης «έτοιμος για συνομιλίες με τον Πούτιν»: «Αν με καλέσει ο πρόεδρος Πούτιν, φυσικά θα απαντήσω στο τηλέφωνο».Οχι φυσικά να πάρει ο ίδιος την πρωτοβουλία να μιλήσει με τον Ρώσο πρόεδρο. Μια «καρικατούρα» του Γκωλισμού…
