Ο Τραμπ «μοιράζει» με τον Πούτιν την ηττημένη Ουκρανία. Όπως μετά τον Β` Παγκόσμιο Πόλεμο, μοιράστηκε η ηττημένη Γερμανία σε Δυτική και Ανατολική.
Ο πρόεδρος Τραμπ ανακοινώνει μάλιστα ότι στο περιθώριο της Διάσκεψης του Μονάχου που ξεκινά σήμερα, Αμερικανοί αξιωματούχοι θα συναντηθούν με Ρώσους συναδέλφους για να συζητήσουν πώς θα τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία. Στη συνάντηση αυτή-αν θέλουν- μπορούν να παραστούν και Ουκρανοί, αλλά το Κίεβο αρνείται να συμμετάσχει σε επαφές με εκπροσώπους της Μόσχας. Μικρό το κακό για τους δύο «μεγάλους»: «Όλοι θέλουμε ειρήνη εδώ, Βλαντιμίρ- Ναι, οπωσδήποτε, Ντόναλντ!»
Μια αποκλειστική συμφωνία Τραμπ-Πούτιν, ενδεχομένως να έχει στόχο να απομακρύνει τη Ρωσία από την Κίνα. Η συμφωνία για την Ουκρανία, εν ολίγοις, είναι πολύ πιο περίπλοκη από ό,τι θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς: δεν αφορά μόνο το τέλος του πολέμου, αλλά και τη γεωπολιτική ισορροπία του κόσμου.
Για τον Ουκρανό πρόεδρο Ζελένσκι, ο Λευκός Οίκος δεν έχει κανένα ενδοιασμό να τον αναγκάσει να καθίσει σε ένα τραπέζι διαπραγματεύσεων, για να ακούσει τις ανακοινώσεις των ισχυρών.
Εάν ο Ζελένσκι δεν υποχωρήσει, ο Τραμπ θα μπορούσε να τελειώσει την αμερικανική βοήθεια και ο Πούτιν θα είχε επίσης ένα τέλειο πρόσχημα για να συνεχίσει την εισβολή. Με την «νομιμοποίηση» πλέον των ΗΠΑ .Αυτό σημαίνει ότι de facto το Κίεβο πρέπει να καταπιεί ότι του δοθεί ως «λύση: «Φάε ή πέθανε»!
Αναβιώνει με λίγα λόγια, η εκνευριστική γοητεία του Τραμπ για τους ισχυρούς ηγέτες κάθε είδους και η αποστροφή για τους αδύναμους, που ήταν ήδη εμφανής κατά την πρώτη του θητεία.
Ηδη, η Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου ξεκινησε με μια διπλωματική προσβολή: ο Αμερικανός αντιπρόεδρος Τζέι Ντ. Βανς αρνήθηκε να συναντηθεί με τον γερμανό καγκελάριο Όλαφ Σολτς. « Δεν χρειάζεται να τον δούμε, ούτως ή άλλως δεν θα είναι καγκελάριος για πολύ ακόμη », είπε εκπρόσωπος του Βανς στο Politico.
Η «φάρσα» της ιστορίας
Το διεθνές δίκαιο, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η εθνική αυτοδιάθεση, όλα αυτά αρχίζουν να μπαίνουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Μαζί τους οι πολυμερείς σχέσεις και οι διάφοροι διεθνείς οργανισμοί. Ενδεχομένως, ακόμη και το ΝΑΤΟ!
Όπως έχουν τα πράγματα σήμερα, η Ευρώπη δεν μπορεί να επιβάλει εγγυήσεις ασφάλειας χωρίς διατλαντική βοήθεια. Ήδη αναπτύσσει μανιωδώς στρατιωτικές ικανότητες – και δύσκολα θα είναι ακόμα σε θέση να εξασφαλίσει την αμυντική θωράκιση της Γηραιάς ηπείρου.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα διστάσουν να προκαλέσουν πλέον τεράστια ζημιά στο ΝΑΤΟ με τη συμπεριφορά τους. «Γιατί να φοβηθεί- για παράδειγμα- ο Πούτιν ότι ο Τραμπ θα τηρήσει το άρθρο 5 της Συνθήκης του ΝΑΤΟ ,σε μελλοντικές συγκρούσεις; Όταν η συμμαχία φαίνεται ήδη να χρησιμεύει στον Τραμπ μόνο ως διαπραγματευτικό χαρτί; διερωτάται ο καθηγητής Ιστορίας στην Οξφόρδη, Τίμοθι Γκάρτον Ας;
Ισως, η νέα σχέση Τραμπ-Πούτιν θεωρηθεί ως η αρχή του τέλους της Ατλαντικής συμμαχίας. Ο, τι δηλαδή ονειρεύονταν οι κάθε λογής ειρηνιστές και αριστεροί εδώ και δεκαετίες, να το πετύχει ένας αντίπαλός τους; Μένει να δούμε αν η ιστορία θα επαναληφθεί ως …φάρσα, που έλεγε και ο Μάρξ!
