Πλήρης αφωνία και αποσυντονισμός επήλθε, τουλάχιστον σε πρώτη φάση, στην Ευρωπαϊκή Ένωση για το θέμα της Ουκρανίας, μετά την παρέμβαση των Ηνωμένων Πολιτειών για τον τερματισμό του πολέμου, σε ένα πλαίσιο το οποίο -όπως όλα δείχνουν- θα καθοριστεί εν τη απουσία της Ε.Ε., με τον «λογαριασμό» να τον πληρώνει η ίδια.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία έγινε για την… τιμή του ΝΑΤΟ, με την Ε.Ε. να τον υποστηρίζει σθεναρά, μοιράζοντας χρήμα – όπλα στον Ζελένσκι και κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας – από κοινού με τις ΗΠΑ. Σύρθηκε όμως σε έναν πόλεμο φθοράς, μη λαμβάνοντας υπόψη της ότι απέναντί της είχε μία άφθαρτη υπερδύναμη. Μόλις, λοιπόν, οι συσχετισμοί άλλαξαν, η Ευρώπη βρέθηκε μόνη. Τέθηκε στο περιθώριο, αφήνοντας «τρίτους» να αποφασίζουν για τα εδάφη της.
Ούτε που ακούστηκαν τα όσα ψέλλισαν ορισμένοι εκ των ηγετών της Ε.Ε. για την πρόθεση του Τραμπ να λήξει τον πόλεμο αποκλείοντας την προοπτική ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, όπως και την παρουσία νατοϊκών δυνάμεων στη χώρα. Το μόνο βέβαιο είναι ότι την επόμενη μέρα ο Ζελένσκι θα δει τη χώρα του μικρότερη.
Στο μεταξύ, ουδείς γνωρίζει για το «δούναι και λαβείν» μεταξύ Τραμπ και Πούτιν ή, αν θέλετε, περί των δεσμεύσεων που ανέλαβε ο Ρώσος πρόεδρος έναντι του Τραμπ για την προτεινόμενη νατοϊκή «υποχώρηση» από την Ουκρανία. Σίγουρα, πάντως, ο Αμερικανός πρόεδρος απέκτησε έναν στρατηγικό σύμμαχο στην προσπάθειά του να αντιμετωπίσει μία άλλη υπερδύναμη, την Κίνα.
Οι εξελίξεις τρέχουν και στη Λωρίδα της Γάζας, όπου ο Τραμπ υλοποιεί ένα ακόμη καθαρά αμερικανικό σχέδιο, που επίσης δεν λαμβάνει υπόψη του την Ε.Ε., ενώ χθες κλιμάκωσε τον παγκόσμιο εμπορικό πόλεμο.
Μένει, βεβαίως, να δούμε πώς θα χειριστεί τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Ας ελπίσουμε ότι όταν ο Τραμπ «έλθει» στο Αιγαίο θα έχει «μαλακώσει», όπως και ότι η κυβέρνηση θα είναι κατάλληλα προετοιμασμένη. Πιθανά λάθη θα μπορούσαν εύκολα να αποβούν μοιραία.
